Paul Edelman and the Jangling Sparrows

"A perfect self-produced Cd" - Liz Spikol, Philadelphia Weekly

"The most stunningly beautiful piece of 'Cosmic American Music' since the golden times of Uncle Tupelo and Son Volt." - Marainne Ebertkowski, Rockzilla World

"As good as this album gets, the heart-breaking 'Letter in the Dirt' brings it all back home. It's a sad slow dance waiting to happen, a lonely road trip in progress; above all it more than enough to convince you: this is what Country should be." - Melissa Amos, Splendid

Forget alt-country. This is honest-to-goodness Cosmic American Music, the kind Gram Parsons championed before he prematurely departed this mortal coil. Gorgeous tracks like the sumptuous "Lead Me Out," the strident "Letter in the Dirt" and the rollicking "Thumb Me Down" mark an earnest collection that deserves your attention. - Kevin Matthews, Fufkin

This might be the best underground country/ Americana stuff I've heard, at least lately. Very solid, very sound, well sung, well played. The cardboard brown cover with screen-print make you feel like you've stumbled on to something, uncovered a kind of treasure, which wouldn't be too much of a stretch I don't think. - Kevin Mercer, Impact Press

Paul Edelman is a familiar figure on the Philadelphia music scene, playing guitar, bass and banjo in a variety of the town's better known bands and organizing open mikes, all the while saving up songs for this, his first full length release fronting his own band. These were songs well worth saving, and now that he's got them together, recorded and released, well, they're well worth listening to.

Whether it's a musical tribute to Abraham Lincoln, the lament of a Civil War soldier or a wistful memory of his childhood home, Edelman infuses every song with a classic feeling that really transcends most of the music that falls under the heading 'Americana' these days. This is really folk music in a deeper sense than that kind of commercial tag implies - at his root, Edelman has a lot more in common with Woody Guthrie than with your average country rocker. These are songs you might have heard 50 years ago, and songs you're likely to want to hear 50 years from now.

Edelman's voice has a timeless quality that reinforces the nature of the songs. He, too, could have performed in any number of eras without much adjustment to his approach. The band may have been assembled just for this project or not - I'm uncertain. If so, their work is all the more impressive. They play together like longtime collaborators. My best guess is that they're all at least friends who've played in various combinations over time.

In any event, they provide the perfect backdrop for Edelman's musical stories, helping him to create a close to perfect slice of contemporary American folk music. - Shaun Dale, Cosmik Debris

Op de hoek van North American en Susquehanna in Philadelphia ligt de Soundgun Studio, waar de eerste cd van Paul Edelman & the Jangling Sparrows is opgenomen. Daarmee is de op het eerste gezicht raadselachtige titel van de plaat verklaard. In dezelfde studio namen altcountry.nl-favorieten Frogholler hun laatste cd Railings op. Net als Darren Schlappich van Frogholler verstaat Paul Edelman de kunst pakkende liedjes te schrijven, getuige de tien originals op North American & Susquehanna. Zijn warme stem (vergelijk Bruce Robison) en the Jangling Sparrows doen de rest, en de americana-liefhebber heeft er een fijne plaat bij. Edelman verdeelt zijn aandacht tussen de Amerikaanse mythologie en persoonlijke belevenissen. In het sterke openingsnummer Ode To An Illinois Lawyer (over Abraham Lincoln) pakken de jengelende gitaren je meteen stevig bij de kraag. In het slepende Letter In The Dirt schrijft een soldaat in de Burgeroorlog een brief naar het thuisfront: ‘I hope when I come home to you / You don’t ask too many questions of me / Rather please my darling / Please don’t ask too few’. Een oorlogstrauma is in de maak. Het stevig rockende Names Of The Trains beschrijft een variant van wat ikzelf vroeger zittend op het muurtje voor mijn ouderlijk huis deed: het opschrijven van nummerborden van langskomende auto’s. De treinen hebben namen als Michigan Clipper, Lady Of Spain, Louisiana Mardi Gras, New Devil Philly en Old Santa Fé. In Bayview Dock leidt een accordeon ons walsend door het kustplaatsje in Long Island, NY waar Edelman opgroeide. Diezelfde accordeon horen we samen met een mandoline terug op het afsluitende The Deacon And The Lighthouse Keeper, een zeemanslied dat klinkt als traditionele mountainmuziek. Tussen de door elektrische gitaren gedomineerde nummers nemen the Jangling Sparrows af en toe gas terug, en krijgt de pedal steel van Mike ‘Slo Mo’ Brenner lekker de ruimte (Lead Me Out, Graveyard 76). En op When It’s Gone horen we Edelman alleen met een akoestische gitaar. North American & Susquehanna is americana in optima forma. Warm aanbevolen. - Peer Baitaille, Alt-Country Netherlands

“North American & Susquehanna” is de eerste CD van Paul Edelman & The Jangling Sparrows, een zestal uit Philadelphia geschaard rond de eeuwig optimistische singer-songwriter, die we eerder ook al aantroffen in bekende en minder bekende gezelschappen als She-Haw, de Boxcars, Naked Omaha en The Butcher Holler Boys. En dat debuut kan je eigenlijk bestempelen als een schoolvoorbeeld van een Americanaplaat. Warme vocalen, prachtige harmonieën, een geluid waarin volop ruimte blijkt voor tal van akoestische instrumenten en vooral dan de met liefde door Mike “Slo Mo” Brenner gehanteerde pedal steel, knappe liedjes rond eerder klassieke thema’s als treinen, auto’s, Civil War-soldaten en Abraham Lincoln – hoegenaamd alle ingrediënten voor een aangenaam wegluisterende CD zijn voorhanden. Dit in een productie van Edan Cohen ingeblikte album verdient het dan ook volop om hier even in de schijnwerpers te worden geplaatst. Al wie het net als ons een kans geeft, zal het er snel mee eens zijn, dat fraaie songs als het ingetogen “When It’s Gone”, het soulvolle “Letter In The Dirt” of de puike alt. country van openingsnummer “Ode To An Illinois Lawyer” en vooral ook afsluiter “”The Deacon And The Lighthouse Keeper” bij elke draaibeurt weer een beetje aan aantrekkingskracht bijwinnen.

Mooi zondermeer! - Ctrl Alt-Country

U moet het hem vergeven, maar de nieuwe cd van Paul Edelman wordt aangeboden in een eigenhandig in elkaar gezet omhulsel van karton. Voor het gemak is het huistelefoonnummer van de Amerikaanse zanger aan de binnenkant van het simplistische cd-hoesje gedrukt. Kijk, dat is handig!

In de begeleidende biografie schrijft men dat Paul Edelman furore maakte als banjo- en mondharmonicaspeler voor vele zogenoemde topbands uit het circuit van Philadelphia. De namen van die bands, waaronder She-Haw, Boxcars, Naked Omaha en The Butcher Holler Boys zeggen mij echter niet zoveel. Ik moet het doen met de tien liedjes op North American & Susquehanna, dat zijn albumtitel ontleent aan het adres van de Soundgun-studio's in Philadelphia.

North American & Susquehanna is een heel prettige plaat. The Jangling Sparrows schitteren als de begeleiders van Edelman. Onder hen bevindt zich Mike 'Slo Mo' Brenner, die ik niet toevallig ken van bands als Marah, Frog Holler en John Train. Vanaf de heerlijke openingstrack, 'Ode to an Illionois Lawyer', toont Brenner meteen zijn grenzeloze en herkenbare talenten op de pedalsteel.
De tien liedjes die Paul Edelman And The Jangling Sparrows er op North American & Susquehanna doorheen werken, gaan op een vertrouwde, oprechte manier over treinen, de burgeroorlog, Abraham Lincoln en andere Amerikaanse thema's, daarbij zijn de nasale zang en het warme geluid ook geen onbekenden.

Voor wie americana, alt. country of rootsrock tot zijn vrienden rekent, raad ik haast direct aan om contact op te nemen met Paul Edelman - Kinda Musik

Listening to the Jangling Sparrows' debut North American and Susquehanna, one hears Paul Edelman's wounded voice and splintered storytelling and expects a middle-aged man in greasy flannel and work boots. It's a surprise, then, to see a handsome, clean-cut guy who could still be in college shuffle onto the stage and start belting out country songs as true as any that emerged from the glory days of Nashville (or early Son Volt). Edelman leads his tight, crisp trio into territory both tender and tough, and the album's first lyric-"Well, he was lanky but stronger than his look"-could just as easily apply to him. - Doug Wallen, Philadelphia Weekly