Minyeshu

Op vrijdag 4 oktober verschijnt het nieuwe album Black Ink van zangeres Minyeshu. Minyeshu, van oorsprong Ethiopische, zingt in het Amhaars. Black Ink is het best te omschrijven als ‘zare’ (Amhaars voor ‘vandaag’), ook wel ‘zarethiopique’. Deze stijl is ontstaan uit de samenwerking van Minyeshu met producer Stefan Kruger (Zuco 103) en co-producers Stefan Schmid (Zuco 103) en Paul Willemsen (Kris Berry). Samen met haar nieuwe band presenteert Minyeshu het nieuwe album op 4 oktober in de North Sea Jazz Club in Amsterdam.

minyeshu, black ink, your way of life


In Ethiopië is Minyeshu een grote bekendheid. Als danseres en choreografe werkte ze tien jaar bij het Nationaal Theater. Ze acteerde in films en speelde met de top van de Ethiopische muziekscene in meer dan 35 landen. Met Black Ink vertelt Minyeshu in dertien songs een persoonlijk verhaal. Ze zingt in het Amhaars, over verlangen – naar haar geboorteland, naar geliefden.



De kern van Minyeshu’s muziek is de combinatie van traditionele elementen uit de Hoorn van Afrika, swingende Ethio-jazz met invloeden uit de moderne westerse muziek. Sommige van haar nummers zijn op het ritme van de Ethiopische “schouderdans” de Eskesta.

Karen_Millen_300x250.jpg



Minyeshu is een kind van twee werelden. Op haar viertiende, als ze inmiddels is verhuisd van haar geboorteplaats naar de hoofdstad Addis Abeba, wordt ze zangeres van een band. Minyeshu wordt ook gegrepen door de opzwepende en warmbloedige bewegingen van de Ethiopische dans en wordt datzelfde jaar ingelijfd door het grootste dans- en muziekgezelschap van Ethiopië: het Nationale Theater. -

Michel Vink. We hebben even moeten wachten op het nieuwe album van Minyeshu. Na Dire Dawa was het een paar jaar in spanning afwachten op het vervolg. Nu is er dan Black Ink, het langverwachte derde album van de Ethiopische schoonheid Minyeshu.

Er was al langer sprake van een nieuw album, maar op een of andere manier liet het langere tijd op zich wachten. Het onlangs verschenen Black Ink klinkt anders dan zijn voorganger, maar vooral beter en helemaal in deze tijd. De stijl draait om het nu, ofwel ‘zare’ (Amhaars voor ‘vandaag’), en laat zich omschrijven als ‘zarethiopique’. Het vloeit voort uit de samenwerking van Minyeshu met producer Stefan Kruger, die zijn sporen al verdiende bij Zuco 103, co-producers Stefan Schmid (Zuco 103) en Paul Willemsen (Kris Berry).

Zare
De muziek van Minyeshu staat garant voor moderne afro-pop en ethio-jazz die tot bewegen aanzet. Haar herkenbare stem drukt een stempel op de multiculturele nummers en de verscheidenheid is indrukwekkend. Omdat gitaar en riffs behoorlijk bekend in het gehoor liggen, wordt je geprikkeld door onvoorspelbare elementen. Traditie geplaatst in de moderne tijd, zogezegd. Het is muziek die blijft prikkelen en waar je bij moet blijven.
Het openingsnummer Zare is heel gevarieerd en maakt je nieuwsgierig naar de rest van het album. De stem van Minyeshu is de rode draad, maar ook daarin zijn weer veel verschillen. Het ene nummer is donker van opzet, terwijl het andere weer veel zoeter klinkt. Ook qua stijl is er veel variatie, waarbij Metche en Roman wat meer reggae-achtig zijn. Een album met een rijke klank, mede te danken aan de orkestrale inbreng. Een aanrader. - Michel Vink

No Borderz verandert. Maar de rubriek De Inspiratie van… blijft. Met in deze nieuwe aflevering de in Nederland woonachtige Ethiopische zangeres Minyeshu. Haar nieuwe album Black Ink verscheen op 4 oktober en is het best te omschrijven als ‘zare’ (Amhaars voor ‘vandaag’), ook wel ‘zarethiopique’. Haar nieuwe stijl is ontstaan uit de samenwerking van Minyeshu met producer Stefan Kruger (Zuco 103) en co-producers Stefan Schmid (Zuco 103) en Paul Willemsen (Kris Berry).

In Ethiopië is Minyeshu een grote bekendheid. Als danseres en choreografe werkte ze tien jaar bij het Nationaal Theater. Ze acteerde in films en speelde met de top van de Ethiopische muziekscene in meer dan 35 landen. Met Black Ink vertelt Minyeshu in dertien songs een persoonlijk verhaal. Samen met haar nieuwe band presenteert Minyeshu het nieuwe album op vrijdag 4 oktober in de North Sea Jazz Club in Amsterdam. Speciaal voor No Borderz onthult ze haar inspiratiebronnen.

asterawekeAster Aweke
“Ik ben met Aster’s music opgegroeid. Ik zat op de middelbare school. Naast mijn school zo’n 200 meter verderop zaten muziekwinkels die van alles keihard draaiden. Na school ging ik er heen om samen met mijn vrienden muziek te luisteren. Vooral naar de hit van dat moment. Aster Awekes ‘new kaset’ nummer Sengno.

sengno elet teyayen bednget
maksegno behlmee metah mogno
erob lefiker tesaseben
hamus liben alew des des
arb lay benwel santeyay
kidame tegnahugn tamemee
ehud kilit yalew mweded

Aster is lange tijd een voorbeeld voor mij geweest. Ze ging ook muziek studeren in Amerika en keek ver over Ethiopische grenzen heen… In die tijd heel bijzonder. Met haar muziek sloeg zij nieuwe wegen in die door fans vaak niet werden begrepen. Ze moest voor haar muziek vechten want deze werd niet zomaar geaccepteerd (“ zij verpest onze ethiopische muziek “) Ik echter was alleen meer gefascineerd geraakt door deze nieuwe muziek. Dat wilde ik ook doen…nieuwe wegen ontdekken! Op het podium is zij nog steeds een ware tijgerin! Ik hou van haar.”

miriammakebaMiriam Makeba
“Ik hoorde voor het eerst van Miriam Makeba toen ik 14 jaar oud was. Op de radio hoorde ik een Zuid Afrikaanse zangeres die een bekend Ethiopisch liedje zingt. Wow! Ik was verbaasd! Ze zong met een zwaar accent maar met zo’n mooie stem. Ik sprak geen Engels maar ‘Pata Pata’ vond ik fenomenaal! Vanaf dat moment probeerde ik haar te volgen. Jaren later toen ik ongepland terecht kwam in Europa heb ik een boek met haar levensverhaal gekocht. Ik bewonderde haar om haar onverzettelijkheid, zelfstandigheid en wat ze allemaal als vluchtling heeft meegemaakt. Een ware fighter for freedom. Jaren later kwam ik haar tegen in Duitsland op het Afrika Festival in Wurzburg. We speelden op hetzelfde podium en natuurlijk stond ik op de eerste rij. Ik kon niet geloven dat ik haar live zag!

Ik werd enorm geraakt toen ze haar liedjes zong vanuit het diepste van haar ziel. Tussen de liedjes door keek ze me aan en gaf me een knipoog. Ik kon dat niet geloven. Ze kende mij toch niet. Wat een vrouw! Ondanks haar leeftijd bleef ze een tijger, een leeuwin die haar boodschap aan de wereld bleef verkondigen. Na een uur was de show gedaan maar het publiek liet haar niet gaan. Ze deed nog twee liedjes en daarna verliet ze de stage. Ik rende naar backstage om een nog een glimp van haar op te vangen en om als ik de kans zou krijgen haar te omhelzen. Backstage verwelkomde ze mij met twee open armen. We hielden elkaar een lange tijd stevig vast. Toen zei ze: “I saw you in the audience, to me you are my daughter….I know Ethiopians.” Ze begon het liedje te zingen dat ik hoorde op de radio toen ik 14 was. Ik kan niet uitleggen wat ik toen voelde. De ontroering. De levenskracht.”

michaeljacksonMichael Jackson
“Mijn biologische vader had twee platen. Een LP van Michael Jackson, vrij bijzonder in die tijd in Ethiopie en een Lp van een bijzonder mooie vrouw, Asnakech Worku die zichzelf begeleidde op krar. Twee totaal verschillende artiesten met verschillende muziek . Ik vond het allebei prachtig. Asnakech Worku op dat hele eenvoudige instrument en Michael Jackson met zijn super vette producties. Op een zwart-wit TV zag ik hem de moonwalk doen. Wat een perfectie. Ik was helemaal verkocht. Jaren later ging ik als danseres naar het Nationaal Theater van Ethiopië. Als choreograaf heb ik me absoluut laten inspireren door zijn manier van bewegen, de details, de professionaliteit.

tlahounTlahoun Gèssèssè
“Voor diegene die van Ethiopische muziek hebben gehoord is Mahmoud Ahmed de bekendste naam maar Tlahoun Gèssèssè is voor Ethiopiers de grootste zanger aller tijden. Ik ben opgegroeid met zijn stem, muziek. Wanneer ik zijn muziek hoor kom ik thuis. Hij was een knappe verschijning, een ware adonis, womanizer met een fantastische stem. Mijn idool. Ik was nog heel jong maar helemaal weg van hem. Een paar jaar later repeteerde ik met een amateur ezelschap en onderweg naar de repetitie hoorde ik elke dag op dezelfde tijd zijn song Felge Asfelge. Dat liedje gaat over zijn liefde voor de populaire wijken van Addis. Elke keer wanneer dat liedje hoor komen al die herinneringen weer boven en geven me positieve inspiratie & energie.
Ik was 16 jaar toen ik naar het Nationaal Theater ging en kon niet geloven dat ik met Tlahoun ging samenwerken. Weer iets later heb ik met hem en een hele grote groep Ethiopische artiesten een waanzinnige tour (people to people) gedaan over de hele wereld , een trip die mij altijd zal bijblijven. Tlahoun is niet meer maar zal voor altijd in mijn hart blijven.”

jacquesbrell-nemequitteJacques Brel
“In 1996 kwam ik naar België, een nieuwe wereld, onbegrijpelijk vreemd, stil en koud. Jacques Brel nam mij mee in zijn armen en samen dansten wij La Valse a mille temps. Jacques Brel is het monument van België. Iedereen kent de muziek. Iedereen voelt het. Al is mijn Frans niet zo goed, bij Brel maakt dat allemaal niet uit. Elk woord komt uit zijn poriën. Via mijn hoofd komen zijn woorden in mijn bloed, mijn botten, tot mijn kleine teen… Zijn performances waren ongekend intens zo on-Belgisch eigenlijk… Heel diep. Toen mijn moeder overleed en ik niet bij haar kon zijn hoorde ik Ne me quitte pas op de radio en moest huilen. In een zucht schreef ik het nummer Telshign Athig , half Amharisch , half Frans. Ik heb het maar een paar maal in mijn theatershow gezongen. Het was mooi, maar zwaar. Het nummer is op Dire Dawa terecht gekomen.”

Beluister hier het nummer Roman, afkomstig van Minyeshu’s nieuwe album Black Ink. -