Mansell

Mansell is ontstaan uit de restanten van Halfaday. Na jaren werd de opgebouwde ervaring in het in hoog tempo vooral veel nummers maken afgedaan en zijn de heren teruggekeerd naar het ambacht van het afgewogen schrijvend en schavend laten ontstaan van composities. Hierin staat de dynamiek van het ‘liedje’ voorop. Een ambacht waar enkele van de heren jaren eerder als lid van Wishing Tree al eens een gooi naar hadden gedaan.

Mansell maakt popmuziek. En rock. Soms herrie. Soms niet.
Invloeden zijn talrijk en liggen ver uit elkaar. Ieder van de bandleden brengt zijn eigen voorkeuren mee naar de band en die zijn zeer divers. Als geheel vallen een aantal van de grotere namen uit het clubcircuit eind negentiger jaren, begin van deze eeuw waarschijnlijk wel terug te vinden in de muziek van Mansell. Denk daarbij aan acts/artiesten als Mark Lanegan, Mark Eitzel, Yo La Tengo of Built to Spill, maar bijvoorbeeld ook Afghan Whigs, Dinosaur jr, Buffalo Tom of de Foo Fighters. Zonder al te veel op 1 van bovengenoemden te lijken, overigens.

Kenmerkend voor het geluid van Mansell zijn de vocalen van zanger Bert Volmer. Mansell gebruikt de spanning tussen ritmesectie, beide gitaren en de zang om tot een volwaardig geluid te komen. Daarbij speelt het instrumentarium doorgaans een ondersteunende rol ten opzichte van de zang.

De ritmesectie Bert Zengerink en Henk Drent zijn een solide vaste waarde, waar creativiteit binnen de door nummers gestelde grenzen het kenmerk is. Bescheiden in geluid waar nodig en in de hoofdrol waar mogelijk.
Na kort als een trio te hebben geopereerd is de band aangevuld met Douwe Oppewal (o.a. Riff Randell, Stiffs, Cheating Hearts) op gitaar en backing vocals. Een welkome, zij het in eerste instantie wat verrassende aanvulling op de basis die eerder al gelegd was.

Op dit moment wordt door Mansell samen met producer Peter Haaima de laatste hand gelegd aan een een CD die dit najaar nog uit moet gaan komen.