Kern Koppen

[28-11-2012] DI-RECT en Kern Koppen, voor sommigen wellicht een verrassende combinatie, maar voor beide acts vanzelfsprekend! De vriendschap gaat al ver terug. Al in 2000 maakten ze samen de regionale Haagse podia onveilig en een aantal jaar later toerden ze samen door Nederland.
Inmiddels gaat de creatieve samenwerking veel verder. Zo maakte Frank (Ki) verschillende videoclips voor DI-RECT, zoals Natural High, Young Ones en Long Way Home. Bovendien werkte Marcel eerder al mee aan het debuut album van Kern Koppen, Één, en maakten Kern Koppen en DI-RECT afgelopen zomer deel uit van de Jam de la Crème delegatie, die een week lang het Sziget festival in Boedapest op zijn kop zette.

De vraag was dus niet óf het ooit van een samenwerking zou komen, maar wanneer... Het antwoord is NU. Een aantal weken terug zijn ze de studio ingedoken en aan de slag gegaan met Say Something, wat heeft geresulteerd in een te gekke samenwerking! Met veel liefde en inspiratie heeft een groot team van toegewijde werkbijen dit grote videoproject uit de was getrokken. Speciale dank gaat daarom uit naar alle medewerkers en het Paard van Troje voor de hulp en steun.

- Popunie

Donderdag 26 november werd dit album gepresenteerd. Niet zomaar het repertoire voorschotelen aan de zaal. Nee, een bijzonder en ludiek gebeuren in de vorm van een silent-koptelefoonconcert. Als we eerlijk zijn, is dit de enige manier om dit meesterwerk te presenteren. De tip die er wordt gegeven is op de cd: ‘luister als één geheel’. De thema’s van de nummers sluiten perfect op elkaar aan en zijn maar moeilijk los van elkaar te zien. Een losse track beluisteren geeft niet hetzelfde effect als het hele album.

Durf en groei zijn termen die continu boven komen drijven bij het luisteren van ‘Eén’. Dit is een langspeler die je niet lukraak uitbrengt. Ki, Ahab en TommyTwee zijn hier echt naartoe gegroeid. Waar anderen afhaken, heeft dit drietal zichzelf opnieuw uitgevonden en de grenzen opgezocht en zo het etiket van hiphop ontstegen. Welke act durft op deze manier met de vaste paden van jazz en hiphop om te gaan en zelfs grensverleggend bezig te zijn? Het album gaat ver en staat bol van symboliek en spiritualiteit. Er is geëxperimenteerd met soundscapes, funky jazz en Afrikaanse beats. Een ijzersterk album dus!

De herkenbare sound waarmee Kern Koppen bekend is geworden is vaarwel gezegd. De samenwerking met enkele jazzmusici als Michael Varekamp, Manuel Hugas en Wiboud Burkens heeft hier zeker aan bijgedragen. Gitarist Jerome Hol laat een vet staaltje vuurwerk horen in ‘Me eigen’ en ‘Tijdgeest’. Het is echter de Fender Rhodes die de hoofdrol speelt. De tracks ‘Klinkt als muziek in de oorlog’ en ‘De planeet en de astronaut’ zijn doorspekt met jazz. Soms klinkt het als een jazzrockplaat uit begin jaren zeventig. Om over het outro van ‘Laat maar’ maar te zwijgen. Een lauwe funky jazzrockbeat sluit de plaat in stijl af. De zwoele stem van Kim Hoornweg past net als de Rhodes van Burkens goed in dit nieuwe plaatje van de Kern Koppen. Tijdens ‘Geen zweet’ doe je maar één ding op de stem van Hoornweg en dat is wegzweven.

Pas op de helft horen we de onmiskenbare sound weer. ‘Dromenjager’ klinkt zoals we Kern Koppen kennen. De stem van Ahab komt weer regelrecht naar binnen. Ahab heeft zijn talent uitgebouwd en laat ons kennismaken met een vrije vorm van spoken word. Dit in combinatie met de jazzy touch doet het denken aan beatdichters als Allen Ginsberg en William S. Burroughs. ‘Gladde praatjes’ is je zuiverste poëzie in de vorm van komische dubbelzinnigheid. Poëzie is dus een andere term die opborrelt. Dat Ki goed met taal overweg kan wordt niet verbloemd. Bij sommige teksten is écht getoverd met de Nederlandse taal. Het is knap om tekstregels neer te pennen als; “Wij zijn één samen, niet eenzaam” en “Afstand is relatief noch absoluut. Het spreekt zichzelf tegen, als het iets zegt überhaupt.”

Het verhaal doet de ronde dat tijdens deze opnames TommyTwee veel naar Afrikaanse muziek luisterde. In ‘Wat je wil’ horen we hoe dit goed heeft uitgepakt. ‘De regel van beleefdheid’ is een andere track die enorm swingt. “Je mag niet spugen in mijn microfoon, je mag niet zweten in m’n koptelefoon” wordt er gezongen, maar stilzitten lukt je niet. Dit nummer leent zich prima als radiohit.

Met deze plaat zou Den Haag wel eens afscheid moeten gaan nemen van de Kern Koppen. Het is niet overdreven als we zeggen dat deze act onze hofstad is ontgroeid. De rest van Nederland staat zonder meer te springen om dit trio in haar armen te sluiten. Één is een plaat waarmee je landelijk meetelt. Goed voor Pauw en Witteman en De Wereld Draait Door. Er is geen drempel meer voor Ki, Ahab en TommyTwee. Deze act moet gewoon geboekt worden voor Lowlands, Noorderslag, Pinkpop, North Sea Jazz en Mundial. In 2005 was het album van NuClear Family (de voorloper van Kern Koppen) ‘NuClear Fission/Kernsplitsing’ de Haagse cd van het jaar. ‘Één’ maakt een geheide kans om de van 2009 te worden.

- 3 voor 12