aNoo

Avec « The Luckless Lands of the North » produit par Homerecords en 2007, la chanteuse d’origine ?nlandaise Anu Junnonen avait réalisé une subtile osmose entre jazz et musique populaire traditionnelle. Pour
ce deuxième album produit cette fois par Prova Records, elle retrouve la même équipe : la rythmique bien soudée de Yannick et Yves Peeters, le mariage très réussi entre l’accordéon lyrique de Tuur Florizoone et le trombone rageur de Dree Peremans.

Comme dans son précédent album, Anu Junnonen nous berce dans une douce ambiance de nostalgie latente : elle chante la quête de l’amour fou (How To Keep Crazy Love) et la recherche de nouveaux paysages (Sunday), elle évoque le déracinement de « l’oiseau qui vole dans le ciel mais n’a pas de nid » (Niin Minä Neitonen, chanté en ?nnois) ou la solitude du vieil homme face à la mer (Santiago). Mais dans ce nouveau mélange entre compositions originales et thèmes traditionnels ?nlandais (plages 4 et 9), vient s’ajouter ici une coloration pop qui résulte de plusieurs facteurs : l’utilisation d »une
technique d’overdubbing de la voix, un enregistrement multipiste qui permet de juxtaposer à la voix de discrets efffets de glockenspiel ou de toy piano, un recours à la technique de programmation de Zorko Opacic (un spécialiste des musiques électroniques) sur les plages Blush, Train Stations et How To Keep Crazy Love et, en ?n d’album, un « Buscemi’s Remix » du thème Sunday, à l’instar de ce qu’avait fait le groupe Jazzisfaction de Peer Baierlein pour son premier album (« Epilog For a Lovely Killer remix »).

Bien sûr, certains diront que cet album est moins jazz (les solistes se font plus discrets et les invités du premier album, Peer Baierlein ou Frederik Heirman, ont disparu) mais le charme de la voix cristalline d’Anu Junnonen opère toujours de la même manière.
- Jazzaround, Claude Loxhay

Met de eerste sneeuw deze winter start ook heel toepasselijk de JazzLab-tournee van de Finse zangeres Anu Junnonen met haar Brusselse groep aNoo.

Het mooie aan de concerten georganiseerd in het kader van de JazzLab Series is dat de muziek alle kanten op kan gaan. De ene maand toeren gevestigde namen van de jazz in België met een nieuw project, een andere maand krijgen jonge, opkomende talenten een podium. Muzikale grenzen zijn er bijna niet. Er is altijd een link met jazz, maar wel in de breedst mogelijke betekenis van het woord. Van avontuurlijke experimenten en vrije improvisaties, over klassieke jazz of hippe nu-jazz, tot muziek aan de grens met world, folk of pop.
De concertreeks van februari 2012 behoort tot die laatste categorie. De Finse zangeres Anu Junnonen brengt met haar Brusselse groep aNoo verfijnde pop waarover een subtiele laag jazz is neergedwarreld.

Geen jazzstandards voor Anu Junnonen; bijna alle songs op het vorig jaar verschenen 'Sinipiika heeft ze zelf geschreven. Er staan ook twee Finse traditionals op en een nummer op tekst van Peter Verhelst. De zang van Anu Junnonen doet af en toe denken aan die van Hanne Hukkelberg, en heeft een charmante speelsheid en verleidelijke buigzaamheid. Voor de muzikale inkleuring van de songs wordt gezorgd door jonge en minder jonge muzikanten die hun sporen verdienden in meest diverse projecten: Tuur Florizoone (accordeon en piano), Dree Peremans (trombone), Yannick Peeters (contrabas) en Yves Peeters (drums). Niet zomaar een begeleidingsgroep maar wel een stel prima jazzmuzikanten die de songs van aNoo in een live situatie een nieuwe en misschien zelfs vrijere dimensie kunnen geven.
'Sinipiika' is het tweede album van aNoo na 'The luckless lands of the north' (Home Records, 2007). Maar de groep bestaat nu al bijna tien jaar. En de samenwerking met accordeonist Tuur Florizoone is ook al eentje die geruime tijd meegaat.

Anu Junnonen werd in 1979 geboren in Finland en belandde in België als au pair. Ze bleef hangen en studeerde aan het Conservatorium van Brussel, onder meer in de klas van zanger David Linx. En ze volgde ook masterclasses bij mensen als Sheila Jordan en Fay Claasen. Mooie referenties allemaal en wie wil horen wat ze met die muzikale bagage doet, krijgt in februari uitgebreid de kans om haar en haar band te ontdekken in de beste omstandheden tijdens een nieuwe JazzLab Series.
- Cobra.be

Toen we een tijdje geleden een demo in handen kregen van de Finse zangeres Anu Junnonen, wisten we eerst niet zo goed waar we het hadden: volstrekt origineel, bezwerend en met geen stokken uit ons hoofd weg te slaan. Dat was de indruk waar we een paar dagen lang mee rondliepen en die nu terug opdoemt, wanneer onze Chief ons de eerste volwaardige cd van deze jonge dame ter bespreking meegeeft.

Ze bevat een dozijn songs, die echter geen van alle aan het strofe-refreintje-strofe idioom beantwoorden. Dit is muziek in een heel eigen taal, die op haar beurt uit minstens vijf echte talen bestaat. Zowel muzikaal als tekstueel is dit breedband kamermuziek: niks geen platgetreden paden, niks voorspelbaarheid, maar des te meer pure, krachtige schoonheid.

Ik moet denken aan Bjork, ik moet denken aan Jacky Terrasson, aan Jacques Brel en Madleine Peyroux, aan Madredeus, aan Ella Fitzgerald en aan Sergio Mendes. Waarmee ik maar even wil zeggen dat dit een wereldmuziekplaat is. Dat mensen als Tuur Florizoone (accordeon), Dree Peremans (trombone) en Yves (drums) en Yannick Peeters (bas) meedoen, helpt natuurlijk om het etiket “eclectisch” boven te halen. Ook de muziek van de bands waar die normaal in spelen, is niet dadelijk voor een gat te vangen, maar ze raakt je wel midscheeps.

Wie een nummer kan schrijven als bv. de titelsong van deze plaat, die heeft gewoon superveel talent. Dit is wat ik over deze fantastische debuutplaat wil zeggen: nooit eerder heeft u iets dergelijks gehoord, een dergelijke smeltkroes van genres en stijlen. Nooit eerder viel het ook allemaal zo netjes in de plooi: hoe verscheiden de invloeden ook mogen zijn, dit is van de meest organische muziek die je in tijden te beluisteren kreeg. Let wel…dit is vrijdagavondmuziek. Er is geen beter middel om het weekend in te zetten dan deze aNoo-muziek. - Folkroddels, Dani Heyvaert

"The Luckless Lands of the North" est une évocation très aboutie et éminemment personnelle de cet univers particulier du nord dont elle nous transmet et l’enchantement et la mélancolie du temps qui passe.

Anu Junnonen, c’est le feu qui couve sous la glace. aNoo s’exprime tant en anglais qu’en finnois et même en portugais. Anu Junnonnen a vraiment acquis une maturité etonnante, tant dans les textes que dans ses compositions originales. Mélangeant subtilement les influences folk, jazzy, rock, le tout saupoudré par un zeste de « saudade » nordique. " - Acroches, Alain Goldsmith

The Finnish singer Anu Junnonen feels already at home in Brussels for more than ten years. Still, she doesn't loose the touch with her roots. On the new album she combines both worlds. The title reveals us a forest fairy from Finnish mythology. Other links to her Nordic origin you'll find in few arrangements of traditionals. She also sings about her Brussels' habitat.

To color this perfectly she relies on some talented musicians, such as Yannick Peeters on double bass, drummer Yves Peeters, accordionist-pianist Tuur Florizoone and trombonist Dree Peremans. In addition, Zorko Opacic gave an airy electronic touch and producer Werner Pensaert took care of the perfect streamlining.

Sinipiika sounds like a fairytale. As if Tim Burton visited the world of Finnish sagas and discovered there a siren who is the cousin of Agnes Obel and Hanne Hukkelberg."
- Georges Tonla Briquet, Agenda Brussel Deze Week