DNRWAYF (Do Not Run We Are Your Friends)

http://www.ugenda.nl/recensieoverzicht/173-festival/3037-de-affaire-maandag - Ugenda

Do Not Run, We Are Your Friends (doorgaans afgekort tot DNRWAYF) opende De-Affaire op de maandagavond op het Voerweg-podium. Het is niet heel druk en vlak voor het podium rennen alleen wat fotografen, die eigenlijk het beeld verstoren van deze bijzondere band. Want DNRWAYF speelt bijzondere muziek die je kunt omschrijven als progressive math rock noir jazz. Of zoiets. Ingewikkelde funky en tegendraadse ritmepatronen worden aangevuld met blazers, gitaar en cleane zang van een zangeres. Die ritmepatronen lijken wat op elkaar - zeker de eerste nummers, maar zijn wel knap gedaan. Ook mooi is hoe de nummers soms beginnen met willekeurige percussie, soms letterlijk op potjes en pannetjes, om daarna langzaam structuur aan te brengen. De gitaren staan het hele concert wat te zacht, en dat is jammer. Deze band overtuigt nog beter met wat vettere gitaren. De cleane zang past soms w?l, maar soms ook gewoon minder goed op deze muziek. "Jaga Jazzist met zangeres", schoot even door mijn hoofd. Prima gezongen, dat wel, maar het leidt de aandacht soms wat af van de instrumentale schoonheid, hoe schoon de zang zelf ook is. De muziek DNRWAYF is gewaagd en avontuurlijk, en overtuigt grotendeels ondanks wat kleine inzakkertjes. - 3voor12

Op het hoofdpodium staat Do Not Run We Are Your Friends, ook wel afgekort tot DNRWAYF. Afgelopen tijd zijn ze twee bandleden kwijtgeraakt, maar dat lijkt de muziek niet nadelig te hebben beïnvloed. In tegendeel, het klinkt me nog een stuk evenwichtiger en “to the point” dan dat ik ze vorig jaar op de-Affaire zag. De soms wat experimentele en vervreemdende avant-garde rock komt vandaag goed uit de verf. De saxofoon en de gitaar krijgen nu wat meer focus al blijft de percussie nog steeds prominent en belangrijk. De zang van Marloes Eikens past voor mijn gevoel ook beter bij de muziek dan voorheen, door met iets meer passie en emotie te zingen in een wat meer jazz stijl. De band geeft dus een goed optreden, maar wat te kort. - tBeest

In de tent staat daarna Do Not Run We Are Your Friends (DNRWAYF) klaar om voor het eerst in tijden weer een teken van live-leven te geven. Het tot kwintet geslonken gezelschap speelt vandaag veelal nieuwer werk voor zowel Oddstreambezoekers, als voor thuisblijven via een realstream. Toch gaat er bij een optreden natuurlijk niets boven de live-live ervaring. DNRWAYF is vandaag namelijk in bloedvorm. De nieuwe setting zonder tweede blazer en gitarist werkt. Alle individuele muzikanten hebben en krijgen nu veel meer ruimte voor hun spel. Het levert een donderend heftig en intens optreden op, waarbij opvalt dat de vier mannen en dame een stuk donkerder en duisterder overkomen dan voorheen. Het beest sleept, kreunt en is van Teutoonse makelij. De band doet alles behalve hun naam eer aan en plaatst zich per direct aan de top van de Nederlandse avant-garde. - 3voor12

Die verwachtingen worden eigenlijk al met de eerste maten van het onder andere uit Nijmegen afkomstige Do Not Run We Are Your Friends (DNRWAYF) waargemaakt. Direct wordt het publiek meegenomen in een wereld van donkere steegjes, dampen die ’s nachts uit roosters vanuit ondergrondse metrostations de straten beslaan en Dick Tracy en Batman die in een groezelige kroeg onder het genot van zelfgestookte bocht zitten te pokeren.

Sterk tot de verbeelding sprekende jazzrock-noire, zo is de muziek van DNRWAYF misschien het best te omschrijven. Het is duidelijk wie de drijvende kracht achter de band is. Met zijn uiterst inventieve baslijnen, die variëren van psychedelisch tot zwaar pompend, legt de bassist een stevig fundament, waarop door de overige bandleden stevig wordt gebouwd. Van ingetogen, breekbare gitaarloopjes die refereren aan Motorpsycho of het wat minder bekende The Redneck Manifesto, tot een Jaga Jazzist-achtige, rockende kakofonie waarin saxofoon en trompet de sfeermakers zijn. Rode draad door het optreden: de zwoele, slepende zanglijnen van de zangeres en het strakke drumwerk. Zelden een drummer zo gefocust bezig gezien.

DNRWAYF barst van de ideeën en creativiteit. Mooi om te zien is hoe enkele muzikanten aan één instrument niet genoeg lijken te hebben en er met andere (zelfgemaakte) instrumenten nog een schepje bovenop doen. De bassist bedient zich regelmatig van een marimba en dulcimer. Een standaard met allerlei tingeltjes, tangeltjes, potjes en busjes waar de gemiddelde Zuid-Oegandese medicijnman/regenmaker jaloers op zou zijn, wordt bediend door de zangeres, saxofonist en trompettist. Deze aanvullingen op de toch al complexe nummers van DNRWAYF brengen het gevaar met zich mee dat het geheel een brei wordt, maar worden gelukkig zo effectief toegepast dat ze enkel bijdragen aan de sfeer. Dit is precies het grootste pluspunt van het optreden van DNRWAYF; ondanks dissonanten, onalledaagse maatsoorten en verschillende instrumenten is het een samenhangend geheel dat van begin tot einde weet te boeien. - 3voor12

CONCERT
Do Not Run We Are Your Friends, Club Voerweg, maandag 19 juli

MUZIEK
Veelzijdig, experimenteel en intens. Het is prog-rock, maar de sound roept meer associaties op en is bovenal heel erg eigen. De onregelmatige en tegendraadse ritmes doen denken aan Tool. De zang heeft soms wat weg van Björk en Portishead. Dan valt nog een duizelingwekkend minimalisme te bespeuren dat gelijkenis vertoont met de muziek van Philip Glass. Voeg daar nog een twist Polka en Latin aan toe, en je hebt een tipje van de sluier van dit vindingrijke gezelschap opgelicht.

PLUS
De band lijkt in zijn geheel wel een soort volksstam opgaand in een intense rite. Het is geweldig om te zien hoe ieder bandlid zich volledig lijkt te laten gaan, terwijl er toch prima wordt afgestemd op de overige muzikanten. Deze grote mate van vrijheid en expressie, en het goede samenspel geven de muziek haar kracht. De kracht om te verrassen, te prikkelen. De band is op haar best gedurende de rustige, bezwerende stukken, waarbij veel gebruikt wordt gemaakt van percussie instrumenten die door zo’n beetje elk bandlid worden bespeeld. Met de bariton sax als stuwende kracht lijkt de band wel een stoomboot op een rivier.

MIN
Soms vervalt de band teveel in ragwerk, de muziek wordt dan wat eentonig. Ook de zanglijnen bevatten soms weinig variatie en gaan dan een beetje vervelen.

CONCLUSIE
Do Not Run We Are Your Friends speelt een verrassende, spannende en prikkelende set. De instrumenten lijken net kleine machientjes die met elkaar in een complexe interactie verkeren. Het geluid is soms nog wat ruw, maar heeft potentie om bijgeschaafd te worden en zich verder te ontwikkelen. - 3voor12

Muzikaal gezien speelt vanavond 'de aanloop' een grote rol. Do Not Run We Are Your Friends (DNRWAYF) begint met een muzikale introductieronde, een voor een komt elk lid in het stuk voor. Het duurt daarom een paar minuten voordat het spektakel echt begint. Op deze manier is het lastig om erin te komen en je weet niet goed wat je moet verwachten. Een manco dat elk nummer van DNRWAYF heeft, behalve dan bij het laatste nummer dat van begin af aan aanstekelijk is door het geklop op de verschillende percussie-instrumenten.

Maar zodra DNRWAYF (wie verzint zo’n naam?!) en ook het publiek er eenmaal in zitten, dan is de band ook binnen! De lang uitgesponnen, deels psychedelische, goed opgebouwde en gevulde rocknummers slaan in als een bom en doen sterk aan The Gathering denken. Het is muziek die gewoon moet rammen. Wel zijn de rustige stukjes die weer naar een climax toewerken een welkome afwisseling en het is goed dat deze niet al te lang duren.

Ook is het leuk om te zien en te horen dat de trucjes van DNRWAYF niet gekenmerkt worden door constante herhalingen, maar dat er genoeg gevarieerd wordt. Je blijft er toch gefascineerd naar kijken. Minpuntje van de avond: de stem van zangeres Marloes kan niet altijd tegen het muzikale geweld op. Zij mist net dat beetje aan kracht om haar zes medemuzikanten partij te bieden. - 3voor12

Het is aan Do Not Run We Are Your Friends (DNRWAYF) om de finale te openen. De band heeft mij zeer nieuwsgierig gemaakt door het grote scala aan instrumenten dat op het podium uitgestald is. DNRWAYF begint met een onrustig percussiethema, dit wordt vervolgens uitgebouwd en mondt uit in een zwaar swingend ritme. Zo nu en dan wordt er weer wat gas terug genomen en blijft de muziek wat afwachtend rondcirkelen, het wachten wordt telkens weer beloond door spetterende climaxen.

DNRWAYF heeft duidelijk erg veel ervaring met allerlei vreemde maatsoorten. Van de ene maat worden we in de ander gegooid, waardoor de luisteraar steeds even op het verkeerde been wordt gezet. Toch is er houvast in de muziek te vinden door de thema’s die geïntroduceerd, uitgewerkt en herhaald worden. Door deze herhaling weet de band toch goed in te spelen op de behoefte aan herkenning. Aan het applaus te horen wordt de band door veel mensen gewaardeerd. Toch zie ik achteraan veel mensen die hun bezigheden besluiten te verplaatsen naar andere ruimtes. Ondanks het zeer hoge niveau van de band en het hoge vernieuwende gehalte van de muziek lijkt het voor een aantal toch net iets te experimenteel. - 3voor12

Binnen stroomt de zaal van Luxor Live op deze eerste avond van GESEL XL langzamerhand vol met belangstellenden van alle leeftijden. Afgeleid door de merkwaardige discoverlichting merk ik dat er ineens een band op het podium is verschenen. En dan slaat de muziek toe. Verrast en verbaasd kijk ik naar een formatie van blazers en gitaren die op een dergelijk briljante wijze in harmonie zijn gebracht dat mijn oren niet precies weten wat zij ermee aan moeten. Do Not Run We Are Your Friends. Als profeten van de avant-garde zijn zij uit het duister van de Luxor opgestaan om het licht te komen brengen. In een fusie van Massive Attack en Einstürzende Neubauten mengt de Gelderse band op een geniale wijze het experimentele en de wave van de jaren tachtig. Ik weet nu hoe Tony Wilson zich voelde toen hij Joy Division ontdekte.

Na een veel te kort half uur spelen is het optreden ten einde. Na afloop vertellen de bandleden over hun vijftien jarig bestaan. Vijftien! Hoe is deze band een geheim gebleven? Het zevenkoppige gezelschap geeft tevens een kijkje in de keuken: “Met sommige nummers zijn we gewoon twee jaar bezig. We spelen wat en dan maken we er een nummer van. Er is vaak geen duidelijk aanwezig, maar samen met de drummer proberen we er wel uit te komen. Ons streven naar perfectie maakt ons ook de artiesten die wij nu zijn.” En terwijl de kleedkamerdeur dicht gaat loop ik verder om de ‘headliners’ van de avond te zien: The Gathering. - 3voor12

Spanning mist er zeker niet tijdens het optreden van Do Not Run We Are Your Friends. Deze multi-muzikale band uit Nijmegen is de laatste tijd vaak te zien geweest op diverse podia. En terecht! Ze bestaan al meer dan 10 jaar en je zou bijna denken dat ze hun tijd jarenlang alleen besteed hebben besteed aan het componeren en samenstellen van hun nummers.

Het zit zo verdomd goed in elkaar allemaal en begeleid door de af en toe jazzy, dan weer gothic klinkende zangeres Marloes, betovert DNRWAYF je met hun muziek. Lastig om ze in een hokje te plaatsen. Hoor je The Gathering in een jazzclub? Hoor je Björk met een alternatieve rockband? Elke keer zetten ze je op een verkeerd spoor. Goed dat een Nijmeegse band zo origineel kan zijn. Het lijkt alsof ze al heel snel weer het podium verlaten, in ieder geval was het veel te kort voor de toeschouwers. Voor de meesten althans, want het moet gezegd worden; you love it or you hate it. De band maakt geen enkel compromis. En dat is mooi.
- 3voor12

Kan de bombast en geluidskunst van Do Not Run We Are Your Friends (DNRWAYF) ook klein gemaakt worden zonder aan kracht in te boeten? Hoe kan dit podium vol met instrumentarium en spelers niet tot brei gaan klinken, zonder dat het middels microfoons en een geluidstafel/man in goede banen wordt geleid? Met andere woorden: kan dat wel, DNRWAYF akoestisch? Het antwoord daarop is kort, maar doeltreffend: ja! Hoewel de band duidelijk moet improviseren om de composities in hun waarde te laten, komt de moeilijke muziek van DNRWAYF nog steeds over. In alle eerlijkheid, misschien is dit wel het beste optreden dat ik tot nu toe van het zevental heb mogen meemaken. Hypnotiserend en eigenwijs baant de muziek van DNRWAYF door het 111 jaar oude Bondsgebouw. Hoewel niet iedere ziel iets met de avant-garde van het Nijmeegse septet zal kunnen, laat DNRWAYF een prima indruk achter op het publiek; een gewonnen wedstrijd tegen zichzelf? - 3voor12

De zeven leden van DNRWAYF wisten met hun - door sommigen betiteld als moeilijke - muziek een goed gevuld Merleyn beet te pakken en pas los te laten toen Gösta Berlings Saga het podium overnam! - 3voor12

De tent zit vol bij Do Not Run We Are Your Friends en eromheen staan ook nog rijen mensen. DNRWAYF blijkt hun nummers ook akoestisch prima uit te kunnen voeren. Een pluspunt is het gebruik van vele diverse instrumenten. - 3voor12

Na Sennen is het de beurt aan de gastheren en gastvrouw van deze avond: Do Not Run We Are Your Friends. Het zevenkoppig gezelschap gaat door waar Sennen is geëindigd, sferische muziek maken maar dan met veel meer instrumenten. Tijdens het concert is er continu wel iets te beleven op het podium, bijna elk bandlid bespeelt meerdere instrumenten. Zo vind je zangeres Marloes bijvoorbeeld ineens terug achter een stellage van diverse potten en pannen.

Avant-garde is de omschrijving van hun muziek en daar is niets van gelogen, experimenten worden in elk geval niet uit de weg gegaan. Bij deze experimenten verliezen ze echter nooit de melodie uit het oog en tonen zich met dit optreden tot een waardig gastheer van de 1e Etage in Luxor Live.

- 3voor12