Man Made Ivory

De Utrechtse band Man Made Ivory functioneert vandaag als voorprogramma en zijn erg blij met deze rol. De vijf zijn allen opgegroeid in de jaren ’90 en luisterden naar platen van Pearl Jam, Stone Temple Pilot's, Alice in Chains die hun muziek momenteel beïnvloeden. Volgens het vijftal was dit de mooiste en belangrijkste tijd in de muziekgeschiedenis en willen dit graag overbrengen aan de huidige jeugd. Het Amsterdamse publiek ziet de ongetekende band wel zitten en krijgen opvallend veel reactie. Wellicht is vanavond ook de laatste keer dat we ze als onbekende zien, ze hebben namelijk onlangs een videoclip opgenomen. Met de single ´Collaborate´ sluit de groep hun half uurtje af, wat best wel eens een hitje zou kunnen worden!
- LastFM

Tijdens de finale van de Clash of the Titans wordt het publiek tussen de bands door getrakteerd op nummers van oud-deelnemers. Vlak voordat de eerste band begint klinkt een nummer van The Medics door de speakers. De Utrechters, die twee jaar geleden nog deelnamen aan de Clash, gaan op dit moment heel hard met draaibeurten op Radio 3, een platencontract bij PIAS, volle shows en een debuutalbum op komst. Een mooie aanleiding om te kijken wie van de finalisten van vanavond er met de prijzen vandoor gaat en hoe het zit met de potentie om meer potten te breken.

Aan RUA de taak om de avond te openen. De band, waarvan drummer Per Hoogendoorn met zijn andere band Hymir al finale-ervaring heeft, speelt stonermetal met punkinvloeden. Opvallende troef is de nuchtere zangeres Krista van Schaik die beschikt over een donkere stem maar ook lekker kan screamen. De show kan nog wel wat meer energie gebruiken. Als voormalig bandlid Nici de Beus een nummer meezingt, ontstaat een mooie spanning tussen beide zangeressen.

Het optreden van A Polaroid View wordt gehinderd door meerdere technische problemen: eerst blijkt de microfoon van zanger-gitarist Tom Meijer defect te zijn en later staat die van toetsenist Seppl Kretz niet aan als hij een nummer moet zingen. Even lijken frustratie en cynisme om voorrang te vechten wanneer Meijer vraagt: “Vonden jullie ons wel een beetje leuk? Dus we maken nog wel een kans?” Ondanks de tegenslagen klinkt de indiepop van het viertal hechter dan tijdens de halve finale.

Net als RUA heeft ook Man Made Ivory goed naar stoner geluisterd. Ook grunge-invloeden zijn aan het in mooi zwart geklede vijftal niet voorbij gegaan. De band speelt een degelijke set met een sterk einde. Het samenspel is goed maar de band mist nog wel een paar echte killer tracks. Originele vondst is het gebruik van de lapsteel in het eerste nummer.

Vierde band van de avond is de jonge deathmetal-band Purest of Pain. Meteen vanaf de eerste seconde gaan ze er vol in. Gitaristen Daan van Houten en Merel Bechtold zetten een stevige gitaarmuur neer en laten zien mooi synchroon te kunnen headbangen. Zanger Ilja van de Rhoer mist in zijn aankondiging soms nog een noot maar maakt dat met zijn grunts tijdens de nummers helemaal goed. Het kleine opdondertje Bechtold steelt de show niet alleen met haar blonde dreadlocks maar ook met haar gitaarsolo’s. In de zaal zien we steeds meer lachende gezichten en voor het podium ontstaat een pit. Met voorsprong de meest energieke show van de avond.

Het verschil met Rachèl Louise, die als laatste optreedt, kan eigenlijk niet groter zijn, maar dat is tegelijkertijd ook de charme van een bandwedstrijd. Louise schrijft sterke nummers waarin haar eigen pianospel leidend is. Extra inkleuring komt van een drummer en een bassist. Haar optreden is iets minder krachtig dan in de halve finale in dB’s, misschien is dat het effect van de grotere zaal.

Tijdens het wachten op de uitkomsten van het juryberaad speelt Kleinindustrie, de winnaar van vorig jaar, hun eerste show in acht maanden. Twee van de bandleden hebben vrij kort na het winnen van de vorige editie een langere periode in het buitenland doorgebracht. Dat ze niet helemaal hebben stilgezeten blijkt uit de twee nieuwe nummers aan het einde van de set.

Iets na elven is het aan presentator Jan Schellink om de winnaar bekend te maken. Op zijn eigen, onnavolgbare wijze weet hij dat lang te rekken maar uiteindelijk komt het hoge woord er uit: A Polaroid View wint deze editie van de Clash. Omdat de band al geboekt is voor het bevrijdingsfestival Utrecht - één van de prijzen voor de winnaar – mag dit keer ook Purest of Pain op het podium komen om, als nummer twee, die specifieke prijs in ontvangst te nemen.

Met de fles champagne in zijn hand vertelt zanger-gitarist Tom Meijer superverbaasd te zijn: “Het was ons eerste optreden met een nieuwe drummer en het liep door dat gedoe met het geluid voor mijn gevoel een beetje in de soep. Mensen zeggen natuurlijk vaak dat ze het niet hadden verwacht maar met Sheriff (drie jaar geleden won Meijer met zijn toenmalige band Sheriff of Hong Kong ook de finale) had ik het wel een beetje verwacht, deze keer niet.” Volgende stap is, volgens Meijer, de band door veel te spelen nog meer op de kaart te zetten.

Juryvoorzitter Hans Vrjimoed legt later uit dat het een lastig keuze was tussen A Polaroid View en Purest of Pain: “Beide bands zijn jong en gretig en hebben binnen hun genre potentie. Doorslaggevend was dat A Polaroid View iets meer een eigen geluid heeft terwijl Purest of Pain zich meer binnen de paden van een genre beweegt.”

Met drie redelijk harde bands was de finale van deze editie niet echt representatief voor de breedte en originaliteit van de Utrechtse scene. Vrijmoed: “Het was misschien niet de meest originele editie maar de finale kende een behoorlijk niveau. Dit seizoen waren er, op een paar uitzonderingen als Masters In Chaos en Avtovaz na, weinig bands die qua sound of presentatie - 3voor12 Lokaal

Misschien komt het doordat Biton de buren van Unitas de loef wil afsteken, maar de studentenvereniging heeft erg goede namen weten binnen te halen voor het Biton Open Air festival.

Ook dit jaar vindt dit festival weer plaats in de Biton-zaal en op het veld voor de deur. Het cliché 'jong en oud...' kan in de kast blijven: het is vooral jong dat afkwam op Biton Open Air. Ook niet zo gek voor een evenement dat samenvalt met de Utrechtse Introductietijd...

Gezien: Biton Open Air, met The Art of Movement, DS-10 Dominator, Stampede, Man Made Ivory, Natureboy, Electric Alley Cat en Marock&Roll, woensdag 12 augustus 2009 @ Vereniging B.I.T.O.N.

Op Flickr zijn, onder de Creative Commons BY-NC-SA 2.0 licentie, meer Biton Open Air-foto's beschikbaar van Jorrit Montijn en Lukas Vermeer.


The Art of Movement staat voor bijzonder prettig in het gehoor liggende rocknummers

De band mag het spits afbijten op het buitenpodium, tegenover het Biton hoofdkwartier

Het optreden van Rutger Muller, alias de DS-10 Dominator is dan misschien een gimmick (muziek maken met een Nintendo DS), maar dan wel een goede gimmick: deze dominator weet menig voetje van de vloer te krijgen.

Techno, electro, drum 'n bass: het komt allemaal voorbij, soms zelfs op verzoek.

Stampede heeft de organisatie al tijden geprobeerd te strikken voor het festival

Zo in het zonnetje, en eindelijk op het veld, klinkt de de muziek van Stampede lekker zonnig

Natureboy speelt een mix van funk, jazz en hiphop. Met trompetklanken, dus altijd goed.

De grungers van Man Made Ivory spelen een absoluut overtuigende set

Nee, Man Made Ivory doet zeker niet onder voor bekendere grungehelden

Live klinkt de elektrorock van Electric Alley Cat strak, maar je verwacht nét iets meer pit

De avond wordt afgesloten door Marock&Roll, de band die eerder dit jaar de Clash Of The Titans won en dus ook al optrad tijdens het Bevrijdingsfestival

Met gemak combineert de formatie gitaren met raps

Omdat het publiek van geen ophouden wil weten, komt de groep nog een keer terug om het festival definitief af te sluiten - 3voor12 Lokaal