Sioen
Gig Seeker Pro

Sioen

Band Rock

Calendar

This band has not uploaded any videos
This band has not uploaded any videos

Music

Press


"Calling Up Soweto Wereldpop"

Niet dat er in Gent geen Afrikanen rondlopen,
maar Frederik Sioen is voor Calling
Up Soweto helemaal naar Zuid-Afrika
gependeld. Daar heeft hij met twee lokale
muzikanten en vier gastzangers een
okselfris wereldpopalbum opgenomen in
dezelfde studio’s waar Paul Simon twintig
jaar geleden Graceland registreerde.
Calling Up Soweto klinkt zowel vertrouwd
als verrassend in de oren: als songschrijver
blijft Sioen kniehoog in de Amerikaanse
rocktraditie staan, maar als musical director
laat hij zijn songs graag en vaak
exotische bochten en soepele bokkensprongen
maken. Als Piet Roelen zijn manager
was geweest, had Calling Up Soweto
zeker Sioen goes Gospel - Focus Knack Review


"Hier moest een plaat van komen"

Het optreden dat Sioen tijdens
de Gentse Feesten gaf
met een groep Zuid-Afrikaanse
muzikanten, heeft geleid
tot een album. «Nog nooit
kreeg ik zoveel positieve reacties
na een optreden», zegt
Sioen. «Hier moest gewoonweg
een plaat van komen.»
JOHAN CAUWELS
Voor het project ‘One Day for Another
World’, een actie ten voordele van Oxfam,
werd Frederik Sioen gevraagd om naar Soweto
te trekken en er te musiceren met
Zuid-Afrikaanse muzikanten. «Daarvoor
alleen al zei ik ja», lacht hij. «Die ervaring
was geweldig. Samen met drie Gentse muzikanten
die ik al jaren ken, zijn we er gaan
repeteren met twee lokale zangers, twee
zangeressen en een percussionist.»
Hoogtepunt
Het optreden Bij Sint-Jacobs was een absoluut
hoogtepunt van de Gentse Feesten vorig
jaar. «Iedereen op het plein stond te dansen,
een geweldige energie die wij voelden
op het podium. We zijn toen de volgende
dagen met de hele groep nog uitgeweest en
zagen op de Vlasmarkt de zon opkomen. De
Zuid-Afrikanen begrepen er niets van. ‘Jullie
zijn gek om zo tien dagen lang te feesten
in de straten’, zeiden ze. Het was voor hen
een enorme ervaring. De twee zangeressen
wonen in de achterbuurten van Soweto in
een hutje van drie op zes meter onder golfplaten.
Als het regent moeten ze voortdurend potten verzetten om te voorkomen
dat het binnenregent. Net daarvoor wilden
we met ‘One Day for Another World’ aandacht
vragen», stelt Sioen.
Na de positieve reacties besloot Sioen om
de nieuwe nummers op te nemen. «Op 1 januari
zijn we vertrokken naar Zuid-Afrika
en in drie weken hebben we alles op plaat
gezet. Eind februari komt de plaat ‘Calling
up Soweto’ uit. Ik ben er heel fier op», zegt
Sioen. «We gaan met de groep op tournee in
België, maar ook Frankrijk, Nederland,
Duitsland en natuurlijk Zuid-Afrika zelf.
Het is niet zomaar een projec, maar écht
een vierde volwaardige Sioen-plaat.»
Maar dan wel eentje met een volledig andere
bezetting. «Na de laatste tournee hebben
we de originele Sioen-bezetting even
op rust gezet. Deze plaat werd, toevallig,
met Gentse muzikanten gemaakt. Zelden
is er zoveel plat Gents in een Zuid-Afrikaanse
studio gesproken», lacht Sioen.
«En op de Gentse Feesten zullen we zeker
weer optreden. Het zou uitermate grof
zijn mochten we niet spelen in de stad die
ervoor gezorgd heeft dat deze plaat gemaakt
kon worden», besluit hij. - Het Laatste Nieuws


"Sioen - back to the roots"

Fanwedstrijden: je moet er
voorzichtig mee zijn. Als ik
samen met Sioen en zijn
crew in de luchthaven van
Zaventem voor een retourtje
Zuid-Afrika incheck, duiken plots twee
bejaarde dames voor mijn neus op. ‘Ach!
Dag Sioen’, schettert de pittigste van de
twee terwijl ze me parmantig de hand
reikt. ‘Ik ben Yvette, en dat is Annemie,
en wij hebben de fanwedstrijd gewonnen!’
Als ik hen op de pijnlijke persoonsverwarring
wijs, richt het dametje
zich ongegeneerd tot de zanger om zich
met hetzelfde enthousiasme opnieuw
voor te stellen. Sioen maakt er zich met
een kwinkslag vanaf.
Het olijke duo, dat door de muzikanten
met een knipoog naar Het Peulengaleis
snel als Yvonne en Yvette omarmd
wordt, heeft de tickets cadeau gekregen
van een van hun zonen, een fervente
deelnemer aan allerlei wedstrijden
(‘Zijn schoonste prijs tot nu toe is een
grote auto, een echte hé!’). De lange reis
en het korte verblijf deren hen niet,
maar als ze uiteindelijk in het Ipelegeng
Community Center in Soweto neerstrijken,
moeten ze toch even slikken. Zeker
als ze de kamers zien. Twee stapelbedden
met doorgelegen
matrassen in een krappe ruimte, meer is
het niet. Ook niet voor Sioen en zijn
crew. Douches en toiletten worden
gedeeld. ‘Je moet het een beetje als kamperen
zien’, sust Sioens gitarist Frederik
Segers. ‘Ik heb al betere campings
gezien’, antwoordt Yvette zuur.
SIOEN: ‘IK VOEL ME NU PAS
ECHT EEN MUZIKANT’
Het Ipelegeng Community Center is
een van de vier Zuid-Afrikaanse gemeenschapscentra
die door de Vlaamse overheid
gesubsidieerd worden. Veel uitstraling
heeft het gebouw niet, maar de
impact op de lokale gemeenschap is
groot: allerlei socio-culturele, politieke
en religieuze organisaties maken van de
schamele vertrekken gebruik voor
uiteenlopende projecten. Het is de vaste
uitvalsbasis van Sioen sinds hij anderhalf
jaar geleden op uitnodiging van
Oxfam, Les Ballets C de la B en Trefpunt
vzw aan zijn Zuid-Afrikaanse avontuur
begon. De bedoeling was om met enkele
lokale muzikanten zijn bestaande repertoire
voor een eenmalig optreden op de
Gentse feesten te bewerken. Sioen deed
meer dan dat: hij schreef nieuwe songs
voor zijn gelegenheidsgroep. Omdat het
optreden in Gent zoveel
bijval oogstte, boekte hij
achteraf een studio in
Soweto om de muziek op
cd te stansen – met eigen
middelen. Calling Up
Soweto werd in België
goed onthaald. Een livepresentatie
op het
binnenplein van Ipelegeng
moet de Zuid-
Afrikaanse platenbonzen nu overtuigen
om het album ook daar een release te
gunnen. En de festivalorganisatoren om
de groep voor optredens te boeken.
‘Met namen als Pops Mohamed en
Khaya Mahlangu op de albumhoes
moet dat lukken’, sterkt Sioen zichzelf
als we ’s avonds een fles wijn kraken.
‘Dat zijn hier levende legendes. De
backing vocalisten zijn nobele onbekenden.
Ik heb ze via audities in de
wijken van Soweto gerekruteerd.
Daarvoor kon ik rekenen op de hulp
van Stella Khumalo, nog zo’n Zuid-
Afrikaanse grootheid. Zij maakte naam
als zangeres bij Miriam Makeba.’
Het was een bewuste keuze om fris
talent te zoeken. ‘We willen lokale
jongeren een mogelijkheid geven om
professionele ervaring op te doen. Het
bulkt hier van het talent, maar het ontbreekt
hen aan kansen. De twee kerels,
Vus’i (31) en Vuyo (33), hebben een prima
eigen band, Africapella. De twee
meisjes, Dudu en Abu, hebben geen
muzikale achtergrond. Dudu (24) heeft
een theater -opleiding gevolgd en organiseert
workshops voor kinderen. Abu
(28) heeft wat werk als model. Maar
hun ambitie ligt nu wel in de muziek.’
Sioen geeft toe dat dit project ook
voor hem op het juiste moment in zijn
carrière komt. ‘A Potion, mijn vorige album,
heb ik vanuit een enorme geldingsdrang
geschreven. Ik was onderweg,
maar met die plaat ben ik ergens
aangekomen. Sindsdien voel ik me pas
écht muzikant.’
De productie van Calling Up Soweto
heeft dat nog versterkt. Niet omdat de
plaat in dezelfde studio is opgenomen
waar Paul Simon Graceland inblikte.
‘Dat is toeval.’ Wel omdat hij voor het
eerst muziek voor zo’n grote bezetting
componeerde. Het heeft hem met zijn
beperkingen geconfronteerd. ‘Ik krijg
moeilijk verwoord wat ik precies wil.
Als bandleider is dat een nadeel. Zeker
hier. Zuid-Afrikanen discussiëren
graag. Stellen veel vragen. Waarom
gebruik je die structuur daar? Waarom
die gitaar ginds? Pops en Khaya zijn
geen beginnelingen. In hun ogen ben ik
een broekventje, hé.’

KHAYA MAHLANGU: ‘MORGEN’
- ‘Hey Pops, how are you doing!?’
- ‘Not now, man!’
Sioen zit te lunchen in het Ipelegeng
Community Center als Pops Mohamed
de kantine binnenstormt. Hij is dik
vier uur te laat voor de geplande repetitie:
zijn taxi botste op een routine controle
van de politie, de chauffeur bleek
niet over een rijbewijs te beschikken
en een nieuwe taxi was niet snel te
vinden. Mohamed is ‘pretty pissed off’
omdat hij iedereen heeft laten wachten.
Hij bedaart pas als hij hoort dat
ook saxofonist Khaya Mahlangu en de
vier backing vocalisten te laat waren.
Sioen is het al gewoon. ‘Mijn relativeringsvermogen
is met dit project sterk
gegroeid’, lacht hij.
‘Africans have been given time’, grapt
Khaya Mahlangu (55) bevestigend, ‘Europeans
have been given the watch.’ Hij
lijkt geboren met een smile op zijn gezicht,
van oor tot oor. Al kan het ook
aan de kwaliteit van de lokale wiet liggen.
‘Mijn medicijn’, gniffelt hij. Hij is
geboren in Soweto, bij Ipelegeng om de
hoek. Hij woont er nog altijd, ook al
heeft hij ondertussen voldoende geld
bijeengespeeld om veiligere oorden op
te zoeken. ‘Criminaliteit vind je overal,
maar die mix van culturen die Soweto
eigen maakt, is uniek.’
Abdullah Ibrahim, Hugh Masekela,
Busi Mhlongo,...: als ze een sax nodig
hebben, bellen ze hem. Het exemplaar
dat hij vandaag bovenhaalt, zit vol krassen.
‘Mijn eerste eigen sax, gekregen van
een oom van mij in 1976. Ik heb ondertussen
een tweede. Een betere. But I’m in
love with this one. Jonge muzikanten kijken
soms raar op als ik er mee afkom.
Dan zeg ik altijd hetzelfde: Miles Davis
could play on any kind of instrument, and he
always sounded like Miles Davis.’
Een interview wimpelt hij af. ‘Vraag
het me morgen. ’ Hij grijnst. De dag
nadien, hetzelfde scenario. En bij het
afscheid, op de dag van ons vertrek, de
gespeelde verbazing. ‘Damn, dat interview!
Bel me morgen, ok!?’
POPS MOHAMED: ‘ APARTHEID
WAS... FUNNY.’
Pops Mohamed (60) is een stuk bedeesder
dan Khaya. Norser ook, zo lijkt
het. Tot je hem aan de praat krijgt. In
tegenstelling tot Khaya heeft hij wel
zin in een gesprek. Het regent, dondert
en bliksemt toch, en hij kan niet weg:
straks moet hij optreden. Mohamed
bespeelt de meest uiteenlopende traditionele
Afrikaanse muziekinstrumenten.
Mbira, kalimba of kora: noem ze,
en hij heeft ze. Zijn discografie telt elf
soloalbums en een pak collaboraties.
Met Afrikaanse grootheden vooral,
maar ook met Westerse muzikanten.
En nu dus met Sioen.
Wat betekent dit project voor jou?
Mohamed:Het vat de essentie van muziek
samen, zoals ik ze zie. Als een
kruisbestuiving. Tussen mensen, maar
ook tussen culturen. Bovendien zit er
een duidelijke boodschap van hoop in.
Dat is niet noodzakelijk, maar wel mooi
meegenomen. Muziek is een universele
taal waarmee je iedereen bereikt.
Politici, van welke strekking ook,
kunnen daar alleen maar van dromen.
Jij hebt voor jezelf als muzikant duidelijk
een missie uitgestippeld. Hoe vat
je die samen?
Mohamed: Ik zie mezelf als een schat -
bewaarder van het klassieke Afrikaanse
instrumentarium. En er is maar één
manier om dat voor de vergetelheid te behoeden: door het in de hedendaagse
muziekcultuur te integreren.
Als ik jonge muzikanten
één boodschap wil geven, dan is
het om hun roots te respecteren.
Ga terug naar je roots, pik er die
elementen uit die jou aanspreken
en integreer ze in jouw leef -
wereld. Er is niets mis met de
huidige fixatie op de Amerikaanse
cultuur, maar je maakt geen verschil
door ze klakkeloos na te apen.
Welke muziek heeft jou geïnspireerd?
Mohamed: Alle muziek is inspirerend!
Toen ik als muzikant begon, heb ik
werkelijk alles nagespeeld wat ik op de
radio te horen kreeg. Elvis Presley, The
Beatles, Jimi Hendrix, Rolling Stones,
Van Halen, Vanilla Fuzz,... Ik heb zelfs
metal in mijn vingers zitten! En funk.
Vooral funk. James Brown, Sam Cooke,
Otis Redding, de hele Staxxstal. Van
daaruit heb ik de Afrikaanse muziek
omarmd. Uit de mix van al die invloeden,
heb ik mijn eigen merk gecreëerd.
En zo hoort het.
Weet je, sinds een paar jaar jam ik eens
per maand met een klassiek orkest uit
Johannesburg. Jawel: jammen! Die
gasten wisten de eerste keer niet waar
ze het hadden. ‘Boeken toe’, zei ik.
‘Speel vanuit je hart!’ It was a hell of a
mindfuck for them!
Is er een muziekgenre waarvan je een
afkeer hebt?
Mohamed: Only music that hurts the soul.
De 50 Cents en de 2Pacs van deze
wereld: arrogante kwasten met agressieve
lyrics die hardnekkig negeren dat
ze een nefaste invloed hebben op de
denkbeelden van hun fans in de getto’s
van Amerika en Afrika. Ik zit echt te
wachten tot een van die gasten tot inzicht
komt, beseft dat hij met die onzin
poen genoeg heeft verdiend en besluit
om zijn macht te gebruiken om eens
écht creatief uit de hoek te komen. Door
zijn roots te verkennen, bijvoorbeeld.
En een collaboratie aan te gaan met een
Salif Keita of een Youssou N’Dour. Dat
zou voor miljoenen kids een hele nieuwe
wereld doen opengaan.
Ben je vertrouwd met de Belgische
muziekscène?
Mohamed: Ik ken
Jacques Brel en Toots
Thielemans. Als God
op een harmonica zou
spelen, klonk hij als
Toots. En hij blijft
maar spelen! Dat is
wat de jongens van de
mannen scheidt.
In tegenstelling tot veel van je Zuid-
Afrikaanse collega’s ben jij het apartheidsregime
niet ontvlucht. Hoe was
het om in die periode muzikant te zijn?
Mohamed: Funny, op een bepaalde
manier. Het was de regering die ons
verbood om met blanke muzikanten
te spelen, niet de muzikanten zelf.
Integendeel, die hadden ons nodig. En
we zochten dus oplossingen. Sommige
zwarte muzikanten speelden in blanke
clubs verkleed als obers. Als de politie
binnenviel, sprongen ze van het
podium en mengden ze zich tussen
het personeel. Want opdienen in een
muziekclub mocht een zwarte wel.
Ikzelf speelde met verschillende blanke
bands verdoken achter een gordijn
achter het podium. Voor het publiek
deed een blanke alsof hij mijn partijen
speelde. Op een dag had ik er genoeg
van. Ik stopte midden in de set. Paniek!
De zanger veinsde een stroompanne,
en stormde het podium af naar de backstage
waar ik mijn gitaar aan het inpakken
was. ‘Ik ben het zat’, zei ik. ‘Ik ga
naar huis’. ‘Dat kun je niet maken’, antwoordde
hij. ‘Dit optreden brengt ons
een smak geld op.’ Dat had hij niet moeten
zeggen! (Grijnst) Ik heb voortgespeeld,
maar daar heeft hij zwaar voor in
zijn zak moeten tasten. Ik kan je verzekeren:
die truc heb ik nog vaak
herhaald! En als ik me desondanks toch
niet voldoende gerespecteerd voelde,
pikte ik het lief van een van die gasten.
Want dat had ik ook snel door: no matter
what those whities did to us, their chicks
still loved us! En er is nog altijd geen
betere manier om iemand te kleineren
dan hem zijn lief af te snoepen.
MAK MANAKA: ‘IT’S CRUEL
TO BE KIND IN SOWETO’
Zaventem. Sioen neemt afscheid van
zijn twee nieuwe fans. Yvette is tevreden
dat ze ‘haar ventje’ zal weerzien. ‘Ik
heb veel te vertellen. Over Zuid-Afrika.
En over jou natuurlijk. Ge zijt een toffe
jongen. En ge maakt schone muziek.’
Plots valt ze stil, kijkt schichtig achterom
en gilt net niet: ‘Moa! Kijk eens wie
we hier hebben! Dag Nicole, dag Hugo!
Ik ben ...’
Enkele uren later zit ik thuis achter
mijn pc als er een mail van Sioen
binnenvalt. ‘Slecht nieuws. De zoon
van Khaya Mahlangu is deze nacht
voor zijn deur vermoord. Ruwweg neergeknald.
Roofmoord. Voor een gsm.’
‘It’s cruel to be kind in Soweto’, had
Mak Manaka, een razende rapper-dichter
uit de township, me de avond van
het – overigens geslaagde – Sioen -
concert nog gewaarschuwd.
Dat interview kan later nog. - Focus Knack


"Ik kreeg de cd als troostprijs"

Hij kent hem al jaren, maar
toch geniet Philip Sioen, vader
van Frederik en zelf ook muzikant,
nog altijd van de energie
die zijn zoon telkens weer in
zijn nummers steekt. Net als de
rest van het Kinepolispubliek
hield vader Sioen zaterdagavond
zijn hart vast, toen bleek
dat de satellietverbinding met
Soweto het even liet afweten.

Rechtstaan en meedansen,
dat heb ik niet gedaan,
maar ik heb toch wel geroepen,
in de handen geklapt en
gefloten.’ Vader Philip Sioen geniet
duidelijk nog na van het concert
dat zijn zoon Frederik zaterdagavond
in Soweto gaf om zijn nieuwe
cd voor te stellen. Vader is ook
muzikaal actief en directeur van de
muziekschool van Zottegem.
‘En ja, toen de techniek het tijdens
het voorprogramma liet afweten,
was het wel even stressen’, geeft
ook hij toe. Net als de rest van de
volgelopen zaal kreeg hij op een
bepaald moment beelden van Sint-
Truiden-Tienen te zien, in plaats
van het voorprogramma van zijn
zoon.
Ook ik Soweto wisten ze niet wat er
gebeurde: ‘Er was inderdaad een
zwaar onweer in de loop van de namiddag,
maar we hebben de satellietverbinding
na dat onweer nog
getest. Alles werkte nog’, reageert
de manager vanuit Soweto. ‘En ik
neem aan dat dat smsje over die
voetbalbeelden in Kinepolis een
grapje is!?’ smste hij terug. Maar
nee dus, pure ernst.
Sioen kreeg Soweto aan het dansen,
maar in Gent lukte dat net
niet. Dat had natuurlijk met de locatie
te maken: in een bioscoopzaal veer je niet meteen recht uit je
stoel om te gaan dansen.
Vader Sioen: ‘ Het was van woensdag
geleden dat ik Frederik gehoord
had. Het scheelde maar weinig
of ik was erbij geweest. Ik had
meegedaan aan een wedstrijd van
Dexia, waardoor je als winnaar
kon meereizen. Maar ik pakte
naast de hoofdprijs. Wel een cd, als
troostprijs.’
Ook zus Magalie genoot: ‘Ik ben
echt wel trots op mijn broer - Het Nieuwsblad


"Zuid-Afrika heeft me een rijker mens gemaakt"

HASSELT - Sioen neemt
grote sprongen. Met Calling
up Soweto stelt de
Gentse singer-songwriter
een crossover-album voor
in het verlengde van een
concert op de Gentse
Feesten, anno 2008. Toen
nog eenmalig, nu meer
dan dat: behalve via
het album kan u straks
ook weer live genieten
van deze samenwerking
tussen Vlaanderen en
Zuid-Afrika.

Na drie albums was Frederik Sioen
niet meteen op zoek naar een
grensoverschrijdend project. Dus
stak het toeval een handje toe,
toen Oxfam einde 2007 vroeg of
de artiest op de volgende Gentse
Feesten ‘iets’ wilde doen met
Zuid-Afrikaanse muzikanten.
“Natuurlijk zei ik ja”, blikt hij
terug in thuisstad Gent. “Al wist
ik nauwelijks iets over Zuid-
Afrika. Ik bezocht het land al
snel en leerde er – geholpen door
een Zuid-Afrikaanse die met een
Bruggeling getrouwd is – andere
stemmen kennen. Bij de uiteindelijke
audities hadden we de keuze
uit meer dan zestig mensen, om
er vier over te houden.”
Nog altijd zou het hele project
niet meer worden dan één show
op de Gentse Feesten. “Nadien
blééf ik echter maar reacties krijgen,
tot een half jaar later nog.”
Dus werd het eenmalige project
meer dan dat. “Dit voelde aan als
iets dat ik moést doen. Al is zo’n
project – met heel wat heen en weer
gereis en een hoop muzikanten in
de studio – niet bepaald iets voor
deze tijden van financiële crisis.”
Nonkel Freddy
Het project bleef groeien. Na de
zomer werd ook beslist om in
Zuid-Afrika nog een documentaire
op te nemen. Dat gebeurde
uiteindelijk in december. “Ook die
documentaire past bij de titel van
de plaat, ‘Calling up Soweto’. Het
is geen ‘making of’ van het album.
Via mij leer je de muzikanten en
hun leefomstandigheden kennen.
Luxe is veraf: sommigen wonen
echt onder een golfplaten dak in
een hutje.”
Straks maakt hij zijn vijfde reis. “In
Zuid-Afrika kom je zo’n extreem
spectrum van gevoelens tegen:
schrijnende toestanden staan er
tegenover de tranen van geluk die
je bij feestende mensen ziet. Grote
gevoelens, en daar is een muzikant
toch mee bezig?”
“Ja, ik heb ook een schok gekregen
toen ik de eerste keer zwart Afrika
bezocht. Toen ik buiten het Hector
Pieterson-museum – een jongen
die tijdens de apartheid werd
doodgeschoten – een man in een
cabrio zag zitten met een revolver
in zijn hand. Maar tegelijk voel je
je er meteen geborgen midden een
nieuwe familie. Ze noemen me nu
zelfs “malume Freddy” of “nonkel
Freddy”.”
‘Calling Up Soweto’ werd opgenomen
met muzikanten die
hun sporen verdienden bij Hugh
Masekele en Miriam Makeba, in
de SABC-studio’s in Johannesburg
waar Paul Simon Graceland inblikte.
Toch zijn beide projecten
niet te vergelijken. “Graceland is
ook voor een jong Zuid-Afrikaans
publiek passé. Het is geen wereldmuziek
geworden, maar opnieuw
een Sioen-plaat, al moesten die
mensen er zich natuurlijk ook in
herkennen. Grappig soms, want
onze ‘rock’ zegt hen niets. Zelfs de
Stones en de Beatles zijn er geen
grote namen.” Zelfs als dit project
daarna afgelopen is, zal het zijn
sporen nalaten. “Ik ben mezelf niet
meer. Zuid-Afrika heeft me veranderd.
Ik heb beter leren relativeren,
wind me minder snel op. Zelfs als
ik hier geen euro aan verdien, heeft
dit me een rijker mens gemaakt.
Vroeger kon ik ook wel eens depri
zijn; de laatste tijd lijk ik altijd in
een feeststemming.” - Het Belang Van Limburg


Discography

SIOEN - SEE YOU NAKED (2003)
SIOEN - EASE YOUR MIND (2005)
SIOEN - A POTION (2007)
SIOEN feat. Pops Mohamed & Khaya Mahlangu - CALLING UP SOWETO (2009)

Photos

Bio

When Oxfam Fair Trade asked Sioen (end of 2007) to engage in a project with South African musicians, Sioen was considered a star in his home country Belgium. He had by that time released 3 albums, 2 of which got a Golden record. All of these records were released in Belgium, The Netherlands, Germany. The last album was released in France (Polydor). Sioen and band (classic rock formation + violin – piano) had played all the biggest festivals, Rock Werchter even 3 times. He has radio hits that everyone knows, and plays 60 – 80 shows a year in the above mentioned countries.

Sioen – Calling Up Soweto

On invitation of 'One Day For Another World' (OXFAM) Sioen went to the township Soweto in South Africa to set up collaboration with local musicians. He met living legend Pops Mohamed (kora, kalimba, mbira) and Khaya Mahlangu (saxophone player with Hugh Masekela) and together with Stella Khumalo (backing vocalist with Miriam Makeba) he organised an audition in the heart of Soweto to select 4 backing vocalists with an amazing voice.
During the festival 'Gentse Feesten 2008' he brought this group of musicians to Belgium and the energetic and melodic new songs made the concert a great succes and 'talk of the town'. Newspaper 'De Standaard' wrote: "We always sympathise with someone who plays a whole new repertoire in front of an audience. And Sioen succeeded with brilliance!”
And so it happened. Pushed by the enthusiasm of the fans after the concert, Sioen went back to South Africa to record the album ‘Calling Up Soweto’: 'To the township of the townships, where I took my boots. On the train to Naledi, where Jo'burg has its roots. To the sound of revolution and the vibe on the streets. When I'm gone I sing the blues, in Soweto, that's where I lost my shoes'.
Sioen recorded the album with a mixed South African/Belgian band: Pops Mohamed on cora and percussion, Khaya Mahlangu on sax, 4 backing vocals (Abueng Gasta Mkhonza, Duduzile Majola, Vusi Mhcapo and Vuyo Tshumba), all from Soweto and Frederik Segers on guitar, Laurens Smagghe on drums and Mirko Banovic (also bass player for Arno and Arsenal) on bass, all from Gent.
The album was recorded in SABC studios in South Africa. Those are the studios where Paul Simon recorded Graceland 20 years ago. At the moment (march 2009), his first single “Automatic” is doing very well in all major Belgian playlists.
The release concert was something special: the release was held in Ipelegeng Community Center, Soweto. Two support acts completed the concert night: Africapella (sevens africapella singers) and Mak Manaka (famous South African poet). The concert was live streamed by satellite to Belgium. In Belgium people could watch the concert live in Kinepolis Gent, on the internet on Netlog and on digital tv channels Exqi and Canvas + .

Alongside with this album, Sioen is working on a documentary about life in Soweto. This documentary will be sent to major filmfestivals in Belgium and South Africa (Durban Film Festival) later this year.
This documentary is the heart of this project. It’s not a making off, but a musical documentary about the life of our musicians in Soweto. De facto it shows how life is nowadays in Soweto.
It’s the ambition with this project to take this to an international level, as well for the Cd, the concerts as the documentary.
The Cd will be released in Belgium, The Netherlands and France through Bang!. We are looking with our French booker Zamora to also release it in France and Germany.
There’s contacts with South Africa label Sheer Sound to release in South Africa as well.
We will tour extensively throughout Europe with the 10-piece band (4 belgians – 6 south-africans).
We have also found ourselves a South African booker: Eric Motloung (booker of Sean Kuti).
The African Tour Circuit (an organisation that facilitates African bands travelling across the African continent) will also help us in touring in other countries of Africa.
The documentary will be sent to all relevant international Film festivals (staring with Docville in Belgium and Durban Film Festival in South Africa).

DATES:

2009
30/04/2009 Sioen Soweto - Handelsbeurs - Gent
3/05/2009 Sioen Soweto - AB Brussel
5/05/2009 Bevrijdingsfestival - Den Haag - Nederland
9/05/2009 AB Club - Brussels
25/06/2009 Sioen Soweto - Pennezakkenrock
27/06/09 Couleur Café
28/06/09 Sioen Soweto - Genk On Stage
11/07/09 Sioen Soweto - Grote Markt - Brussel
23/07/09 Sioen Soweto - Kneistival - Knokke
2/08/09 Totaalfestival Bladel - The Netherlands
8/08/2009 Sioen Soweto - Dranouter
8/08/2009 Sioen Soweto - Zeverrock
23/09/09 Heritage day - south Africa (option)
30/9 - 4/10/2009Aardklop - Potchefstroom - South Africa (option)
2/10/09 Macufe Festival - Mangaung - South Africa (option)
03-05/10/2009 Rocking The Daisies - Capetown - South Africa (option)
Belgian Theatre tour 2010:
8/1 CC Aalst
9/1 CC Mechelen
14/1 CC Koksijde (opte)
15/1 CC Scherpe