CUSTOMS

Niemand die de plaat van Customs (16.55, Wablief?!) al gehoord had - ter info: ze verschijnt pas in oktober - en toch hing er al een stevige buzz in de Wablief?! in de late namiddag. De bijzonder fijne Afrekeninghit Rex - denk Interpol, denk Placebo - had zijn effect niet gemist, en het gerucht deed de ronde in de servicegangen van Pukkelpop dat de rest van het album minstens even goed was.

Geen woord van gelogen, zo bleek. Met binnenkomer The Matador was de toon meteen gezet. Stilettoscherpe gitaarriffs, retestrakke drums en een stem als een klok: zelden zagen wij nieuwelingen met zo'n cool zo'n dijk van een sound neerzetten. Nu, nieuwelingen: Customs verrees uit de assen van de legendarische Belgische hardcoreformatie Circle - zanger Kristof Uittebroek stond al voor de vierde keer op het podium van Pukkelpop, hebben wij ons laten vertellen - en het was duidelijk te horen dat het viertal zijn strepen al wel eens eerder verdiend had.

Wat volgde was minstens even indrukwekkend: Tonight We All Stand Out en Talk More Nonsens waren rauwe postpunk van de bovenste plank, met Violence en het Cocteau Twins-achtige Where The Moon Spends His Days bewezen de heren dat ze ook met tragere nummers een publiek konden inpakken. Heren met smaak ook, van de netjes gestreken zwarte hemdjes met das tot de keuze van hun cover - het fantastische Shine On van het schromelijk vergeten House of Love. Neen, wij hadden hier voor een keer echt niks op aan te merken.

Nu, het warme water hebben ze niet uitgevonden - daarvoor zijn de invloeden van Interpol, Editors en Joy Division net iets te duidelijk - maar als de songs even sterk zijn als Rex en nieuwe single Justine en de executie gewoon zó strak is, kan dat ons - excuse le mot - geen ene fuck schelen. Let op onze woorden: Customs wordt the next big thing van het najaar.


Geert Zagers - Focus Knack magazine