Hvalross

HVALROSS – COLD DARK RAIN
Wie de naam Hvalross ziet, zal niet verwachten dat de basis van deze band in het zuidwesten van Nederland ligt. Toch komt deze band weldegelijk uit het West-Brabant. Vanuit die regio zet Hvalross haar stappen secuur en doordacht. Daarbij hoort ook de release van hun eerste langspeler. Geheel in eigen beheer komt Hvalross met Cold Dark Rain.

HVALROSS
Deze vierkoppige band heeft goed geluisterd naar bands als Mastodon, Black Sabbath en de nodige heavy metal bands. In 2018 werd een doorstart met deze band gemaakt. Sindsdien heeft de groep al vele shows op haar naam staan, welke nu door corona natuurlijk op een lager pitje zijn komen te staan. De eerste langspeler is daardoor wel een feit. Daar heeft Hvalross rustig aan kunnen werken.

COLD DARK RAIN
Deze eerste plaat van Hvalross telt negen tracks. Die duren samen rond de vijfendertig minuten en hebben in de groteske afsluiter ‘Geryon’ met bijna zes minuten speelduur de langste track in hun midden. Cold Dark Rain zal naast de digitale versie ook op vinyl verschijnen. Zonder op de zaken vooruit te lopen: dat is een aanrader.

Waar menig band de verrassing tot het laatst bewaart, geldt dat bij Hvalross niet. Juist in opener ‘Death From Above’, waarvoor ook een mooie visualizer op het web staat, komt Mario van Meer meedoen. En ja, dat is inderdaad die energieke frontman die naam maakte met onder andere Stockholm Syndrome en Otis. De toon is gezet: de riffs zijn pakkend, de track grijpt de luisteraar en is tevens ook herkenbaar.

Muzikaal weet Hvalross een sound weg te zetten die iets weg heeft van het nieuwere gedaante van Mastodon, een vleugje Red Fang met zich meebrengt en in ‘The Owl’ ook nog een saluut brengt aan de heavy metal. Overigens verdienen de vocalen in dat nummer ook een extra compliment. Bij die outro zijn woorden niet nodig om nog een vleugje Chris Cornell te eren.

STUDIO DONDERSLAG
Een leuk gegeven van deze plaat om uit te lichten is dat Hvalross Cold Dark Rain opgenomen heeft in Studio Donderslag. Met Walter Poppelaars, zelf onder andere bekend van Otis, achter de knoppen, is Studio Donderslag een gouden zet gebleken voor deze langspeler. De sound is namelijk voortreffelijk, waardoor de muziek nog meer rockt en groovet.

Door het stemgeluid van Hvalross is de muziek, mede door de sterke basis van puike gitaarriffs, het best te vergelijken met die van de Belgische helden van King Hiss. Dat houdt dus ook in dat er raakvlakken zijn met onder andere Red Fang en Life Of Agony. In ‘Playing The Big Game’ wordt dat duidelijk.

Hvalross mag dan voor veel mensen misschien een nieuwe naam zijn, Cold Dark Rain geeft diezelfde mensen een reden om deze band dan toch eens te checken. De brede rocksound met een basis op het kruispunt van rock en metal zal bij een breed publiek in de smaak vallen. Soms brengt het westen van Brabant nog wel eens wat moois. Dit is daar een voorbeeld van. - White Room Reviews

Laten we eerst beginnen dat ik geen reviewer ben maar zelf muzikant die vorig jaar maart met eigen band Mother Bass een duogig met Hvalross had. Toen al was het contact goed, leuke gasten, lekker enthousiast optreden en met Barry Veeke (guitar) heb ik nog steeds goed contact als muziekvriend. Gisteren kwam het debuutalbum Cold Dark Rain uit en uit interesse ging ik luisteren. Interesse werd verslaving, want het album staat nu non-stop op. Bij schrijven van dit stukje nu zeker al voor de 35ste keer. Kortom, alleen dat is al positief!
Het album opent met ‘Death From Above’ waarin Barry met een Mastodon-esque riff meteen de aandacht trekt. Ondertussen dreunen Tristan Verrijk (drums) en Maarten Vermeulen (bass) er lekker op los om vervolgens het nummer pompend in te zetten. Gerben van Oosterhout zet het verse in met een stem die in dit nummer het midden houdt tussen Bill Byford (Saxon) en Michael Sadler (Saga), waardoor je mede dankzij de NWOBHM-lyrics (een luchtgevecht, Maiden anyone?) het idee hebt dat we hier te maken hebben met classic metal gefuseerd met dikke alternative. De brug is spoken shouts en zeer broeierig waardoor het alternative aspect verhoogd wordt om via dynamische opbouw weer uit te komen in een dikke gitaar lick.
‘Trenchfeet’ is gebakken in een heerlijke, scherpe saus van Kyuss-shuffles, maar dan met de heerlijke hoge classic metal voice van Gerben die overgaat in het pre-chorus en refrein op een Baroness-like samenzang. Een onverwachte vertraging in het midden van het nummer, waarin koortjes de boventoon voeren, en weer verder shufflen.
Een relaxte drumpartij luidt de start in van ‘Finally Repent’. Niet alleen de gitaren en bass ademen Queens Of The Stone Age, maar ook de vocalen hebben een Josh Homme/Scott Weiland-achtige sexiness. De heerlijke offbeat maakt dit nummer alleen nog maar meer sexy, zoals goede hard rock hoort te zijn. Het refrein breekt het nummer open en daarin klinkt Gerben waarlijk als het beste van Scott Weiland en Mina Caputo tezamen! Je vergeet er bijna het complexe drumritme van Tristan door. Na een sfeervolle gitaarsolo van Barry wordt de sexiness wat lijper en hoor ik in de vocalen zelfs wat van het epische ruwe waar Glynn Morgan (Threshold) om bekend staat. Speaking of which, die hoge einduithalen zijn awesome!
Mijn favoriete track van het album is ‘I Shot My Best Friend’. De power en sleaziness van Velvet Revolver en dan Gerben die zijn innerlijke Weiland weer channelt zorgen dat deze song alles heeft wat ik in goede metal en rock waardeer. Mocht er een videoclip van deze song komen, dan graag in dat mega dampende pre-chorus een paar schaars geklede rock chicks die sensueel rondom de band dansen! Op het laatst gaan de drums nog los en hoor je dat Tristan, althans wat hij me persoonlijk zei, ook uit de prog komt. Strakke drums maken of breken een album, wel in dit geval is maken een understatement.
De sexy QOTSA vibe keert terug in ‘Oblivion’, met heel vette effectjes van Barry op de achtergrond die bijna synthesizer ademen. KINK FM zou dit nummer een spin moeten geven, want er zit een commerciële catchiness in.
Favo nummer no. 2: ‘The Owl’ zou ook the WOW(!) mogen heten, wat een prachtige sfeer: volle, krachtige vocalen, mooie gitaarlijnen, slimme drumpatronen en dreunende basgitaar. Mijn muzikale hart springt ervan op! Dan een gitaarsolo die overgaat in een twinsolo. Alhoewel Barry maar alleen is, is hem dit ‘gesjoemel in de studio’ – zijn woorden! – volledig vergeven, want het introduceert het eindspel waarin Maartens chorus bass eenzaam in het voetlicht staat. Vanuit de coulissen komt een falset koortje in de stijl van Ruben Block (Triggerfinger) op, gevolgd door de rest van de band die dit moment ver boven de stratosfeer weten te katapulteren. KIPPENVEL \m/!
Nog bijkomend van de muzikale pracht komt de derde favoriet ‘As I Am’ op. Sexy shuffles, mooie heldere vocalen, een band in topvorm die middels een flinke lading Stone Temple Pilots smerigheid toewerkt naar een refrein dat van mij het predicaat A-List classic metal krijgt dat ik normaliter alleen maar aan artiesten als Dio, Iron Maiden, Queensrÿche e.d. geef. Iedereen die ooit nog een goed metal refrein wil schrijven moet naar deze song luisteren.
Classic metal voert weer de boventoon in ‘Playing the Big Game’, maar dan smaakvol gecombineerd met alternative uit de jaren 90; alsof Life Of Agony op Soul Searching Sun besloot om complexe galopriffs toe te voegen. Eindspel is weer zo’n magistrale opbouw met spoken word naar scream, vette backing vox, aanzwellende drums, bass en gitaar en nog een keer de fijne main gitaarlijn.
We sluiten af met good ol’ Sabbath doom in ‘Geryon’. Echt mannen, de grootmoedervermorzelaar gitaarriff na het intro is metal as fuck! Het couplet is naar, dreigend, vies, goor en de spanning snijdend. Epische melancholie in het refrein laat de luisteraar al fronsend mee headbangen, want het gevoel bekruipt dat ieder moment het einde van de wereld kan komen. Vuige leadgitaren brengen ons nog eenmaal naar het ‘end of all’ chorus dat eindigt met donkere tonen.
Hvallross heeft met Cold Dark Rain naar mijn mening een sterk, kort maar krachtig – slechts 35,5 minuten! – debuut afgeleverd dat het beste van classic metal op een smaakvolle en eigen, originele wijze met alternative rock/metal weet te combineren. Iedere metal- en rockliefhebber zou dit limited edition vinyl album moeten aanschaffen! - Daan Dekker

Hvalross is een vrij jonge band, bestaande uit toch wel een viertal oude rotten in het vak, vanuit de omgeving van Roosendaal. Een vriendengroep dat na een pauze van een jaar of drie besloten heeft om samen weer eens lekker te gaan spelen. Een aantal nummers werd geschreven om zodoende wat optredens te kunnen gaan doen in Nederland en België. Op deze manier kon er lekker aan de sound gespijkerd worden om eind 2019 klaar te zijn om een album op te gaan nemen. Begin dit jaar stapten de vier vrienden de deur binnen bij de locale studio Donderslag. Volgens de band zijn er invloeden te horen van Mastodon, Judas Priest, Black Sabbath en Iron Maiden. Dat wekt verwachtingen dus ik ga er eens lekker voor zitten.

Zodra het album start, is er geen remmen meer aan en knalt opener Death from Above meteen door de speakers. De band laat er geen doekjes om winden en laat duidelijk weten waar Hvalross voor staat. Ouderwets knallen zonder poespas. Maar dit bedoel ik niet minderwaardig. Oh wat heerlijk is dit. Gitarist Barry Veeke doet meteen de volumeschuif open en komt binnen met een, duidelijk door Dave Murray geïnspireerde riff. Dat de heren ruimschootse ervaring hebben is duidelijk te horen. Vanaf de tienerjaren werden de persoonlijke punk, metal en prog-smaken gemixt met de stampende heavy metal van eerder genoemde bands. Nu is de prog er wel een beetje vanaf maar de rest zit er nog wel in. Dit zal live wel erg fijn zijn en heel wat nekspieren oprekken. Zanger Gerben heeft duidelijk zeer ervaren stembanden. Ingetogen is geen probleem en de harde uithalen al zeker niet. De tweede stem van bassist Maarten Vermeulen in de refreinen geeft deze sound een extra laag. De negen tracks hebben een gemiddelde lengte van 3,5 minuut, zijn zeer goed opgebouwd en klinken lekker vet. Precies zoals ik het graag hoor. Geen glad gelikt geluid maar precies zoals hard rock en heavy metal hoort te klinken. Dus hierbij ook een dik verdiende veer voor de geluidstechnicus.
Concluderend is dit zeker een aanrader voor de liefhebbers van heavy metal met alternatief geluid dat zelfs af en toe tegen de grunge aan leunt. Geen ingewikkelde gitaarsolo’s maar wel precies zo gecomponeerd zoals de muziek er om vraagt. En nogmaals gezegd is dit live één groot feest, behalve voor je nek. De cd versie is reeds te verkrijgen en begin 2021 is dit album tevens te koop op “cold rain coloured vinyl” voor slechts 15,-. Voor die centen moet hij toch wel op vele platenspelers te vinden zijn. Bij mij zeer zeker want ik ga het absoluut bestellen. - Rockportaal

Ik moest goed zoeken voordat ik doorhad dat Hvalross Noors is voor walrus. Hvalross (de band) komt echter niet uit het land van de Fjorden, maar uit het land van de worstenbroodjes: Noord-Brabant. Het viertal levert met ‘Cold Dark Rain’ hun debuutalbum af. En het is ook echt een album, want hoewel de negen tracks al te horen zijn via de streamingdiensten, komt er binnenkort een vinylversie uit, op gekleurd vinyl nog wel. Van opener ‘Death From Above’ werd bovendien een videoclip gemaakt. Dit alles zonder enige inmenging van een label, Hvalross brengt het een en ander geheel in eigen beheer uit. Bonuspunten voor het doorzettingsvermogen dus.

Eigentijdse heavy metal is wat Hvalross je te bieden heeft. Het gitaarwerk van Barry doet het ene moment denken aan dat van de oude Iron Maiden (‘Death From Above’ en ‘Finally Repent’) en het andere aan de oude Scorpions (lees: Michael Schenker), luister maar eens naar de slagpartijen in ‘Trenchfeet’. De songs zijn over het algemeen midtempo met af en toe een uitschieter naar een sneller ritme, zoals in het lekkere ‘I Shot My Best Friend’ te horen is. ‘As I Am’ is juist wat rustiger opgebouwd en heeft een lekker ‘eerie’ sfeertje in zich.

Dat de band goede songs kan schrijven horen we vooral in de staart van het album: ‘Playing The Big game’ is een swingend, zelfs wat proggy nummer dat zo op een recent album van Pain Of Salvation had kunnen staan. Afsluiter ‘Geryon’ is een spannend opgebouwd nummer dat lekker episch klinkt en waarin zanger Gerben alles uit de kast kan halen. Ook de koortjes zijn prima voor elkaar. Ook de al aangehaalde opener ‘Death From Above’ is een visitekaartje, mede door de sfeervolle zwart/wit clip die de verschrikkingen van oorlog (WWI?) als thema heeft. Dat thema lijkt overigens op andere tracks van het album terug te komen.

De produktie is prima in orde, alle instrumenten zijn goed te volgen. Ook de lekker klapperende vier snaren van Maarten (alsook zijn koortjes) en de soms lekker tegendraadse beats van drummer Tristan. Aan de zang van Gerben moest ik persoonlijk een beetje wennen, hij heeft een niet alledaags stemgeluid en -bereik. Wat toch jammer is, is dat zijn stem wat zacht en achterin de mix staat. Hierdoor is het voor hem ook lastig geweest om zich als zanger honderd procent te kunnen profileren.

Nederland doet met bands als Delain, Epica, Within Temptation en Ayreon natuurlijk goed mee in de Champions League van de hardrock en metal wereld. Ik ben blij te zien dat bands als Hvalruss de eerste divisie van de Nederlandse hardrockscene mede overeind houdt en dat doet met een prima debuutalbum. Dat zij niet alleen de muziek serieus nemen maar ook alles wat erbij hoort (videoclip, hoesontwerp, release op vinyl) is, zeker in deze tijden waarin niet opgetreden kan worden, bijzonder en lovenswaardig. Houd deze Brabo’s in de gaten. De LP is voor slechts 15 euro voor te bestellen via de website van de band. - Arrow Lords of Metal

Album Review – Hvalross / Cold Dark Rain (2020)
Posted on November 10, 2020 by Gustavo Scuderi
Rocking since they were teenagers in punk, metal, prog and rock bands, this fantastic Dutch four-piece act is ready to kick some ass armed with their electrifying debut opus.


Rocking since they were teenagers in punk, metal, prog and rock bands, Roosendaal, Netherlands-based Hard Rock/Stoner Metal act Hvalross, which is by the way the Norwegian word for “walrus” (and don’t ask me why they opted for such distinct name for their band), was born in 2018 after lead singer Gerben van Oosterhout, guitarist Barry Veeke, bassist Maarten Vermeulen and drummer Tristan de Rijk decided to end their three-year musical break to make great hard rocking music together. Heavily influenced by bands such as Mastodon, Judas Priest, Gojira, Black Sabbath and Iron Maiden, but of course with their own Dutch twist, Hvalross have just unleashed upon humanity their debut album, entitled Cold Dark Rain, offering fans of Doom, Stoner and Southern Metal a very good reason for raising their horns and bang their heads to the sound of nine original, heavy-as-hell and groovy compositions in the span of 35 intense minutes.

And it’s time for the quartet to kill in the opening tune Death From Above, a headbanging extravaganza led by the classic riffage by Barry and the pounding beats by Tristan, or in other words, a fusion of old school Hard Rock the likes of AC/DC with heavier and groovier styles that will please all fans of our good old Rock N’ Roll. In Trenchfeet the band sounds clearly inspired by 80’s Heavy Metal infused with Stoner and Doom Metal elements, with Gerben sounding truly epic on vocals supported by the spot-on backing vocals by Maarten. There are no shenanigans nor any artificial elements, it’s straightforward rock music made in the Netherlands for our total delight, and they keep venturing through the realms of Southern Rock and Metal in Finally Repent, where Barry and Maarten make a dynamic stringed duo while Gerben keeps singing with tons of passion. Then I Shot My Best Friend presents a curious name for a high-octane feast of metallic riffs, low-tuned bass jabs and frantic beats, sounding and feeling like an European version of Mastodon with Barry going full progressive on the guitar, while Tristan doesn’t let the level of energy go down not even for a single second.

There’s more of their solid and electrifying rock music in Oblivion, bringing to our ears another round of Gerben’s classic Hard Rock vocal lines accompanied by the groovy bass by Maarten, therefore keeping the album as vibrant as it can be; followed by The Owl, a more melodious and psychedelic tune by Hvalross that will take you on a journey through the 70’s and 80’s to the sound of their strident riffage, rumbling bass and classic beats, with Tristan once again stealing the spotlight with his refined technique. As I Am is a truly neck-breaking Stoner Rock and Metal exhibit by the quartet, blending the groove by Mastodon with the obscurity of Black Sabbath and sounding very detailed from start to finish, with Gerben kicking ass yet again on vocals, whereas the quartet puts the pedal to the metal in the thrilling Playing The Big Game, presenting nonstop sonic action by all band members with Gerben’s vocals being boosted by the incendiary riffs by Barry and the crushing drums by Tristan. Lastly, a more sinister side of the band is showcased in the closing tune Geryon, which despite being another solid and detailed composition it’s not as electrifying as the rest of the album. Maarten’s thunderous bass will punch in the head mercilessly, though, enhancing the song’s impact considerably.

After all is said and done, we must all admit Gerben, Barry, Marteen and Tristan were absolutely precise throughout the entire album, available for a full listen on Spotify, blending elements from all of their rock and metal heroes while at the same time crafting something unique that sounds like Hvalross and nothing else. Hence, as we all love when a band is capable of uniting their passion for heavy music with endless creativity and feeling like the guys from Hvalross did in Cold Dark Rain, let’s show our true support to them by following the band on Facebook and on Instagram, and obviously by purchasing their newborn opus from their own BandCamp page. And may the walruses of Hard Rock and Stoner Metal keep hammering our heads with their amazing music with countless more albums through the years.

Best moments of the album: Death From Above, I Shot My Best Friend and Playing The Big Game.

Worst moments of the album: Geryon.

Released in 2020 Independent

Track listing
1. Death From Above 3:52
2. Trenchfeet 4:00
3. Finally Repent 3:28
4. I Shot My Best Friend 2:58
5. Oblivion 3:48
6. The Owl 4:02
7. As I Am 3:31
8. Playing The Big Game 3:45
9. Geryon 5:56

Band members
Gerben van Oosterhout – vocals
Barry Veeke – guitars
Maarten Vermeulen – bass, backing vocals
Tristan de Rijk – drums - The Headbanging Moose

Dat Nederland op hardrockend gebied al decennia lang topbands aflevert zal niemand ontkennen, ook op internationaal niveau scheren ze hoge toppen. Of dit uit Roosdaal afkomstige Hvalross ook zo'n toekomst heeft zal de, euh, toekomst moeten uitwijzen. Aan hun debuutplaat "Cold dark rain" zal het niet liggen, want dit is een wel heel leuk visitekaartje. Volgens hun bio zijn ze geïnspireerd door o.a. Mastodon, Judas Priest en Black Sabbath, volgens mij mag je daar ook een Black Label Society wel bijrekenen. Vanaf opener "Death from above" hoor je een band in topvorm, want er wordt strak gemusiceerd, de productie klinkt lekker vet en ook op vocaal gebied weet de zang van Gerben indruk te maken met gevarieerde zanglijnen. Uitschieters zijn het lekker groovende "Threnchfeet", "Finally repent" en het dreigende "Geryon" die de plaat waardig afsluit. Niet alle nummers zijn even sterk, maar voor een band die pas sinds de lente van 2018 actief is, is dit "Cold dark rain" een mooie prestatie. Iedereen die onze Noorderburen een warm hart toedraagt moet dit Hvalross zeker eens checken.

79

http://www.facebook.com/hvalrossband/ - Hellspawn.be