DAGADANA

Debiutancka plyta formacji Dagadana to produkt nieprzecietny, przygotowany dla milosników muzyki ludowej, elektroniki, funku, jazzu, a nawet brzmien spod znaku formacji Afro Kolektyw. "Malenka" jest produkcja eklektyczna w pelnym tego slowa znaczeniu.
Po dwóch latach od premiery EPki "Wygadana" przyszedl czas na pierwsza, duza plyte zespolu. Trzon Dagadany tworza: pochodzaca z Poznania Dagmara Gregorowicz, lwowianka – Dana Vynnytska, a takze wywodzacy sie z Czestochowy Mikolaj Pospieszalski. Muzycy wraz z goscmi, a jest ich kilku, miedzy innymi: Karim Martusewicz (Voo Voo, Karimski Club), Gaba Kulka, Tomasz Duda (Baaba, Mitch&Mitch, Pink Freud), czy Afrojax i Remigiusz Zawadzki (Afro Kolektyw), stworzyli album, o którym bedziecie pamietac nie tylko w dniu premiery. Ba, który byc moze stanie sie wasza ulubiona produkcja ostatnich miesiecy.

Kluczem do sukcesu Dagadany jest niesztampowosc i oryginalnosc, chec ciaglego poszukiwania i eksperymentowania. A przede wszystkim brak jakiegokolwiek patosu i luzne podejscie do tematu muzyki ludowej. Nie ma tutaj doslownosci, a "ludowizne" niekiedy slychac na kolejnych planach. Artysci z taka sama latwoscia graja na klasycznym instrumentarium, co na zabawkach, telefonie komórkowym, czy pile. Szalenstwo? Tylko wtedy, kiedy trzeba. Bo album ma swoje proporcje - obok zywszych fragmentów ("Szumi Liszczyna", "Dagadana"), wspólistnieja nastrojowe i liryczne kompozycje ("Kolir Szczastia", "Tango", "Bosa Na Rosie"). Warstwe liryczna stanowia teksty zarówno tradycyjne, jak i autorskie, wyspiewane, wykrzyczane, wyszeptane lub wyrecytowane w jezyku polskim, jak i ukrainskim. Do tego, charakterystyczny "smutny rap" Afrojaxa, w koncowych fragmentach albumu. "Nie zrobie kariery, zrobie z siebie glupa / Nie ma mnie w telewizji, ale za to jestem tutaj", rapuje.

Produkcja Dagadany nie podbije list przebojów, nie stanie sie plyta roku, ani nie przejdzie do kanonu muzyki. Jednak zostanie doceniona i mam nadzieje, ze przyniesie radosc sluchania. Wszak "Malenka" jest albumem niezwyklym.
Andrzej Sroka - Muzyka Onet.pl

Debiutancki krazek tria Dagadana jest jak pomost zarzucony pomiedzy muzyka akademicka, folkowa i elektroniczna. Nic tylko przechadzac sie i podziwiac widoki.

Jesli kogos z was kusilo kiedys, by w trakcie koncertu w filharmonii zadac w plastikowa trabke i zagrac jakas popularna ludowa przyspiewke, bez trudu odnajdziecie sie w muzycznym mikroswiecie wykreowanym przez Ukrainke Dane Vynnytska oraz Dagmare Gregorowicz i Mikolaja Pospieszalskiego. Za nic maja sobie sztywne ramy gatunkowe i juz na pierwszej nagranej wspólnie plycie, pokazuja, ze z muzyka robia co im sie zywnie podoba. A co najlepsze - potrafia przy tym wyczarowac kompozycje strawne nawet dla tych, którzy nie sa koneserami muzyki alternatywnej.
czytaj dalej


Bo choc mamy tutaj prawdziwy galimatias, uklada sie on w spójna, latwa do odczytania calosc. Przejsc przez nia pomagaja dwa glosy- ten spokojny, delikatny nalezacy do Dany, i ten Dagi, który jest nieco nizszy, bardziej stanowczy. Miekkie strofy w jezyku ukrainskim przeplatane sa szeleszczaca polszczyzna. Wszystko zas otacza dzwiekowa przestrzen wyczarowana z pomoca instrumentów akustycznych, elektroniki i... dzieciecych zabawek. Skojarzenia z ekscentrycznymi siostrami CocoRosie sa automatyczne, jednak Dagadana brzmi o wiele lepiej, bo i sprawdza sie na wszystkich polach artystycznych.

Trio potrafi sprawnie zonglowac nastrojami. Bywa lirycznie i delikatnie, chocby w numerach "Kolir szczastia" czy "Sny". Nie brak tez humorystycznych akcentów ("Swinorz"). Czasem harmonie wypiera dysonans, jak w utworze "Roman", innym razem polsko-ukrainska formacja porywa nas do tanca (przebojowa "Szumila leszczyna"). Znakomici goscie nie odciagaja uwagi od debiutantów, ci muzyczni (m.in. Karim Martusewicz i Tomek Duda) sprawnie odnajduja sie w konwencji, a wystepy wokalne takich postaci jak raper Afrojax stanowia dobry kontrapunkt dla spiewu dziewczyn.

Ta plyta, choc zatytulowana "Malenka" jest zdecydowanie wielka. Wentyl bezpieczenstwa dla sceny, gdzie tak bardzo brakuje miejsca na dystans do siebie. - Onet.pl

Debiutancki krazek tria Dagadana jest jak pomost zarzucony pomiedzy muzyka akademicka, folkowa i elektroniczna. Nic tylko przechadzac sie i podziwiac widoki.

Jesli kogos z was kusilo kiedys, by w trakcie koncertu w filharmonii zadac w plastikowa trabke i zagrac jakas popularna ludowa przyspiewke, bez trudu odnajdziecie sie w muzycznym mikroswiecie wykreowanym przez Ukrainke Dane Vynnytska oraz Dagmare Gregorowicz i Mikolaja Pospieszalskiego. Za nic maja sobie sztywne ramy gatunkowe i juz na pierwszej nagranej wspólnie plycie, pokazuja, ze z muzyka robia co im sie zywnie podoba. A co najlepsze - potrafia przy tym wyczarowac kompozycje strawne nawet dla tych, którzy nie sa koneserami muzyki alternatywnej.
czytaj dalej


Bo choc mamy tutaj prawdziwy galimatias, uklada sie on w spójna, latwa do odczytania calosc. Przejsc przez nia pomagaja dwa glosy- ten spokojny, delikatny nalezacy do Dany, i ten Dagi, który jest nieco nizszy, bardziej stanowczy. Miekkie strofy w jezyku ukrainskim przeplatane sa szeleszczaca polszczyzna. Wszystko zas otacza dzwiekowa przestrzen wyczarowana z pomoca instrumentów akustycznych, elektroniki i... dzieciecych zabawek. Skojarzenia z ekscentrycznymi siostrami CocoRosie sa automatyczne, jednak Dagadana brzmi o wiele lepiej, bo i sprawdza sie na wszystkich polach artystycznych.

Trio potrafi sprawnie zonglowac nastrojami. Bywa lirycznie i delikatnie, chocby w numerach "Kolir szczastia" czy "Sny". Nie brak tez humorystycznych akcentów ("Swinorz"). Czasem harmonie wypiera dysonans, jak w utworze "Roman", innym razem polsko-ukrainska formacja porywa nas do tanca (przebojowa "Szumila leszczyna"). Znakomici goscie nie odciagaja uwagi od debiutantów, ci muzyczni (m.in. Karim Martusewicz i Tomek Duda) sprawnie odnajduja sie w konwencji, a wystepy wokalne takich postaci jak raper Afrojax stanowia dobry kontrapunkt dla spiewu dziewczyn.

Ta plyta, choc zatytulowana "Malenka" jest zdecydowanie wielka. Wentyl bezpieczenstwa dla sceny, gdzie tak bardzo brakuje miejsca na dystans do siebie. - Onet.pl

This a confident album full of beguiling, quirky tunes from these three young Poles/Ukrainians, mixing a seeming endless amount of genres and influences into wonderfully accessible music. It’s almost pop music sometimes, at others art house, with warps and wefts spun from jazz, tango, hip-hop, film noir, funk, samba, traditional musics, classical . . . If this is the new face of Poland, then I want to kiss it.


Sadly I can’t understand any of the sleeve notes (apart from the only lines in English: “Friendship can cross borders and overcome obstacles. Poland Ukraine. Love and music. Dreams do come true!”), but there’s lots of lovely pictures of children’s toys like plastic dinosaurs, a wind-up crocodile, a wooden tortoise, a child’s windmill and Thunderbirds dolls to go with the sight of Daga, Dana and Miko rolling about on the floor hitting each other with a plastic mallet and having a lot of fun! And that shines through the music. Very enjoyable album.


www.dagadana.pl

?www.myspace.com/dagadana

?www.offside.com.pl

Glyn Phillips
WorldMusic.co.uk - Worldmusic.co.uk

Przygotowania do Euro2012 weszly w decydujaca faze – stadionów jeszcze nie mamy, autostrad równiez, za to kwitnie muzyczna przyjazn polsko-ukrainska. Oto dowód: debiutancki album DagaDany, rzecz na wskros nowoczesna, ale tez pelna tesknego romantyzmu i urokliwych watków ludowych.


Historie spotkania Dagmary Gregorowicz i Dany Vynnytskiej (a moze po prostu Winnickiej? Przeciez nikt nie pisze Julia Tymoshenko, bo to wyglada smiesznie) znaja juz pewnie wszyscy, a jesli jeszcze nie, odsylam do recenzji EP-ki Wygadana. Plyta Malenka to piec znanych z EP-ki piosenek plus kilka nowych kompozycji. Nadal jest to intrygujaca mikstura elektroniki, klubowego jazzu, nienachalnych motywów ludowych i po prostu melodyjnego popu. Tylko brzmi to znacznie bardziej soczyscie i zawodowo, takze za sprawa sporej liczby naturalnych instrumentów zaangazowanych w procesie produkcji. To zespól dwóch osobowosci, odznaczajacych sie wyraznie w piosenkach: te spiewane przez Dane po ukrainsku maja w sobie ogromny ladunek emocjonalnosci, wschodnia tesknote, uduchowienie, te Dagi to zachodnie piosenki pop, powsciagliwie eksponujace emocje i wrazliwosc, stonowane i skromniejsze. Jest wiec pozadany w kazdym dobrym zespole kontrast – taki byl u The Beatles czy The Clash. To sprawia, ze muzyka nie jest jednowymiarowa, a kazdy moze znalezc na plycie swoje ulubione momenty.

Zaczyna sie od kameralnej miniatury Preludium Kolir szczastia, która wprowadza do zasadniczego utworu. Delikatny bit, wciagajacy akompaniament kontrabasu Mikolaja Pospieszalskiego i wokalistki spiewajace w duecie. Po nim nastepuje singlowe Tango, jeszcze bardziej zmyslowe niz w wersji sprzed dwóch lat. Naturalne brzmienie sekcji i fortepianu poteguja akordeon Szymona Piguly i teskne skrzypce (gra Mikolaj). Swiniorz pokazuje dowcipne oblicze DagaDany – zmyslne polaczenie hermetycznej elektroniki ze stylizowanym na ludowy tekstem w finale wybucha balkanskim zgielkiem instrumentów detych. Beirut pelna geba! Teraz Roman. Co tu duzo gadac, kocham te piosenke i nadal jest to mój ulubiony numer tego zespolu. Dana spiewa tu wprost genialnie, a dialog klawiszy z niedbale, zywiolowo szarpanymi strunami kontrabasu porywa. No i jeszcze te deciakowe wtrety – fajne! Szkoda, ze podklad perkusyjny taki plaski, piosenka az sie prosi o remiks z tlustym bitem. To by sie chyba dalo zrobic?

Akademia tylko z pozoru wydaje sie akademicka wprawka na rozgrzanie palców. Zestawienie barokowego motywu klawinetu (zagrala na nim Gaba Kulka) z hipnotycznie zapetlonym basem i odrealnionymi wokalizami pozwala odplynac na dluzsza chwile. Fortepianowe Interludium wprowadza do bardziej rozrywkowej czesci plyty. Szumila leszczina to taneczny rytm i smyczkowe spietrzenie zwienczone klasycznym motywem dyskotekowym. Podobny bajer wystepuje w nieco bardziej funkowym utworze Dagadana, w którym goscinnie rapuje Afrojax z Afro Kolektywu. Zostaly nam jeszcze trzy bardzo wyciszone piosenki-perelki. Bosa na rosie wokalnie przypomina styl Anny Marii Jopek, ale jak pieknie wypada tu motyw grany na fortepianie przez Dane, jak cudnie rozwija sie z tych paru taktów w szalona improwizacje! Sny sa jakby z zupelnie innej bajki. Trip-hopowy podklad, dzwoneczki, wyciszony wokal Dagi. Po Romanie bezwzglednie najlepszy utwór plyty. I na zakonczenie tytulowa Malenka. Niepozorna kolysanka z nakrecanej pozytywki, po raz kolejny zwienczona balkanskimi deciakami. Tesknie jeczaca pila budzi mile wspomnienie Deserter’s Song Mercury Rev.

DagaDanie udalo sie w zaskakujaco spójny sposób polaczyc style kompletnie do siebie niepasujace. A wszystko to z klasa, bez ludycznosci, bez epatowania wiocha. Malenka to plyta, która pogodzi fanów alternatywy i bywalców salonów. [m]
- We are from Poland

Dawno nie bylo tak dowcipnego i zmyslnego muzycznego debiutu nad Wisla. Dagadana to projekt miedzynarodowy, ale z korzeniami w Krakowie. I jest sie czym chwalic.
Zespól tworzy trójka muzyków: Daga Gregorowicz (wokal, elektronika), Dana Vynnytska (wokal, klawisze) i Mikolaj Pospieszalski (kontrabas, skrzypce). Pochodza z Poznania, Lwowa i Czestochowy, ale poznali sie podczas warsztatów jazzowych w Krakowie. Teraz próbuja wspólnego grania - z niezlymi efektami.

Wlasnie ukazala sie ich debiutancka plyta pod urocza nazwa "Malenka". Wbrew jednak tytulowi i dosc minimalistycznemu instrumentarium wydawnictwo zaskakuje niespotykanym wsród rodzimych debiutantów bogatym brzmieniem i opanowaniem warsztatu. Jest tutaj jazz, jest muzyka folkowa, elektronika, breakbeat, a nawet odrobina wspólczesnej kameralistyki i czegos na wzór piosenki autorskiej. Zespól w zabawnym stylu przerzuca sie stylami, zonglujac cytatami i dowcipnymi tytulami: "Bosa na rosie", "Tango", "Interludium szumila liszczyna". Teksty i luzne podejscie do muzyki to osobny temat: swietny transowy rytm "Swiniorza" z narastajacym brzmieniem klawiszy nagle rozbija wesoly wschodnioeuropejski rytm, a cala kawalkade dzwieków konczy... rowerowy dzwonek. Jezeli czyms jeszcze mozemy zaskoczyc swiat, to takimi wlasnie albumami. Na polska scene wlasnie wchodzi mlode pokolenie muzyków wychowanych na zachodnich plytach (np. Radiohead - to tu slychac!), ale mocno zakorzenione w tradycji swojego regionu. Jezyk polski przeplata sie tu z ukrainskim, muzyka ludowa z klubowym brzmieniem. "Malenka" cieszy sie dobrymi recenzjami, polecali ja juz m.in. Adam Nowak z Raz Dwa Trzy, Gaba Kulka, Karim Martusewicz z Voo Voo, ale ten krazek nie potrzebuje dodatkowych rekomendacji - muzyka broni sie sama. I warto ja poddac wlasnej ocenie.

Dagadana, "Malenka", Offside Records

Zródlo: Gazeta Wyborcza Kraków
Mariusz Wiatrak
- Gazeta Wyborcza

A harmonious marriage of beauty and fun - Frussion Embassy, Bulgaria

This a confident album full of beguiling, quirky tunes from these three young Poles/Ukrainians, mixing a seeming endless amount of genres and influences into wonderfully accessible music. It’s almost pop music sometimes, at others art house, with warps and wefts spun from jazz, tango, hip-hop, film noir, funk, samba, traditional musics, classical . . . If this is the new face of Poland, then I want to kiss it. - Worldmusic.co.uk