Absynthe Minded

Absynthe Minded trok de avond helemaal open met zijn geweldige mix van rock, jazz, klezmer en nog een pak andere fijntjes geïntegreerde muzikale invloeden. Het is hier al vaker geschreven, hoe goed de band gerodeerd is. Na hun optreden gisteren zijn we geneigd daar nog een extra lap aan te geven: de band rond Bert Ostyn is zonder de twijfel de beste Belgische band van het moment.

‘There is good music and there is better music’, zo vatte Bob Dylan de muziekindustrie ooit samen in een toegeeflijke bui. Absynthe Minded heeft enkel muziek die tot de twee categorie behoort. Uitschieters tussen de hoogvliegers zijn het ongemeen dreigende, met een net iets te lang contrabassolo beginnende Multiple Choice en het meeslepende, op het randje van het psychedelische Stuck in Reverse. Bij dat deel van het publiek dat de band hoogstens van de topsingles Moodswing Baby, My Heroics Part One en Envoi kenden, voelde je bij momenten de verbazing opduiken.

Niks is ooit perfect, natuurlijk. Zanger Bert Ostyn heeft niet de übercool van Tom Barman, noch de search and destroy-look van een Tim Van Haemel. Hoeft ook niet, maar een beetje meer attitude mag wel. En zoniet, dan op zijn minst iets meer geïnspireerde bindteksten en/of een vlottere overgang tussen de songs. - Karel Degraeve - Focus Knack

"Wij maken muziek voor alle seizoenen", hoorden we Absynthe Minded-zanger Bert Ostyn op de radio zeggen toen we richting Werchterwei reden. Voor de Pyramid Marquee selecteerde hij vooral zijn meest zomerse deuntjes, genre 'People of the Pavement', dat door een ronkend Hammondorgel werd aangestuurd.

Het is overigens verbazend met welk sprekend gemak Ostyn en de zijnen op het podium staan: haast achteloos lijken ze de muziek uit hun mouw te schudden, alsof je elke dag wereldnummers als 'My Heroics, Part One' schrijft.

Maar hoewel de set best los en luchtig klonk, zorgde Absynthe Minded ervoor dat het geheel nooit vluchtig werd door af en toe een herfstige wind in hun nummers te laten waaien. Songs die in melancholie baadden, kregen door het dwingende ritme en de krassende viool nooit de kans om al te melig te worden. Zoals Ostyn zingt in 'Moodswing Baby': "It don't mean a thing if it ain't got that swing."

In de beste zigeunertraditie paarde de band weemoed aan euforie, wat het oudere 'I Am a Fan' tot een van de vele hoogtepunten maakte. Ook in 'Dead on My Feet', dat tegelijk dreigend en zalvend klonk, werden extremen bijeengebracht zonder dat het botste. Het leverde zwierige rock op die volgend jaar beslist op het grote Werchterpodium kan. (pc) - De Morgen

"This album swings like hell" - Focus Knack (national cultural magazine)

"Without even exagerating, this album surprises you 12 times with songs playing with Django Reinhardt, JJ Cale and Tom Waits, but also with Hugo Claus and Bob Dylan."

"Who ever believed that a group could only make once a worldhit in its career,should have a listen to "Papillon", "Moodswing Baby" or "Heaven Knows".
- De Morgen (national newspaper)

"Si le rock était une discipline olympique, nos voisins occuperaient plus souvent les hautes marches du podium. Son équipe musicale est brilliante. Après Deus, Girls in Hawaii, Soulwax, Mud Flow, et tant d'autres, nous découvrons un nouveau groupe. Absynthe Minded, originaire de Gand." - A Nous Paris

"les chancons jouissent d'une efficacité pop indéniable, les arrangements sont judicieux et le chant est véritablement charmeur, les paroles, intelligentes et la voix, veloutée. Ce groupe est à découvrir de toute urgence" - Rock You