Comas

Geduld is een schone zaak. Lang moesten we erop wachten, maar nu is-ie er dan toch: het debuut-album van Comas vol Ierse muziek van het betere soort. Vanaf het moment dat ze zich twee jaar geleden overrompelend presenteerden aan het grote publiek op Dranouter, kennen we de vier muzikanten van Comas als een kwartet dat ook in een razend tempo de details overeind houdt.
Muziek die je laat swingen. Nu, rustig achterovergezakt luisterend naar de cd, blijkt die kwaliteit juist ingeschat, dat wil zeggen het is nóg beter dan verwacht. Je voelt je als het ware in een luxe eerste klas coupé van een voortdenderende TGV, van waaruit je buiten het rustgevende landschap aan je voorbij ziet trekken. Subtiliteit, originele overgangen, spannende accenten en inventieve wisselingen in tempo en ritme doen op de beste momenten denken aan de Ierse absolute topper op dat gebied: Lúnasa.Op cd klinkt het akoestische Ierse snelle spel nog afgewogener en fijngevoeliger dan live. Ook worden er meer rustmomenten ingelast dan tijdens de stomende live-concerten. Het album met de naam van de groep als titel (Comas is Gaelic voor kracht), duurt zo'n 47 minuten. In tien nummers zijn 23 stukken (van traditioneel tot zelf geschreven, of geleend van anderen) verwerkt. Uptempo-werk wordt op tijd afgewisseld met een indringende song of een rustige instrumentaal. En dan te bedenken dat het hier niet enkel Ierse muzikanten betreft. Het kwartet (een Belg, een Breton, een Ier en een Amerikaanse Ier) wordt met gastmuzikanten aangevuld, Een Schotse zangeres uit België, een Belgische muzikant en twee Ierse muzikanten.Als je de cd een paar keer beluistert, begrijp je waarom onze recensent Paul destijds compleet ondersteboven was van de kwaliteiten van Sylvain Barou, de Bretonse meester op de houten dwarsfluit. Geen kleine jongen. Met name zíjn spel trekt Comas ver boven het gemiddelde uit. De finesses van de houten dwarsfluit kreeg Barou bijgebracht door niemand minder dan Jean-Michel Veillon (oa. Kornog, Barzaz, Pennou Skoulm, Toud'Sames). Barou kwam dus niet zomaar uit de lucht vallen. Hij was al te horen op het album Irvi van de beroemde Breton Denez Prigent en op de live-cd Nuits Blanches van de balgroep Djal.Barou beheerst alle fascetten van het fluitspel. Hij laat zijn instrument telkens weer anders klinken. Juichend in razende instrumentalen als Natural Progression en James Kelly's, fluweel in Iris, percussief in The Funky Spider en in East Link, emotioneel in Cailin Deas Cruite na mBo, psychedelisch in Brendan McGlinchey's en met wat echo erbij klinkt zijn warme spel in JJ's Cockroach als een geschenk uit de hemel... Soms neemt hij de d-flute of e-flute ter hand en een enkele keer de uillean pipes zoals in The Cock and the Hen.Barou is dus een kanjer. En wanneer je als Comas dan ook nog eens gezegend bent met een behendige violist als de Ier Aidan Burke, een snarenvirtuoos als de Belg Philip Masure en een bodhran-wizard als de Ier Jackie Moran, dan heb je het over een topgroep.Violist Aidan Burke zou iets meer emotie in zijn spel kunnen leggen hoewel het hier duidelijk een zijdelingse opmerking betreft, zeker als je zijn felle en soms rafelige spel in Brendan McGlinchey's hoort. Boeiend is zijn naadloos gelijkopgaande spel met de fluitist zoals in Fisherstreet Reel.Philip Masure is in België natuurlijk al veel langer bekend als een topgitarist (Orion, Laïs, Urban Trad, Helen Flaherty, etc). In de eerste maten van dit album valt meteen de drive op waarmee hij speelt. In de strakke overgang van een slow air naar het snellere Nele's Nutcake toont hij zijn subtiliteit, zoals ook in East Link (cittern) en JJ's Cockroach. Zijn zang in The Rambling Irishman klinkt mij iets te gehaast.
De Ierse bodhran-speler Jackie Moran kan zijn ‘handtrommeltje' geregeld als geen ander laten ‘zingen'.
Er doen vijf gastmuzikanten mee. Zangeres Helen Flaherty (Shantalla), bassist Cedric Waterschoot (Urban Trad), accordeonist David Munnelly, zanger Daithi Rua en snarenman Guido Piccard. Van de laatste twee is van ieder een nummer opgenomen. Dat is niet enkel een aardig gebaar van vriendschap, maar ook nog eens helemaal terecht want het betreft twee juweeltjes.
Van Guido Piccard - een goede maat van Philip Masure - horen we Iris. Op dit prachtige wat rustiger nummer neemt hij zelf de cittern voor zijn rekening, zoals hij ook te horen is op Masures East Link en JJ's Cockroach. Verfrissend trouwens dat uitstapje naar het oosten van Masure.
Zanger Daithi Rua (min of meer het vijfde bandlid van Comas) wordt in het zonnetje gezet met zijn kippenvel-song Causeaway. Dit lied krijgt een spannende begeleiding op dwarsfluit en accordeon. In het refrein hoor je de tweede stem van Helen Flaherty. Deze Schotse zangeres van Shantalla behoort al langer tot de vaste gastmuzikanten bij Comas en gitarist Philip Masure. De accordeon wordt bespeeld door David Munnelly. Ook deze virtuoze Ier is al lang geen onbekende meer bij Comas. Als fluitist Sylvain Barou verhinderd is valt hij in. Muzikaal en gevoelig is zijn begeleiding op piano van enkel de dwarsfluit in de slow air Cailin Deas Cruite na mBo (The pretty girl milking her cow). Gezien de schoonheid van dit nummer moet zelfs de cow bijzonder pretty geweest zijn...
Bassist Cedric Waterschoot van Urban Trad speelt her en der bescheiden op de achtergrond een onmisbare rol.
Het album bevat enkele nummers die we al eens eerder hoorden. Zo is er Plevin Jig van Soig Sibéril (album Digor uit ‘93). En de reel Punch in the Dark zette Aiden Burke vorig jaar al eens op zijn solo-album Feel the Bow en meen ik ook te kennen van The Kinnitty Sessions van Lúnasa.
Komend weekeinde presenteert Comas dit fraaie debuutalbum op Folkfestival Dranouter. Een week later op Folkwoods in Nuenen. Een aanrader! En luister dan eens goed naar die fabelachtige dwarsfluitist...!
Henk - Waardering 9-
- Folkforum

Comas is het Ierse woord voor kracht. Een goed gekozen naam want de groep liet een waar instrumentaal bombardement op het publiek neer. Stuk voor stuk klasse-muzikanten . - Assie Aukes (Holland)

Comas leverde zaterdagavond in de Kleine Concerttent Ierse muziek in de hoogste versnelling. Een internationaal gezelschap met o.a. Philip Masure op gitaar. Ook in hun midden een van de allerbeste fluitisten die we ooit zagen. Sylvan Barou (Bretagne) is de naam. Met zijn spel, adequaat ondersteund door de ritme-tandem Masure en Jackie Moran (percussie) zette hij de kleine Concerttent op z'n kop. Ook fiddler Aiden Burke imponeerde in een felle vioolsolo met onmiskenbare Amerikaanse invloeden. Comas is een dynamische band, die jigs en reels minder voorspelbaar doet klinken door te variëren in ritmische accenten. De aanwezigheid van zanger Daithi Rua zorgde vor de nodige rustpunten in een overigens spetterende set.
- Folkforum (Holland)

Maar goed, op dag 2 van Dranouter was ook wel wat positiefs te beleven, en wel in de vorm van Comas, een stevige portie traditionele Ierse folk van een groep die duidelijk wél weet waar de muzikale klepel hangt. - Hairyken (Belgium)

Laat ons beginnen met klepper COMAS. COMAS is het Ierse woord voor kracht en heeft vriend en vijand perplex doen staan met een gedreven en ervaren set in de kleine concerttent op Dranouter. We stellen voor: gitaarwonder en specialist in open tuning Philip Massure, shuffelende en verbasend in eigen schuivende stijl violist Aidan Burke, Bretoen en gerenomeerd uit zijn eigen projekten: fluitist Sylvain Barou en tot slot percussionist Jackie Moran. Laat ons ook in onze bespreking kort en krachtig zijn: hoewel een jonge Ierse groep overklaste dit projekt haast iedere andere Ierse groep op de vele podia en dit vooral door elk op zich virtuoos in te spelen op aangeboden en vaak zelfgeschreven thema's om vervolgens samen een meerwaarde te vormen in nieuwe energieke Ierse stijl: toch wat de jongste trend in de Ierse muziek die ook in Ierland zelf enorm blijkt te groeien. Als gast had de groep ssw Daithi Rua (Ierse Belg) mee die in een soort moderne tongrappe songstijl de groep goed aanvulde en de nodige rustmomenten inbouwde. In November zouden de stukjes aan elkaar geplakt zijn om hun eerste CD uit te brengen. Hopelijk en ik zeg wel hopelijk heeft deze groep tijd genoeg om los van hun andere projekten deze groep voorgoed op internationaal niveau te brengen.
- nvfolk (Belgium)

With amplified power charging ahead like Lunasa, the stripped down tradition and reputation of De Dannan and the highly accessible fusion and middleground of Solas, Comas pulls out all the stops to make a totally breathless, powerful Irish album. Punctuated with the heart-stopping voice of the bodhran, lilting flute, crying fiddle and the driving presence of guitar, these folks know how to keep the blood pumping with an energy that never dies down, a drive that persists in pushing the envelope, even in the slower, ballad like tracks. Prepare yourself for one heck of a ride.
- CD Baby

Comas ist das gälische Wort für "Power". Kein ganz unpassender Name für das Quartett, welches aufs Neue den globalen Charakter des irischen Musikidioms dokumentiert. Vier hochkarätige Musiker aus Irland, der Bretagne, Belgien und den USA mit dem Anspruch, zur keltischen "High-End"-Liga gezählt zu werden. Neben dem sehr smoothen, millimetergenauen Zusammenspiel von Fiddle und Flute (Aidan Burke und Sylvain Barou, m. E. einer der weltbesten Flötisten des irisch-keltischen Genres) imponiert auch die Rhythmusgruppe (Jackie Moran - Bodhrán, Percussion - und Philip Masure [Urband Trad] - Gitarre, Bouzouki) durch ihren Drive und ihre Energie. Sowohl traditionelle als auch neukomponierte Reels und Jigs jagen einander wie Windhunde, in puncto Power also kein Mangel. Der Groove der Band schafft nicht ganz die Dichte von z. B. Lunasa, die Unterschiede sind aber marginal. Zwischendurch scheint die CD ein wenig hektisch, so dass der Einschub einiger langsamer Stücke unbedingt geboten war. Wir hören einen zeitgenössischen Song des irischen Sängers Daithi Rua, und die belgische Cittern- und Dulcimerlegende Guido Piccard steuert eine sehr schöne, ruhige Eigenkomposition bei, die noch einen etwas besseren Mix verdient hätte. Insgesamt ein etwas direkter Sound, der einen nicht so leicht ins Schwelgen verfallen lässt. Dennoch: Großes Lob insgesamt an die vier "Global Player" für diese eindruck(s)volle Produktion. - Folker (Germany)

It must be tough playing Irish tunes on the flute when Michael McGoldrick’s around but the Breton Sylvaine Barou came pretty close in the opening set from Comas (Irish Gaelic for power). It’s easy to see why they’re so popular around the European Festivals since this really is a powerhouse band ringing the changes on Irish tunes and songs with, at its heart, 20 times All-Ireland champion fiddle player Aidan Burke and Tipperary born Jackie Moran on bodhran and cajon, and the extra bonus of continental flair from the Belgian Philip Masure on guitar as well as Sylvain Barou.
Masure’s Irish brogue on ‘The Rambling Irishman’ sounded authentic enough to me, and Moran’s extended bodhran solo fairly flew before he too broke into song with ‘Bold Donnelly’, but they really got into their stride with the tune ‘The Funky Spider’ and Barou’s lovely free flowing flute rendition of a Niall Vallely song, in which Barou lived up to Donal Lunny’s description of him as ‘the greatest flute player of his generation’.
Comas deserve to be much better known over here and on this showing well merited a gig of their own at next year’s Celtic Connections. - HI~Arts, at Celtic Connections

The individual members of Comas are from diverse backgrounds - Jackie Moran (US), Sylvain Barou (Brittany), Aidan Burke (Ireland) and Philip Masure (Belgium). This band has become immensely popular on the Continental festival circuit since getting together in 2003, and listening to this, their first CD release, amply justifies their reputation. Before Comas (which means Power in Irish Gaelic), the individual members worked with musicians including Liz Carroll and Denez Prigent.
I've never heard this band before, but I'm immediately struck by the way their traditional instrumentation (bodhran/percussion, flutes, uillean pipes, fiddle, guitar/cittern) and their cultural backgrounds fuse to present what's essentially an extremely seductive set of traditional and original compositions and songs - with a strong Irish Traditional Music feel. The sheer energy and pace of James Kelly's, for instance, easily matches a full-flight performance by Flook or Lunasa - there are several tunes of this extraordinary calibre on this debut release - the rhythm-packed detail of bodhran and guitar/cittern swept along by the lyrical flow of fiddle and flute. Brittany is home to many fine flautists and pipers, and Sylvain Barou is easily one of its finest contemporary practitioners, his incredibly fluid playing matched note for note by Aidan Burke's beautifully expressive fiddle. Barou's flute on East Link is beautiful - percussive one moment, just soaring away the next. There are a couple of fine vocal tracks too - Daithi Rua is guest vocalist on Causeway and I think it's Philip Masure who sings Rambling Irishman in a lively instrumental setting.
Very nicely presented and a beautiful and varied listen - another band added to my 'must-see-live' list. Their playing is passionate, expressive and very upbeat. If you love the music of Flook, Lunasa & similar bands, you'll love this. Comas add to the growing evidence that the northern European festival circuit is a superb place to hear excellent traditional music that's less frequently heard in the British Isles.
- The Living Tradition

Comas, one of Europe's most sensational Celtic bands, brings together four of the most exciting musicians of their generation.
Born of Irish parents, Aiden was brought up in the Irish culture of music, dance, and song. Having Kevin Burke (Patrick Street, Bothy Band) as his cousin, he was destined to play the fiddle. Aiden has won over 20 All-Ireland championships on the fiddle. He recently launched his own debut CD Feel The Bow to ecstatic reviews and has found time to appear in the film Leprechauns starring Whoopi Goldberg.
The mastery of Philip Masure from Belgium on guitar is evident. He has become one of the most sought-after guitarists on the Celtic scene and is also in demand as a studio musician.
The awesome Breton genius Sylvain Barou is on flute, whistle, and uilleann pipes. Acclaimed by Dónal Lunny "the greatest flute player of his generation," his playing is based on the 'open' style of uilleann pipes of travelling pipers such as Paddy Keenan.
Playing bodhrán - on which he is considered among the world's best - is Jackie Moran. Born in Thurles, Co. Tipperary, Jackie emigrated to Chicago with his family at the age of 10. Displaying the intense zeal of a natural born musician, he was firmly ensconced in the Chicago Irish music scene by the age of 14. Several prestigious awards later, he has proven his ability in Ireland as well and has toured with Riverdance and recorded and performed with the likes of Kevin Burke, Liz Carroll, Martin Hayes, Denis Cahill, and Paddy Keenan - The Irish Post