Baciamolemani

Dat mestizo niet altijd uit Barcelona moet komen bewijzen de Sicilianen van Baciamolemani (al moet je hen daar ook weer niet teveel op vastpinnen). Op 7 juli aanstaande op het Lommelse Gracias A La Vida, maar nu al voor onze microfoon!


Baciamolemani is een Siciliaanse term die werd gebruikt om gerespecteerde leden van de maffia te groeten. Waarom moest dat precies jullie bandnaam worden?
Enrico Giurdanella (gitaar, banjo, ukelele): "Zoals je net al zei, is het een traditionele manier om iemand van de maffia te groeten; vertaald betekent het iets als: "Laten we de handen kussen!", maar door het als naam voor onze band te gebruiken wilden we de stereotypes die over Sicilië bestaan doorbreken. Sicilië wordt nog vaak vereenzelvigd met de maffia en georganiseerde misdaad, maar het eiland is veel meer dan dat!"

In de begindagen was Baciamolemani nog veeleer een ska- en reggaeband. Wanneer is jullie muziek beginnen evolueren naar wat het vandaag is?
Piero Pizzo (vocals): "We zijn eigenlijk nooit een band geweest die wilde vasthouden aan één bepaald genre en hoe meer we rondreizen, hoe meer invloeden onze muziek binnensluipen."
Enrico Giurdanella: "We zijn inderdaad gek op reizen en vooral onze trip naar Spanje in 2008. Het was daar dat we zijn beginnen experimenteren met genres als rumba en cumbia. Op een avond moesten we in een lokale Siciliaanse bar spelen en, om eerlijk te zijn, het was een complete flop; ik denk dat we die avond hoop en al voor vijftig mensen gespeeld hebben, maar in het publiek bevond zich Guillem Gabernet, die desondanks zeer enthousiast was en ons uitnodigde om in het Casal de Joves de la Guineueta (Catalaanse variant van een jeugdhuis, red.) in Barcelona te komen spelen. In Barcelona hebben we dan de jongens van La Pegatina leren kennen en dat klikte onmiddellijk; zo zeer zelfs, dat toen we aan de opnames voor L'Albero Delle Seppie begonnen, we absoluut iets samen wilden doen en dat is uiteindelijk La Corriera geworden."

Het feit dat jullie al met La Pegatina hebben samengewerkt en dat L'Albero Delle Seppie verdeeld wordt door het Spaanse Kasba Music, stopt Baciamolemani wat in de hoek van de musica mestiza.
Piero Pizzo: "Ik denk dat je dat album moet zien als een hoofdstuk in het bestaan van de band. Zoals ik daarnet al zei, onze muziek zal blijven evolueren; er zitten bepaalde Siciliaanse elementen in die steeds de basis zullen blijven vormen, maar daarbuiten kunnen we alle kanten uit. Ons volgende album kan dus net zo goed helemaal anders klinken; pin ons dus zeker niet vast op die mestizo sound!"

Waar verwijst de titel van L'Albero Delle Seppie naar?
Enrico Giurdanella: "Die titel is ontstaan uit een idee van onze grafische designer (Andrea Calabresa, red.) die met een afbeelding van een boom vol zeekatten aan kwam zetten. De sepia of zeekat, is een soort inktvis die massaal in de Middellandse Zee voorkomt en gevangen wordt voor consumptie (zeekatten zijn vooral populair in Italië, waar ze gebruikt worden in de risotto al nero di sepia, letterlijk "rijst met het zwart van de sepia", red.). Als eilandbewoners maakt de zee deel uit van ons dagelijks leven aangezien ze echt overal rond ons is, maar door die zeekatten aan een boom te laten groeien, krijgt dat beeld iets surrealistisch. Onze muziek is geworteld in de Siciliaanse traditie, maar we hebben er onze eigen ingrediënten aan toegevoegd; het beeld van die boom vol zeekatten vat ons verhaal perfect samen."

Is Baciamolemani vooral een feestorkest of is de inhoud van jullie nummers toch ook belangrijk?
Enrico Giurdanella: "De inhoud van onze nummers is zeker belangrijk, maar omdat wij vooral in het Italiaans en Siciliaans, proberen we onze songs tot leven te brengen op het podium, waar we ons eigen imaginaire universum creëren. Onze shows zijn zeer visueel en theatraal van aard en we stoppen ook heel wat ironie in onze nummers. Het feit dat we ons publiek ook in een feeststemming brengen is gewoon het gevolg van het soort muziek dat wij spelen."

Heb ik het goed als ik zeg dat Vicoli een soort scharniermoment in het bestaan van de band vertegenwoordigd?
Enrico Giurdanella: "Dat nummer heeft ons het muzikale pad getoond dat we nu volgen en heeft ons vooral onze eigen identiteit doen ontdekken, dus in dat licht is het echt wel een symbolisch nummer, ja."
Piero Pizzo: "Vertaald betekent Vicoli zoveel als "steegjes" en dat nummer heeft ons ook duidelijk gemaakt dat we net zo goed nummers kunnen schrijven over de kleine dingen die ons omringen, want als je al die kleine verhaaltjes samenvoegt je alsnog een mooie bloeiende boom kan creëren."

Renato straalt dan weer echt het gevoel van de Roaring Twenties uit. Waar staat de Renato uit het nummer voor?
Enrico Giurdanella: "Dat nummer gaat over de maffia. Renato is een barman die Napels ontvlucht om te ontsnappen aan de greep van de maffia. In Italië controleert de maffia grote delen van bepaalde streken door lokale handelaren te dwingen om "pizzo" of beschermingsgelden te betalen. Door naar Saint-Tropez te verhuizen hoopt Renato hieraan te ontsnappen, maar hij merkt al snel dat het er daar niet veel anders aan toegaat. Met dat nummer wilde ik aantonen dat het beter is om je problemen het hoofd te bieden dan om ervan op de loop te gaan."

Sbarco A Ellis Island gaat over de Italiaanse migratiegolf naar de Verenigde Staten.
Andrea 'Forestiero' Savasta (trumpet): "Migratie zit Italianen in het bloed! Als je vandaag naar de wereld kijkt, zal je overal Italianen vinden; zo heeft België bijvoorbeeld een grote Italiaanse gemeenschap. Door de situatie aan het begin van de vorige eeuw te schetsen, toen hele families alles achterlieten hopend op een beter leven in een nieuwe wereld, wilden we aangeven dat we niet te snel moeten oordelen over mensen die vandaag hetzelfde proberen. Daarnaast gaat het in dat nummer over een utopische wereld gebouwd op een smeltkroes van mensen met een verschillende nationaliteit, culturele achtergrond en religieuze overtuiging."

Abbampa Lu Suli is één van de nummers waarin jullie volledig in het Siciliaans zingen. Vertaal die titel eens.
Piero Pizzo: "Letterlijk vertaald betekent 'Abbampa Lu Suli': "De zon schijnt!", maar het nummer gaat eigenlijk over de verschillen tussen Noord- en Zuid-Italië. Het verhaalt over een noordelijke politicus, die tijdens de wintermaanden niets goeds te melden heeft over de mensen in het zuiden, maar er in de zomer maar al te graag op vakantie gaat."

Wat is het grote verschil tussen Italianen en Sicilianen?
Piero Pizzo: "Italië is een land met ongeveer vijftig miljoen inwoners en hoewel we in theorie één natie vormen, is dat in realiteit niet altijd het geval. Ik heb mezelf altijd eerst als Siciliaan gezien en dan pas als Italiaan. Sicilië vertegenwoordigt voor mij het hart van de Italiaanse cultuur; het eiland werd achtereenvolgens gekoloniseerd door de Grieken, de Arabieren en de Spanjaarden en al die culturen lieten hun sporen achter (Na de val van het Romeinse Rijk in de vijfde eeuw, viel Sicilië herhaaldelijk in andere handen en in de middeleeuwen werd het achtereen volgens bestuurd door de Vandalen, Ostrogoten, Byzantijnen, Arabieren en Normandiërs. Daarna ontstond het Koninkrijk Sicilië dat tussen 1130 en 1816, achtereenvolgens ondergeschikt was aan de Kroon van Aragon, Spanje en het Heilige Roomse Rijk, om onder de Bourbons uiteindelijk verenigd te worden met Napels als het Koninkrijk der Beide Siciliën. Na de Spedizione dei Mille, een door Giuseppe Garibaldi geleidde revolte tijdens het Italiaanse Risorgimento, werd Sicilië in 1860 na een referendum een deel van Italië. Na de oprichting van de Italiaanse Republiek in 1946, kreeg Sicilië de status van autonome regio, red.). Hoewel het eiland de afgelopen eeuw veel van zijn haar pluimen verloren heeft, ben ik nog steeds trots Siciliaan te zijn!" - Tropicalidad - Dutch (interview)

Donostia, Gasteiz, Bilbo y Ondarroa son las localidades que, en estos días, visitará la banda siciliana Baciamolemani. Apadrinados por La Pegatina, actuarán junto a ellos en todos los lugares citados, a excepción de Bilbo.
Baciamolemani nace en Sicilia en el año 2006. Un año después, publican su primer disco, «Ballacazziz».
Su estilo es el propio de una pequeña orquesta de pueblo, una orquesta para hacer bailar a la gente; una orquesta envuelta en ritmos tropicales, con un sonido propio de otros tiempos. Es un combo con vocación de espectáculo, de fiesta; un combo siempre al servicio del público. En sus directos consiguen reflejar el presente a través de historias de otros tiempos y lo hacen con todo el sentimiento mediterráneo de la isla de Sicilia. Para ello, amén de la música, se valen de la teatralidad de sus nueve componentes, maestro de ceremonias incuido.
Junto a los ya habituales teclados, bajo, guitarra y percusión, nos encontraremos con unos vientos (tromba, trombón, bombardino) y cuerdas (banjo, ukelele, sitar) no tan comunes y propias, como decíamos, de antiguas orquestas y remotos lugares.
Baciamolemani se presenta en Euskal Herria con un disco editado en este presente 2012, «L´Albero delle Seppie» (El árbol de las sepias), donde no faltan colaboraciones de sus amigos, incluida La Pegatina.
Su música está emparentada con otros grupos europeos como la Banda Gitana de Ska de Ambers, Kusturica, Les Négresses Vertes o Mano Negra.
Después de actuar ayer en el Kafe Antzokia donostiarra (Doka), estarán hoy en el Jimmy Jazz de Gasteiz junto a La Pegatina, y el domingo, en el Kafe Antzokia de Ondarroa. Mañana, por contrario, ofrecerán un recital en la FNAC de Bilbo, sito en la alameda de Urquijo. - La Gara - Spanish (article tour)

Arrivo in ritardo. La Catania della Domenica sera (7 Ottobre), il parcheggio e qualcosa di mio (lo ammetto) mi impediscono di assistere all’apertura dell’esibizione. Odore di festa nell’aria, di quelle dove sei sicuro che in un modo o nell’altro ti divertirai, nove ragazzi con il sorriso stampato sul volto che si muovono e si agitano come se fosse il giorno più bello della loro vita.

I Baciamolemani sono questo: semplicità, genuinità e soprattutto tanta ma tanta voglia di divertirsi e divertire. Li ascolti in cuffia e ti viene da sorridere, li vedi sul palco e ti viene un’irrefrenabile voglia di saltare. Saltare, già, proprio quello che la gente dell’Ostello di Catania ha fatto inevitabilmente per tutta la durata del concerto. Non ti chiedi cosa stai facendo, se è il caso di farlo o se potresti perdere di vista i tuoi amici. Cominci magari a cimentarti in una Tarantella quando all’ improvviso ti ritrovi alle spalle chi di norma sta sul palco ad eseguire i suoi pezzi, con un tamburo e dei piatti a scandire il tutto, a dimostrarti che il concetto ‘’Ascolta-i-miei-pezzi-se-ti-piacciono-compra-il-cd-e-ciao-ciao’’ non è assolutamente roba loro. E allora via alle più scalmanate danze circolari (degne del miglior rituale indigeno).

Ai Baciamolemani proprio non piace suonare e basta, loro vogliono sentirsi un tutt’ uno con il pubblico. E ci riescono. Ci riescono alla grande. “Tutto il pubblico femminile si disponga alla mia sinistra, quello maschile alla destra” dice Piero Pizzo (Voce) improvvisando una sfida vocale tra i due sessi, salvo poi ristabilire il Caos con un “e adesso mischiatevi!!!”. E’ un movimento continuo, un suono siculo che questi ragazzi hanno portato anche oltre i confini nazionali con un tour che li ha visti suonare in Spagna e Francia (meravigliosa l’esecuzione de “La gita a Pedalino” con il suo “Come on,dear Cuncettina!!!”).

Alla fine del concerto si mostrano anche molto disponibili a rispondere ad alcune domande.

Da dove venite, chi siete e cosa potete dirci sui vostri testi?

Noi siamo della zona di Ragusa ma abbiamo due elementi che vanno specificati (perché ci tengono): il tastierista è di Misterbianco ed il trombettista è di Chiaramonte, siamo insomma un gruppo di persone (non un singolo) che raccontano di viaggi, di esperienze che abbiamo fatto durante gli anni e nei nostri percorsi musicali, ed in più nei testi ci sono degli auspici, dei messaggi, anche se molto sottili.


Come i Baciamolemani infiammano il pubblico
Potrebbero metterci in qualsiasi posto, anche in un soggiorno. Noi ci divertiremmo e sarebbe un piacere se fosse lo stesso per la gente, insomma è un interscambio: la gente ci dà l’energia e noi ricambiamo. Il pubblico ci piace decisamente partecipe.

Ispirazioni?

Il bello dei Baciamolemani è che tutti e 9 ascoltiamo robe diverse. La bellezza sta nell’andare a mescolare le influenze per realizzare un nostro brano.

Il pezzo al quale siete più affezionati?

Non posso dirlo (risponde ridendo il batterista Marco Guastella), potrei essere di parte, non si può “curtigghiare” , ed ho già detto anche tanto (ride ancora).

Due parole chiave per i vostri due album.

‘’BALLACAZZIZ’’ (2007) è l’inizio, in una parola: “Esperimento”. Il secondo album invece, “L’Albero delle Seppie” (Kasba Music,2012) è il “Viaggio”. Fondamentalmente è il nostro cammino, in particolar modo il tour che abbiamo fatto in Spagna. Ci ha condizionato molto nel modo di vedere la musica, nel modo di approcciarci alla gente ed ai nostri fans.

Troverete date dei concerti futuri, notizie e quant’ altro sul loro sito web “www.baciamolemani.net“.

Noi mandiamo giù un altro bicchiere e continuiamo a saltare, che di notte ce n’è ancora tanta: “Come,on!!!” - Outsiders Musica - Italian (interview)

Directamente en el corazón de Sicilia, en el 2006, nace la banda Baciamolemani. Una pequeña orquesta con sabor tropical y un sonido antiguo al mismo tiempo que moderno capaz de llevar la sonrisa y la alegría a más de tres generaciones de espectadores. Un viaje a la búsqueda de ritmos, sonoridades globales, tradiciones y culturas populares. Un grupo que está siempre al servicio del público y de lafiesta y que tanto en su música como en sus directos consigue reflejar el presente a través de historiasde otros tiempos. Y lo hacen con ese descaro italiano que tanto enamora, mezclando la exquisitez musical con la teatralidad de cada uno de sus nueve componentes, lo que hace que las sensaciones de estar en otros lugares afloren por los cuatro costados.

L'Albero delle Seppie (El Árbol de las sepias) es su segundo trabajo, un disco donde se encuentran muchos estilos e influencias musicales a través de una simbólica línea trazada en el mapa del viaje artístico de la banda en los últimos años. Un viaje en el cual una rara mezcla de mil sabores (secontabilizan una veintena de instrumentos diferentes en el disco) y personalidades artísticas da vida y alimenta a un árbol muy peculiar y hasta ahora desconocido en el que florecen sepias: frutos de la amistad. Mientras, a bordo de un metafórico autobús, todos juntos gozan de las sorpresas que imprevisiblemente la vida regala (La Corriera), y así, andando, descubren historias de la vida, inspirándose en el pasado pero que explican con lucidez y actualidad el presente (Sbarco a Ellis Island, Renato, Al mio Funerale). Una invitación a juntarse y viajar, a conocer y conocerse, para destruir las barreras del prejuicio y de los chismes (La Rosa dei Venti, Curtigghiu) así como para encontrarse y reencontrarse con nuevas y ricas miradas en los callejones de los pueblos (Vicoli); compartiendo experiencias de la vida siempre con el sol de la sonrisa y aguda ironía, para, en definitiva, conseguir superar las superficialidades y artimañas de hombres y rufianes (Abbampa lu Suli, I Ruffiani). Esas sepias también son los bonitos recuerdos de cuando éramos niños, como por ejemplo una canción de cuna cantada por la abuela (Bambinieddu Abballa Abballa).

L'Albero delle Seppie està producido y arreglado por Baciamolemani, ha sido grabado y mezclado por Carlo Longo en Nuevarte Studio(Catania) y masterizado por Chris Bauer en AMS Studios (London). Baciamolemani han tenido el honor de contar con las colaboraciones de La Pegatina, Soulcé y Vincenzo Spampinato, preciosos compañeros de viaje y amigos.

El disco fue autoeditado en Italia en el Abril 2011, y a partir de Febrero del 2012 está editado en el resto del mundo por Kasba Music. - Kasba - Spanish (album release)

Im Herzen Siziliens wurde 2006 die Band Baciamolemani geboren. Ein kleines Orchester mit einem tropischen Geschmack und einem Sound, der zur gleichen Zeit traditionell und modern ist und die Eigenschaft hat, ein Lächeln und Freude in den Gesichtern von drei Generationen zu zaubern. Ihre Musik ist eine Reise auf der Suche nach Rhythmen, globalen, traditionellen und populären Klängen. Eine Gruppe, die immer im Dienste des Publikums und der Fiesta steht und sowohl in ihren Aufnahmen als auch ihren Konzerten die Aktualität durch Geschichten aus anderen Zeiten reflektiert. Und sie machen das mit dieser typischen italienischen Unflätigkeit, die so liebenswert ist, und mischen ihre exquisite Musikalität mit der Theatralik jedes einzelnen der neun Mitglieder.

L´Albero delle Seppie (Der Baum der Tintenfische) ist ihr zweites Werk. Ein Album, auf dem viele Stile und musikalische Einflüsse zu finden sind, die die Band in den letzten Jahren gesammelt hat. Das Album ist eine Reise, auf der eine Mischung aus tausenden Geschmäckern (es werden über 20 verschiedene Instrumente auf dem Album gezählt) und künstlerischen Persönlichkeiten einem ungewöhnlichen und bislang unbekannten Baum, auf dem Tintenfische wachsen, Leben geben und ihn ernähren. An Bord eines metaphorischen Autobus erfreuen sich alle zusammen der Überraschungen, die einem das Leben unverhofft schenkt (La Corriera). Sie entdecken die verschiedenen Geschichten des Lebens, lassen sich dabei von der Vergangenheit inspirieren und erklären dabei mit Klarheit und Aktualität die Gegenwart (Sbarco a Ellis Island, Renato, Al mio Funerale). Das Album ist eine Einladung zum Reisen, Kennenlernen, zum Niederreißen der Barrieren aus Vorurteilen und der Gerüchten (La Rosa dei Venti, Curtigghiu). Baciamolemani vermittelt die Erfahrungen des Lebens immer mit einem sonnigen Lächeln und geistreicher Ironie und überwinden so die Oberflächlichkeiten und Finten der Männer und Zuhälter (Abbampa lu Suli, I Ruffiani).

„L´Albero delle Seppie“ wurde von Baciamolemani prouduziert und arrangiert, wurde von Carlo Longo im Nuevarte Studio (Catania) produziert und gemischt und von Chris Bauer in den AMS Studios in London gemastert. Baciamolemani hatten die Ehre auf ihrem Album bekannte Größen der Szene wie La Pegatina, Soulcé und Vincenzo Spampinato, allesamt großartige Kollegen, Reisegefährte und Freunde der Gruppe, als Gäste einladen zu können. - Galileo - German (album release)

Musikem gelingt Spagat zwischen den Stilen

Die sizilianischen Musiker von Baciamolemani verquicken die Rhythmen der katlamischen Rumba mit den blechbläser-gesättigten Klängen der Alpen. In ihren fröhlichen, oft chorgewaltigen Liedern, in denen das Alltagsleben augenzwinkernd beschrieben wird, gelingt der neunköpfigen Band mühelos der Spagat zwischen Tradition und Moderne, zwischen Fiesta und Theatralik. Das Tempo ist meist forsch, fast ein wenig skageprägt wie im ersten Song "La rosa dei venti", einzig "Al mio funerale" kommt begräbnisdüster und getragen daher. - DFB Musica September - German (album review)

Wij kennen het Kasba Music label vooral als leverancier van uitstekende musica mestiza releases van een hele resem Spaanse bands. Voor één keertje ging het label echter ook eens buiten de landsgrenzen kijken, want, zoals de naam al aangeeft, komen de heren van Baciamolemani uit het Siciliaanse Ragusa. L'Albero Delle Seppie, "de boom met de zeekatten", roept herinneringen op aan het werk van Roy Paci & Aretuska; een feestelijke mengeling van reggae, hoempapa, een streepje rumba catalana (La Corriera samen met La Pegatina) en zelfs een verdwaald Siciliaans kinderliedje (Bambinieddu Aballa Abballa) waar wij wel pap van lusten. Met dit streepje Italiaanse zon is de zomer van 2012 nu ook officieel begonnen! - Tropicalidad - Dutch (album review)

Muziek uit Italië met Baciamolemani uit Sicilië en het Orchestra Popolare la Notte della Taranta van Ambrogio Sparagna. Erik Marchand & les Balkaniks is een Roemeens-Bretoense samenwerking.

Vardan Grigoryan is een Armeense dudukspeler, zijn cd 'In the shadow of the song' is uit in Italië.

'Don(n)a don(n)a' aka 'Dos kelbl' is onze klassieker deze maand. Beluister de versie van de Nederlandse zigeunergroep La Manouche of bekijk de versie van de Israëlitische Nehama Hendel (beelden uit 1965). - Radio 1 - Dutch (playlist radio)

Zinderende zuiderse klanken, explosieve verhalen over verre reizen en groteske avonturen. Ska, rumba en rock! Baciamolemani is een Siciliaanse band die het allemaal combineert. In Italië wonnen ze al verschillende prijzen en op 14 juli staan ze op het podium van Polé Polé in Gent.

Baciamolemani is niet zomaar een muziekgroepje. De naam is een samentrekking van “baciamo le mani”, letterlijk “laten we de handen kussen”, een verwijzing naar de handkus, een typisch Siciliaans maffiagebruik… In 2006 verscheen hun eerste cd “Ballacazzìz” en maakten ze ook hun eerste grote tournee. Twee jaar en meer dan vijftig concerten later vertrekken ze naar Catalonië, waar ze ook het jaar daarop worden uitgenodigd voor het Simbiruta Festival in Barcelona. In 2010 neemt de groep deel aan het Festival della Nuova Canzone Siciliana, waar ze de finale winnen. In augustus van hetzelfde jaar kapen ze ook nog de hoofdprijs weg op het Lennon Festival.

De eerste videoclip van Baciamolemani kwam tot stand in samenwerking met regisseur-acteur Danilo Schininà, met wie enkele groepsleden regelmatig samenwerken voor muziektheater-voorstellingen. Samen met teAtroAmArgine deden ze in 2010 een korte tournee door België met “Grillo: avventure ironico-erotiche”. In 2011 volgde “Il Caso Spampinato”, een stuk over de maffia. Danilo Schininà regisseerde ook de videoclip van de succesvolle song La Corriera.

In de lente van 2011 verscheen hun tweede cd “L’Albero delle Seppie” (de inktvissenboom), waaraan enkele leden van de Catalaanse groep La Pegatina, de Catanese singer-songwriter Vincenzo Spampinato en de rapper Soulcé meewerkten. Een album waarin zeer uiteenlopende stijlen en meer dan twintig instrumenten aan bod komen.

Beide albums, Ballacazzìz en L’Albero delle Seppie, zijn gratis te downloaden op hun website. Maar je kunt Baciamolemani dus ook live aan het werk zien op 14 juli in Gent op Polé Polé.

Waarom nu precies die naam “Baciamolemani”? We vroegen het hun zelf. En dit is het antwoord: “We hebben deze typisch Siciliaanse uitdrukking gebruikt om een contrast te vormen met de stereotiepe negatieve beeldvorming over Sicilië. Met onze eigenheid, onze vrolijkheid, ons positivisme en onze muziek willen we het publiek laten kennismaken met een eiland boordevol passie, een rijke geschiedenis en mooie mensen!” - Italia Maglia - Dutch (article tour)