Baraná

"Individual talent is no guarantee for a steady group performance, but due to an unmistaken connection among the six musicians the music and performance rise up to a next level, including a couple of breathtaking moments."
- De Volkskrant

With their newest project Modes et Maqams, the musicians of Baraná are not about to just caress the ears of their audience. Their first performance on Wednesday started off with a complex piece full of dissonant sounds and unsuspected turns. But it was exciting, and it stayed that way. Baraná Trio without guests already is one of the top world music ensembles of our country, but tambourine virtuoso Carlo Rizzo from Italy and hurdy-gurdy phenomenon Valentin Clastrier from France succeeded in adding an even broader sound and extra depth.

The musicians had to work hard on stage, because reed player Steven Kamperman did not spare anyone in his arrangements. The parts where hurdy-gurdy, accordion and alto clarinet blended into a majestic whirlwind with endless breath were extremely beautiful.

The title of the project provided the musicians with lots of space starting from old Europe, via classical Mid-Eastern traditions towards contemporary music. Nevertheless the project kept its homogeneity.

Luckily, both guests took the opportunity to show their specific mastery. Rizzo did this half way the performance with inimitable rolls on his small instrument, which has an extremely big range in dynamics and frequency, because of its variable tuning, jingles and built-in microphone. In the swinging encore Clastrier demonstrated that one can play the hurdy-gurdy also in an 'ordinary' fashion, be it with a virtuosity not given to most mortals. - De Volkskrant

The Rose and the Nightingale have been in love since the beginning of time, but the thorns of the rose prevent mutual physical contact. For centuries, this symbolism has inspired Central-Asian artists, as it did with the Turkish singer, lute player and percussionist Behsat Üvez. Together with Dutch clarinet player Steven Kamperman and accordeonist Bat Lelivelt, he makes the impossible love sound now cheerful, excited and fast, then melancholic, introspective and emotional. The CD is a daring equilibrium between hope and despair. Enchanting are the mix of low bass sounds and dark song ('Bir Firtina'), sparkling the clarinet improvisations over dissonant chords ('Dance of the Nightingale'). Turkish and western scales go together cleverly, everything is performed tight and in balance. The music can be unnerving, but renders perfectly happy at the same time, though the eternal longing rests. - Trouw

Baraná & Co, put together for the Music Meeting 2002 hardly half a year ago, sounds like an ensemble that has existed for a long time. This is particularly surprising considering the big differences between the musician’s backgrounds – five versed in Turkish traditional music, four in jazz and improvised music.
Every one of them as musical and agile as the others, it is mainly Üvez himself, clarinet player Steven Kamperman and cello player Ernst Reijseger who build playful bridges between both worlds. When Üvez plays almost mandoline like on a microscopic saz, Reijseger and Kamperman pull the music into Europe, whereupon Üvez reacts with a vocal improvisation evoking reminiscenses of Dutch folk star Willy Alberti.

- De Volkskrant

(...) More introspective, but certainly not less passionate was the concert of Baraná & Co. This Turkish-Dutch band has existed for less than half a year, but sounds like a group with years of experience together. In long pieces, with plenty of neck-breaking changes of meter, the group balanced between Turkish quarter-tones and Western free improvisation. After the great singing of Behsat Üvez (...) - NRC Handelsblad

Interview with Steven Kamperman about the album 'Xenopolis' (release date December 2011) - Mixed World Music

De eveneens in Nederland gevestigde groep Baraná is een Turks-Pools-Duits-Nederlands samenwerkingsverband waarin Turkse klanken de boventoon voeren, zij het stevig doorregen met jazzinvloeden.
Zelfs Kurt Weil gluurt af en toe om een hoekje. De mannen trekken al jaren intensief met elkaar op in diverse verbanden en dat is te horen. Bij vlagen ingetogen en plechtig, maar ook dan onderhuids speels en ondeugend. - De Volkskrant

Baraná is de naam van een bijzondere band die steeds van samenstelling wisselt. De groep draait om de Turks-Nederlandse multi-instrumentalist Behsat Üvez en de Nederlandse saxofonist en klarinettist Steven Kamperman. Hun muzikale samenwerking leverde al een behoorlijk aantal fantastische cd's en voorstellingen op, en het lijkt er sterk op dat ze alleen nog maar beter en avontuurlijker worden. Sarap / wine is de titel van hun nieuwe project en cd, en het is de beste plaat die ze tot nu toe opnamen.

Kamperman en Üvez hebben voor dit wijnproject accordeonist Bart Lelivelt erbij gehaald, contrabassist Meinrad Kneer en drummer Sebastian Demydczuk. Üvez is zelf ook al een fantastische percussionist, dus ik dacht dat ze samen als ritmesectie alles hier gepassioneerd voortduwden, maar tijdens een live-optreden zagen we dat Demydczuk in zijn eentje speelt alsof er meer drummers en percussionisten tegelijk bezig zijn. Ühvez zingt ondertussen gedrevener dan ooit en ook Kamperman lijkt alle remmen los te gooien, terwijl het groepsgeluid altijd centraal blijft staan. Als goede jazzmuzikanten wordt er ontzettend goed naar elkaar geluisterd, en de wereldfusie die hier ontstaat door de samensmelting van Turkse en Nederlandse muzikale wortels is zonder meer uniek te noemen.

En de muziek is niet alleen opwindend en gepassioneerd, maar ook melancholiek, lyrisch en bij vlagen ook erg humoristisch (er komen onder meer een paar prachtige, bijna huppelende dronkemansdansjes langs). Alle composities werden geschreven door Üvez en Kamperman, vaak op teksten van de middeleeuwse Perzische dichter en wetenschapper Omar Khayyan. Het levert een meeslepend album op, waarbij slechts één waarschuwing op zijn plaats lijkt: je kunt deze muziek niet als achtergrondmuziek opzetten, want voor je het weet zit je met open mond en volle aandacht te luisteren. Een absolute, verslavende aanrader dus.

Kijk vooral ook op de site van de band voor hun tourschema, want een optreden van Baraná (in welke opstelling dan ook) is verplichte kost voor iedere muziekliefhebber die ook maar een beetje avontuurlijk is aangelegd. We laten hier drie fragmenten horen van de cd, die een uur duurt. De eerste minuut, de laatste minuut en nog een willekeurig fragment. Het zijn uit hun verband gerukte flarden uit soms lange composities, maar je krijgt wel een indruk.

* Baraná Quintet - Sarap / wine - Baykus Music BY0005
* Meer over Baraná: - Baraná & Co - Baraná Trio
- Moors Magazine

Omar Khayyam (1048-1123) was een Perzische dichter, filosoof, wiskundige en astronoom. Halverwege de 19de eeuw werd hij in het Westen salonfähig toen de Britse amateur-oriëntalist Edward Fitzgerald zijn gedichtencyclus Rubaiyat in het Engels vertaalde.

Was Khayyam een mysticus? Een hedonist? Een provocateur? De discussies hierover zijn nog niet geluwd. Voor de leden van de Nederlands-Turkse formatie Baraná is al het stof die zijn gedichten doen opwaaien in elk geval een prachtige inspiratiebron voor meeslepende en liederlijke muziek. Deze cd, Sarap (wijn) getiteld, bevat een paar van Khayyams gedichten, handelend over de verbroederende en benevelende werking van wijn. Behsat Üvez, zanger en multi-instrumentalist, zingt de teksten met veel gevoel voor dramatiek, terwijl rietblazer Steven Kamperman de waanzin achter de woorden uitvergroot met uitzinnige improvisaties die overigens altijd weer keurig op hun oosterse pootjes terechtkomen. Heel mooi zijn ook de wervelende accordeonsolo's van Bart Lelivelt en de van god-los-percussie van de Pool Sebastian Demydczuk.

Met Sarap laat Baraná horen dat een crossover prachtig vuurwerk kan opleveren. Daar mogen de heren een wijntje of twintig op drinken. (SASKIA TÖRNQVIST) - Het Parool

'Sometimes delicate, sometimes orchestral, but always innovative and playful' - De Volkskrant

'The music of Baraná is not just exciting, funny and melancholic, it's also dead beautiful' - Moors Magazine