Anders Niemand

Sympathieke gasten deze gasten? Sympathieke gasten deze gasten!

sympathieke gasten deze gasten, zeker geen spasten, ze bewegen zich voort in een renault ondine, ze zijn niet odilee maar joladihee, ze nemen graag een twede kopje, ze gaan pas naar huis als de lichten aangaan, zij zijn het & anders niemand

Sympathieke gasten deze gasten? Sympahieke gasten deze gasten!, alleen al omdat ze hun seedee Passe Partout gratis aanbieden op ze innernet (en vandaar ook die titel waarschijnlijk) (oja ik is zo slim). Zoiets is niets voor hiphoppers, zult ge zeggen ofnee gij zegt dat misschien niet maar ik zei het wel. Ik hoorde van die aksie, en ik vernam dat Anders Niemand zich in het hiphopzjanrûh beweegt en ik dacht Zoiets is toch niks voor hiphoppers. Niets voor de hip, en niets voor de hop misschien.

zommige dagen sijn sware dagen, zommige sijn de dagen sompig & je wilt niet maar je moet & je gaat, doorheen de kou ga je want op dagen lijk desulke iz het altijd koud selfz alz het warm iz, dan nog iz het koud op sulke dagen. en overheen je kleren doe je je jaz aan, de eerzte. en overheen je eerzte jaz doe je je jaz aan, de twede. en op je kop set je je bontmutz, de ruzzieze (die met de kleppen voor je oren). en om je nek drapeer je je daz. en aan je handen schuif je je handzchoenen. en je gaat buiten door de zneeuw (want op sulke dagen ligt er altijd zneeuw selfz alz er geen zneeuw ligt, dan nog ligt er zneeuw), door de zneeuw ga je, ik seg het u, naar uw werk

/


en werken, gansch de dag. en arbeiden, de vingers tot het bot. en lopen. en rennen. en draven. en orders nemen, alleen nog maar orders nemen, want onderder dan u is er geen aan de ladder en dus heeft u orders te nemen van iedereen. en ja baas en nee baas en natuurlijk baas. en het is een vijfuurwereld als de toeter gaat, het is een vijfuurwereld als de toeter gaat. en huiswaarts. huiswaarts keert ge.

maar als alle dagen passeert ge op weg naar uw schamel onderkomen Het Buro Voor Levensvragen, en als alle dagen peinst ge eraan es binnen te stappen bij Het Buro Voor Levensvragen, en vandaag, vandaag mensen, vandaag is het gemoed zwaar en zompig en sakkerig genoeg om het daadwerkelijk te doen ook. En ge gaat binnen. En aan het buro van Het Buro Voor Levensvragen zit een aardige dame op leeftijd en ge zegt Goedendag aardige dame op leeftijd en ge legt haar uw vragen voor.

Waarom moet ik het altijd weer tot godverdomme zien worden?, vraagt ge.

Wat is het zout in de pap?, vraagt ge. En naar het kruim der aard vraagt ge ook.

Hoe zet ik echt lekkere koffie?, vraagt ge.

Waarom droom ik alle nachten opnieuw van oude vervallen gebouwen?, vraagt ge.

Of God dood is, vraagt ge, en of punk dood is, vraagt ge, en of pipo dood is, vraagt ge.

Welke mens is de mens van de menselijke maat?, vraagt ge.

Als het heelal altijd maar uitdijt naar waar dijt het dan uit?, vraagt ge.

Vooronderstelt het neomercantilisme een isolationistiese politiek?, vraagt ge.

Waar is Berend Botje gebleven?, vraagt ge.

Is het waar dat de praline haar naam dankt aan de kok van de franse maarschalk De Plessis-Praslin?, vraagt ge. En ook:

Wie stopte de hip in de hop?, vraagt ge.

Want ja

een kenner van het hiphopzjanrûh ben ik nu niet direkt. Niet van de hip en niet van de hop. Een liefhebber al evenmin. Niet van de hip en niet van de hop. Dälek misschien. Ja die vind ik wel goed. Het zou mij allerminst verbazen als ik me daar ooit een seedee van zou aanschaffen. K’naan vind ik ook niet halfslecht maar wel halfslecht genoeg om het tientje dat één zijner seedees in ieverans een aanbiedingsbak moest kosten er nog net iets teveel aan te vinden. Zo is het wat mij betreft gesteld met de hip, en ook met de hop.


Want ja

er zijn maar twee zoorten musiek (o nee niet neerwaarts dat s/z-ztraatje meer!): goede en slechte, zoals mij ooit Den Man zei, Den Man die ik sprak in de straat. Ik kende Den Man niet maar toch sprak ik met hem in de straat. Het ging over muziek want zo erg is dat met mij tegenwoordig, dat zelfs gesprekken met onbekenden binnen minder dan geen tijd uitkomen bij muziek en anders wel bij literatuur en anders wel bij filosofie en anders wel bij lekkere wijven en anders wel bij het weer.

Den Man in de straat hield vooral van Goede Muziek (zelve opteer ik eerder voor Slechte) maar een lichte voorkeur voor hiphop had hij wel. Dat er veel, heel veel, goede hiphop was en of ik dat niet wist, sprak hij. Ik mompelde iets over Dälek en Paul D. Miller (a.k.a. DJ Spooky) (het subliminale kindje) en dat ik verder niks wist. Aj noo noh-fieng!

Den Man in de straat zou het wel eventjes doen: voor mij een miksteep maken vol goeje hiphop. Een miksteep op seedee, want ze staan voor niets tegenwoordig met hun techniek. Dat is te zeggen, het is te zeggen hum. Het is te zeggen dat Den Man in de straat die miksteep op seedee altijd nog te geven heeft, op tot deze dag, op tot vandaag heb ik nog niks niemendal mogen ontvangen: geen miksteep op seedee en zelfs geen miksteep op teep. Niets van de hip & niets van de hop.

(Man in de straat, waar blijft mijn miksteep op seedee?)

(o al die mensen die beloven & niets geven!)

Dan moet het maar op eigen kracht: een resensie van Passe Partout van Anders Niemand. Van de hip & ook van de hop. Als student heb ik nog wel een korte wijle een boontje gehad voor triphop maar veel verder dan het obligate Portishead en het misschien nog obligatere Tricky schopte ik het wat die regionen betreft nooit. Ik was student, en arm, en geld voor seedees was er niet (geld voor een snede brood was er net). Maar goed ook misschien. Die felbegeerde seedee in era A is vaak maar die zolderseedee in era B.


Om de “zuivere” hiphop, dat wil zeggen (want een zjanrûh als hiphop is natuurlijk al geen zuivere koffie van de krijgga) de niet met de trip kruisbestoven hiphop gaat het bij Anders Niemand. Wie? Anders Niemand. Anders wie? Niemand.

Is niemand daar dan nee iemand is daar dan

is daar

is daar iemand

is daar iemand die rapt. Bijvoorbeeld. En dingen zegt. Al rappende dingen zegt. Rappend vertelt van niemaals de massa te volgen & en never nunca nooit op zaterdag de stad in te gaan

want ja

god geve (ommers) dat wij niet de massa zullen zijn. God geve dat wij staatsgevaarlijk zijn. God geve dat wij ons nooit zullen verlagen tot zoiets banaals als de stad in gaan en dingen kopen: geld geven voor een waar (zegt Marx: maar wat is de waarde van een waar?).

De kudde schapen. De kudde. Het kuddedier

Het zinkende schip. Fok die boot

Water en brood & Herman suh dood (in een kist onder de grond niemand die komt de sirkel is rond)

Welja;

zulke teksten dus. En overheen: een spaans guitaartje misschien (rielekst!) (cool!) (szomers!) (¿donde esta mi coronita?). En overheen: een Stoere Solo op de Elektrieke Guitaar misschien (als weej bek hoe noos wen, de jaren tochtig, de metalheads, de dingskens, noem ze es, die Zweed bijvoorbeeld van joe doont riemember ail neffer forget welja Yngwie Malmsteen, jahaa die bedoel ik Gertje).

Maar ondanks de metalheads; ondanks de Spaanse Zomerzon –soms een glimp even niet meer dan een glimp jongens niet meer dan een glimp het is de glimp and it’s the blimp frank, the blimp the blimp)- ondanks dat alles is dit toch, in de goedste zin des woords, hiphop als weeral een loodgrijze dag in een grimmige voorstad ergens in Nederland. Ook in de voorstad is het leven onverschillig. De voorstad groeit. En wat hebben die tiepes op het gevangeniskarreke in godesnaam toch uitgestoken?

De duisternis heeft de overhand hier en dat is goed (WANT: zweer! zweer is alles! het gaat altijd weer om zweer!); het zoemt en broemt meestentijds onderkoeld en dat is goed; minder goed echter, vind ik de tekstuele kant van Anders Niemand.

Het gaat zo makkelijk: rappen bedoel ik, rapt die tiep ergens op deze nummers en wellicht is dat waar. Niet dat hier meteen dadaïstiese nonsens bijeen gerapt wordt (was dat maar zo!); Anders Niemand blijkt juist gestrand te zijn op het geestelijk nivo van een negentienjarige:

-er is, lijk wij allen hadden in die dagen (want wij waren allemaal een beetje getikt in die dagen zou Georges Perec zeggen), het gevoel dat het gewicht van de wereld meegetorst wordt op een gebroken rug. de pathetiek. het drama. o! de zin des levens! en o! hoe zwaar het allemaal is! en o! hoe ellendig de godeganzelijke boel! en o! bunt us nu eg de enigen die dat allemaal inzien?

-onophoudelijk is er zelfanalyse: wie ben ik, wat is mijn plaats in het ondermaanse? hoe ziet “de ander” mij? de betonjungle u weet. uw plaats vinden u weet. de desolaatheid. o de desolaatheid

-er is, de obligate “massahaat”, reeds besproken: al wat de massa doet is dom, ondoordacht; slaafs; blindelings volgen; stompzinnigheid alom, u kent het allemaal, u heeft het allemaal vele vele vele malen eerder gehoord

-er is het nodige antikapitalisme hier en daar, en antikosumentisme: konsu(de)ment u weet; subiet gaat dat ook nog over (braak!) konsu”minderen” gaan (degene die die kutterm ooit verzonnen heeft moet dood trouwens maar dit tussen haakjes vandaar ook dat ik het tussen haakjes gezet heb)

-er zijn Bekende Nederlanders, vooral ironies ingezet: Guus Meeuwis bijvoorbeeld

En dat rapt dan maar: “De spiegel is mijn kerk hij vertelt me waar ik sta” (De spiegel is mijn kerk hij vertelt mij w aar ik sta? is that guy kidding?) . Fok de agenda. Tijd is relatief. Gebakken lucht of een gebakken banaan (pisang goreng of pisang ambon, zou ik daaraan toe willen voegen terwijl ik de ober sommeer me een gueuze te halen). En de beat klinkt wack. En een meisje bef je niet vooraleer je een zak over haar hoofd hebt gedaan.

(hoe onzinnig, dat, trouwens: als je een meisje ligt te beffen zie je sowieso alleen maar die kut toch? waarom dan die zak over haar hoofd getrokken? dat is al net zo onzinnig om een meisje te vragen heur onderbroek aan te houden tijdens het tongzoenen want die kop van haar gaat nog wel maar heur kut is een ravaazje)

En zelfs Casper het vriendelijke spookje kunnen die gasten niet gerust laten (al noemen zij hem “Kesper de frendlie koost”)! Nu vraag ik je! Maar: gelukkig: er is een flard genialiteit hier en daar. Het adagium van Cartesius krijgt een briljante twist in “ik besta dus ik ben” (godverdomme die had ik zelf verzonnen willen hebben); en “het overbevolkingsvraagstuk” wordt bezongen p’don berapt vanuit het standpunt van de ojevaar. Die heeft namelijk een kromme rug gekregen door twaalfhonderd kinderen heen en weer te slepen. Wat alweer een pak genialer is dan het destijds door mij toch niet als onbriljant beschouwde “ik zomwijlen denk / daar zijn teveel mensen / teveel mensen / teveel mensen / tegelijkertijd” zoals de dierenwinkeljongens het uitdrukken wensten.

De pathetiek, het drama, de postpuberfilosofie, de onrijpe gedachten over leven en dood (al grijze haren op je vierentwintigste? ja alleen wie vierentwintig is kan vierentwinig zijn en zich oud voelen) (en bij de weg, van dood gesproken: ook hij nu dood: de godfather van de rap: gil scott-heron, u weet wel, die tiep die meende dan de revoluusie niet ging getelevizeerd worden); je vergeeft het hen allemaal graag ende ruiterlijk, want de muziek is stemmig, en, net als de teksten, bij vlagen zelfs geniaal: zie nee hoor het instrumentale Stop even (ook al goed omdat die rapper, die toch al een beetje een zeikstem heeft, hier even niet doorheen komt zeiken).

En dus

zegt bij dezen deze niethiphopkenner dat Passe Partout voor een gratis seedee zijn geld meer dan waard is. Sterker nog: moest Anders Niemand op de opvolgers van deze seedee nog meer de duisternis opzoeken, nog meer de rauwheid; een voorbeeld nemen aan –pak ‘m beet- Dälek (daar heb je die eikel weer met zun Dälek) & de postpuberale “wijsheden” achterwege laten dan zou ik zelfs nog bereid zijn te betalen voor hun seedees. Want Passe Partout steekt nu weliswaar nog halverwege de “goede” en “slechte” muziek die volgens Den Man in de straat allenig maar zouden bestaan, maar overhellen, eerder, naar “goed” dan naar “slecht” doet het zeker en zoiets is komend van een niethiphopkenner niethiphopliefhebber denk ik wel een aanbeveling te noemen.

Dus

alles is okee.

Dus knik bevestigend

tim donker - De Recensent

We kopten een tijdje geleden al dat het Nijmeegse Anders Niemand met een debuutalbum zou komen dat wat wijzigingen ten opzichte van de eerdere ep's met zich mee zou brengen: "Op dit album is ook nieuw bandlid Dope van Zijl te horen met diverse cuts, breaks en scratches. Ali gaat op de plaat verder dan ooit met zijn lyrics: waren zijn teksten altijd al persoonlijk van aard, nu is het tijd om alles op tafel te gooien. Spa produceert wederom alle beats op deze release."

Om meteen met de twee opvallendste zaken van deze cd te beginnen: Ali en de beat. De opener van de cd knalt na een kort, delirisch intro meteen met het refrein de speakers uit. Niet alleen het refrein komt eruit, maar ook een dik Nijmeegs accent wat koud op het dak valt en daardoor wel bij de track past. Ali voelt goed aan hoe hij de woorden uitspreken moet om de sfeer bij het nummer over te brengen, maar de hooks en korte refreinen uit andere nummers (bijvoorbeeld 'Alles Is OK') gaan wat te lang door of komen niet geheel over doordat ze klinken alsof ze door de buurjongen zijn ingezongen. Nu is dat te vergeven, want rappers zijn vaak geen zangers. Zo ook het intro van 'Gestopt Ermee' dat de luisteraar laat meeluisteren met één zijde van een gesprek, dat maar weinig toevoegt.

Ali's coupletten zijn soepel en passievol, maar de tekstuele delen er omheen die niet direct een sample zijn komen vaak niet over en zijn af en toe matig getimed. Muzikaal gezien kun je goed horen dat het trio het resultaat is van een cross-overband (Joined Forces) met de prima toevoeging van Dope van Zijl. Hij verzorgt cuts en scratches die goed met de nummers samensmelten en originele effecten bevatten. Je kent wellicht het geluid van een spons op autolak; je verzint het niet, maar hij lijkt ermee te scratchen. Ook gaat Spa op de gitaar de strijd aan met de scratchende Dope wat voor verrassende tracks zorgt. Gelukkig realiseren ze dit effect zelf ook en plaatsen ze twee instrumentale tracks ('Stop Even' en 'Monica Belucci') op het schijfje. Deze tracks vormen een goed geheel met de rest, maar zijn op zichzelf ook interessant genoeg.

De veelal duistere, meeslepende beats zouden goed passen bij het Amerikaanse Definitive Jux en komen vaak minimal of breakbeat over. Ze zouden zo van een album van Mr. Lif kunnen komen. De meeste tracks vormen een goed geheel en liggen lekker in het gehoor. Enkele jaren geleden was er in Nijmegen een rapper actief onder de naam Vino uit het collectief VreemdelingenLegioen (tot 2004). De sfeer en beats (GWP en Petrov) op die cd ('Vinosofie') zijn erg vergelijkbaar met het 'Passe Partout' dat we nu onder onze neus hebben en we vragen ons dan ook af of er ergens een link te bespeuren valt.

'Passe Partout' is veelzijdig; afwisselend tussen boombap en breakbeatachtige nummers met synth en gitaar. Inhoudelijk gaan de tracks over de gebruikelijke hiphopzaken: het leven gevuld met pijn en lol: depressies ('Blijven Bewegen'), drankgebruik ('Gestopt Ermee'), vriendschap ('Echt Het') en kuddegedrag ('Lemmings'). Natuurlijk ontbreekt ook de track over het rappen zelf niet. De humor in de tracks, hoewel vaak flauw, is moeilijk te missen. Hoewel Ali het over de hele linie aardig doet, weet hij niet overal echt te boeien en liggen zijn teksten hier en daar vaak voor de hand of zijn ze te vergezocht of rommelig. Een aardige cd dus waarop de beats zelf het meest interessant zijn, maar er is voor Anders Niemand nog flink wat oppoetswerk aan de teksten en timing daarvan te doen. - Musicfrom.nl

Bij de eerste seconden van het openingsnummer De cirkel Is Rond denk ik “wat is dit?!”. Maar zodra Ali zijn lyrics dropt en de beats beginnen, ben ik om. Er zit een lekkere flow in de raps en de muziek, en je voelt de energie waarmee deze jongens hiphop maken.


Anders Niemand bestaat uit Ali (raps, lyrics), Spa (beat creator) en dj Dope van Zijl. Passe Partout is hun eerste full length album; hiervoor hebben ze 3 ep's uitgebracht. Ali en Spa hebben Anders Niemand begin 2006 opgericht. Voorheen maakten ze deel uit van crossover metal/rapband Joined Forces, en dat hoor je goed terug op dit album. Ze zitten niet star vast in één hiphop stijl en maken daarbij ook gebruik van snoerende gitaren en Arabische instrumenten. De heren slagen er in om in elke nummer de beats, rhymes en melodie perfect op elkaar af te stemmen. Hierdoor verveelt Passe Partout geen moment.

Ali's teksten zijn persoonlijk en vaak zwaar op de hand. Hij vertelt over depressieve gedachten, laag zelfbeeld, kuddegedrag en drankgebruik. Geen simpel geschreeuw over bitches en ho's, maar intelligente teksten over herkenbare thema's. Daarbij heeft Anders Niemand een goede balans gevonden door de zware nummers af te wisselen met luchtigere teksten en twee fraaie instrumentale tacks. Zit er dan geen enkel nadeel aan deze cd? Jawel, sommige nummers klinken zo lekker dat ik baal dat ze na 2,5 minuut al zijn afgelopen! - 3voor12Arnhem/Nijmegen

Hiphop in Nederland is inmiddels t ien keer zo volwassenen als redactie van LiveXS, dus je moet van goeden huize komen wil je nog enigszins indruk maken. Het Nijmeegse hiphoptrio Anders Niemand doet dat, hoewel het muzikaal gezien niets nieuws onder de zon brengt. Het is het beproefde recept van zestien bars over steady kick-snare vierkwartsmaten.
Rapper Ali steekt qua flow en timing bovendien nauwelijks boven de middelmaat uit. En toch zijn we op de redactie rete-enthousiast over dit langspeeldebuut. Dat zit zo: de beats van Spa zijn uiterst kean en zitten vol toffe vondsten. Diverse effecten, onverwachte bliepjes en elektrische gitaarsolo's (!) maken het onderscheid. Ali is tekstueel enorm spitsvondig. Zijn raps (vaak associatief, soms verhalen, veelal persoonlijk) doen o regelmatig glimlachen. Clichés worden verstandig gemeden of zelfs op de korrel genomen. Het is die frisse aanpak waar Anders Niemand het van het moet hebben. Het lijkt daardoor niet onwaarschijnlijk dat de groep ook (of misschien: juist) buiten d hiphopwereld de handen op elkaar krijgt. Maar oordeel vooral zelf: Passe Partout is gratis te bestellen via de website van de band.
Klaas Knooihuizen. - Live XS