Soaked

HIMALAYAN NEWS SERVICE
KATHMANDU: As the Golden Moments Tribute to Rock comes to an end, it will make history as for the first time this event is going to feature an international band at it finale on June 24 at 1905, Kantipath.

And the band writing the history on stage is Soaked, a Turkish band. Soaked was formed in 2003 and has five band members. It was formed by Dogan Balamir Nazlica who is the lead vocalist and composer. Apart from Nazlica as a singer and on keys, the band also includes Yigit Özkul on bass, Hatice Arici on back vocal and keys, Emrah Akar on guitar and Mehmet Emir Celt on drums. Then there are Emre Nisanci, the sound engineer and Ömer Emre Akay, the director who complete the band. However they maintain that the band came into its current form only in 2009.

In an email interview with THT, the band sharing their feelings about performing in Nepal said, “We believe every place and country has its own calling. We had never dreamt that we would be coming to Nepal and that too for a performance. Coming to a country so spiritually rich and with heritage was a dream.”

As the event, which has been spreading rocking sound across different venues in Kathmandu with different bands since May 27 comes to its finale, rock fans will also be

able to hear to Nepali bands like Abhaya and The Steam Injuns and Prism on that night. Soaked also said that they are “looking forward to meet the Nepali bands and perform with them. We seek to learn from them as well”.

As for the Soaked’s performance, the band simply says, “Come and witness”. The concert starts at 7:00 pm. - the himalayan times

HIMALAYAN NEWS SERVICE
KATHMANDU: As the Golden Moments Tribute to Rock comes to an end, it will make history as for the first time this event is going to feature an international band at it finale on June 24 at 1905, Kantipath.

And the band writing the history on stage is Soaked, a Turkish band. Soaked was formed in 2003 and has five band members. It was formed by Dogan Balamir Nazlica who is the lead vocalist and composer. Apart from Nazlica as a singer and on keys, the band also includes Yigit Özkul on bass, Hatice Arici on back vocal and keys, Emrah Akar on guitar and Mehmet Emir Celt on drums. Then there are Emre Nisanci, the sound engineer and Ömer Emre Akay, the director who complete the band. However they maintain that the band came into its current form only in 2009.

In an email interview with THT, the band sharing their feelings about performing in Nepal said, “We believe every place and country has its own calling. We had never dreamt that we would be coming to Nepal and that too for a performance. Coming to a country so spiritually rich and with heritage was a dream.”

As the event, which has been spreading rocking sound across different venues in Kathmandu with different bands since May 27 comes to its finale, rock fans will also be

able to hear to Nepali bands like Abhaya and The Steam Injuns and Prism on that night. Soaked also said that they are “looking forward to meet the Nepali bands and perform with them. We seek to learn from them as well”.

As for the Soaked’s performance, the band simply says, “Come and witness”. The concert starts at 7:00 pm. - the himalayan times

Made up of Balamir Nazlica (L) on vocals and keyboards, Hatice Arici (R) on back-vocals and keyboards and Emrah Akar on guitar, the Turkish synthpop band Soaked has gained a strong following particularly after the December 2011 release of their first studio album, “Aftermath.”
22 April 2012 / HATICE AHSEN UTKU, ISTANBUL
Many music circles have questioned the style of Turkish synthpop band Soaked. Many even questioned their national identities.
Sometimes they were criticized for not making music in their mother tongue. And there were times they felt misunderstood. But they did not give up and today they have gained a strong following.

Their audience has grown consistently since the digital release of their first EP of five songs on iTunes via UK’s Ventilation Label, and the release of their first album, “Aftermath,” in December. Soaked has achieved a lot since 2009, performing more than 30 concerts as well as being chosen as the best band of the year in 2010 by Reset Magazine.

Made up of Balamir Nazlica (vocals, keyboards, artwork), Hatice Arici (back-vocals, keyboards) and Emrah Akar (guitar) and making a live appearance at the Salon performance hall in Istanbul on Friday night, the band has certainly brought a fresh sound to the Turkish music scene.

“The definitions that have appeared in the media about us are more or less true,” says Nazlica in an interview on Wednesday with Sunday’s Zaman. “It is a cliché to say it, but it is hard to define our music and style.” We use elements of rock as well as elements of pop and electronic music. Our music is synth-based. For that reason we call our music ‘synthpop’ but actually we record synthpop in the studio but perform synthrock while on stage.”

“In my childhood, there wasn’t this much variety in music,” says Nazlica. “We used to watch television that had only one channel and we used to search for alternative music to listen to and were happy when we discovered it. Today, 40,000 albums are released every year in the United States alone and that means approximately 400,000 songs. There are more than 3 million songs on iTunes. In fact, we’re witnessing such an incredible era for music, but on the other hand, that’s too much for people to listen to.”

So, for Nazlica, there are too many choices for people to make and that leads people to unhappiness. “There is so much great music that we can’t consume or we can’t even listen to. When you search on MySpace, you can find 2.5 million hip-hop singers, 1.8 million rock bands. And you have to make your own voice heard among this entire muddle. Of course it’s great that you can upload your own music and share it with people freely, but on the other hand you can be simply neglected because of the over-pollution in the sector.”

For Nazlica, the key to get out of this muddle and stand out amongst the others is not easy to find. “If I knew the answer I would sit down and write a book on it,” says Nazlica and smiles. “But I’m also a sales director and specialist in marketing. We conduct the sales marketing activities of our band by ourselves. There are of course some methods to stand out. First of all, you have to ensure continuity. But it seems that there is a golden rule for providing continuity: That is, if you can subsist until the third album, the audience starts to accept you after the third album.”

Turkish names, English music

Another “golden rule” for Nazlica is to be different. “Being different is very important and you shouldn’t be afraid of difference. Our band is so persistent in making music in English for that very reason. Making music in English provided us a space of isolation, both in negative and positive terms. But all in all, we have a band that produces different works in this muddle. We have to offer some additional value to people with our music and our difference.”

Nazlica also notes that the genre of the music determines the language of the music as well. “As far as I’ve observed, every genre of music has an address,” says Nazlica. “If we made music in Turkish, many things would be much easier for us because, all in all, this entire society speaks Turkish and naturally wants to listen to Turkish music. But jazz music has an address, hip-hop has an address, rock has an address and synthpop has an address and that address is in England. For me, you can’t make synthpop in Turkish. You can’t make it in French or Italian either. There are some French or Italian synthpop bands and I really don’t like them. The best form of performance of synthpop should be in English.”

Making music in a foreign language of course requires a firm background in the use of that language. “I came to Turkey at the age of 12,” says Nazlica. “I grew up in Switzerland and I spent many years at American schools, so English is my mother tongue. I am a sort of tourist in my own country. But I also have an advantage in this sense. I know the traditions and tastes of Turkish society as well as those of the Europeans. So, this is my choice. Actually, we did try some songs in Turkish a few times but they were so awful that even we couldn’t listen to them. So, we’re content with what we’re doing.”

But things have not been that easy for the band; making music in English in Turkey is still not totally accepted among society. “We still receive emails asking whether we are Turkish or not. My name is Balamir. They ask me about that!” exclaims Nazlica. “And we continuously face this fact as a disadvantage but our struggle has always been with this. We set off this path with very naive intentions and we knew that it was going to be hard but we did not expect such negative reactions. But actually, I don’t consider these reactions as negative. Our music is ambiguous and people have difficulty perceiving our position within the music scene. That’s why we face problems with the general audience. As for the narrowed audience listening to synthpop, they say, ‘Why should I listen to you instead of listening to British bands?’ The Turkish music sector also doesn’t know what to do with us at the moment. They don’t know where to position our music. But we’ve started to overcome these reactions. People started to like and accept us because they realized that we are sincere. We have a very clear stance.” On the other hand, Nazlica draws attention to a different detail. “If our names were not Turkish names, we would be in a different position now.”

Second album on the way

Even though it’s only been a few months since the band released its first album, work on the second album has already begun. “We’ve heated up and want to continue while we’re still in form,” says Nazlica. “This is just like the coach making the team run after the match ends. We’ll see whether this decision is right or not. But we’ve learned a lot in the process of recording the first album. It took a year for us to complete it. Under normal circumstances, it shouldn’t take that long; it’s partly due to our inexperience.”

In the process of making an album, the band has determined a division of labor within itself. “I compose the music,” says Nazlica. “Actually, I started this job to become a composer. And still my greatest wish is to be known for my composer identity. Then I give the compositions to my friends, Emrah, Hatice and Emir, and I’m very confident about their work because they are very talented and do great work.”

Nazlica prefers to work in a dark setting. “Our music is also usually dark and based on dance rhythms. And that’s why we can create something different. Actually, I am a cheerful man but when it comes to making music, things change, psychology changes. But very recently, I think I’ve started to become more identified with my music. I feel calmer than ever.”

On the other hand, the process of creation is only a part of the daily rush of the band members. “Normally, we all work in different jobs during work hours,” says Nazlica. “But I have some old friends whom I haven’t seen for a long time and they think I’m living ‘rock ‘n’ roll,’ like I get up in the morning, drink my coffee and say to myself, ‘What shall I compose today?’ But in reality, I get up in the morning, drink my coffee and go to work. And in the evenings, apart from the time that I spend with my wife, we work on the album.”

Another interesting feature of the band is its perception of making music being integrated with a compatible perception of design. The band works with designers, particularly with Ceren Aksungur, to prepare everything from their logo to the image of the band’s members and concert installations. “We believe that everything must be in harmony, from your clothes to your music and every single detail about your artwork,” says Nazlica. “We’ll feel like we’ll lack something if we don’t do it. And we like it this way because we like what we’re doing.”

The band’s unique performance style has started to be recognized. “The studio and stage performances are very different,” says Nazlica. “We almost go crazy and become very energetic on stage, I’ve even broken a drum at a concert. And we want the audience to recall the sounds and the images of the concert even days after the concert.” To do this, a special installation and images are prepared for the concerts, including images drawn by Nazlica himself. “Unfortunately, we’re doing this under very modest circumstances,” he notes. “I wish Turkish pop would invest in stage shows and installations instead of grabbing the microphone and singing plainly.” - Todays Zaman

Soaked’un uzun bir geçmisi var, yeni bir grup degil. Ayrica siklikla eleman degisikligi yasamissiniz. Sebebi neydi sabit bir Soaked kadrosuyla 2003’ten bugüne gelememenizin?
Hatice Arici: Soaked'un uzun geçmisi aslinda bir piyano ve bir adamla baslayan yolculukta, zaman içerisinde Soaked'a katilip farkli sebeplerle ayrilan, ama Soaked'a renklerini ve izlerini birakan müzisyenler içeren bir hikâye. Su anki kadro, Soaked yolculuguna kimisi yillar önce, kimisi daha yeni katilan, bu yolculugun zorlu evrelerini birlikte atlatmis olan, birlikte üretmeyi seven müzisyenlerden olusuyor. Beklentiler, istekler ve özverilerin dengeye oturmadigi, sonuç ürünün tam anlamiyla tatmin etmedigi noktada sorun var demektir. Sorunlarin çözülemedigi noktada ise çözülmeler yasaniyor, bu toplu üretimde dogal bir süreç. Neticede taslarin yerine oturmasi, suyun yolunu bulup akmasi için biraz zaman, biraz sanci, biraz da deneme yanilma gerekiyor...
Peki Soaked için ‘Balamir Nazlica’nin projesidir’ diyebilir miyiz?
H.A.: Her sey Balamir'in besteleri, fikirleri ve hayalleriyle basliyor. Balamir masalin bas kahramani, anlatilacak hikâyelerin yazari. Grubun diger elemanlari ise bu hikâyeleri onunla birlikte anlatan anlaticilar, ve bu arada Soaked denen yeni hikayeyi olusturan kahramanlar. Bu noktadan sonra hikâyeler bu alti kisi arasinda bütünlesiyor, agizdan agiza sekillenerek anlatiliyor, hayaller bütünlesip birbirine karisiyor ve olay sadece tekil bir proje olmaktan çok çogul bir üretim alanina ve ürüne dönüsüyor.
Tüm söz ve müzikleri Balamir mi yapiyor? Soaked’un diger bes elemani, yaratim sürecinde ve grupla ilgili önemli kararlar alma asamalarinda ne kadar aktif oluyorlar?
Deniz Kunay: Soaked bütüncül bir hikâye ve bu hikâyenin çikis noktasi, hikâyeyi yazan, besteyi yapan, ilk tohumu atan adam Balamir. Tüm sözler Balamir'e ait. Balamir gruba hikâyesini, aklindakini, yani sözü ve müzigi getirir. Hep birlikte üzerine egilip inceler, keser, biçer, sekillendiririz. Hamurun üzerinde ona eli degen herkesin izi kalir. Soaked orkestrasinda herkes hem yöneten hem de yönetilendir. Sanirim kimsenin daha az ya da çok etkin olmasi gibi bir durum yok. Herkes gözünü kapatip ayni tasin altina elini koyar, güzellikler gibi yükler de herkesin üzerinde esittir. Grupta müzisyen olarak bir araya gelinmis olmasi disinda Soaked disi ve uzun yillara dayanan dostluklar da mevcut. Dolayisiyla ortak bir paydada bulusmak, karar alma süreci ve denge kolaylikla olusuyor.
Ingiltere’deki Ventilation Label’dan bes parçalik yeni bir EP çikardiniz. Bu sirketle yollariniz nasil kesisti?
Balamir Nazlica: Yurt disindaki pazar Türkiye’deki mevcut pazardan çok daha büyük. Bununla beraber sektörel olarak da baktiginizda daha genis distribüsyon kanallari var. Ayrica yüksek oranda CD satislarinin bittigi bir dönemde yasiyoruz. Bügün Türkiye’de yanilmiyorsam en yüksek satisi 100 bin civarinda. Bu rakami 10 ile 20 yil öncesi ile karsilastirdiginizda pastanin ne kadar küçül- dügünü görebilirsiniz. Fakat yurt disinda durum farkli. Insanlar hâlâ CD aliyor çünkü müzige ve müzisyene kendince bir deger biçiyor. Dijital yayin da ayni mantikta çalisiyor. Biz bu mecrada yer almak istedik. Dolaysiyla yurt disindaki firmalarla iletisime geçmeye çalistik. Kendimiz. Araci olmadan. Universal Müzik’ten Cemal Arman ile yollarimiz bu çabalarin sonucunda kessisti.
“Soaked’un en büyük farki sadece bir müzik grubu degil, bir konsept olmasi” diyorsunuz. Bu ne demek?
Yigit Özkul: Soaked, bir konsepte sahip olmanin ötesinde, kendisi bir konsept, bu da yaklasik olarak söyle anlatilabilir... Soaked, kendi kendisini tasarlayan bir grup. Logosunu, canli performanslarda kullandigi aktif görsellerini, klibini, promo kitlerini kendisi tasarlayan, atilan her adimi tasarim asamasindan geçiren, sorgulayan, sonuç ürünleri paylasan bir grup. Soaked sadece bir müzik grubu olmak için tasarlanmadi. Nihai hedef müzik disinda da sanatsal disiplinlerde ürünler verebilmek, bunlari paylasabilmek. Ilk düsüncemiz mevcut tasarimlarimizi sergilemek. Ve tabii sonra daha da farkli isler yapmak. Konserlere görsel sovlarimizin disinda da canli performanslar entegre etmek, yurt içi ve yurt disindan sanatçilarla kolektif isler yapmak, ve sadece bir müzik grubu olmak disinda üreten ve paylasan bir platform olmak amacindayiz.
Peki EP’yi sadece dijital olarak yayinlamak içinize sindi mi? Eski usul, hard copy olarak da basmak istemez miydiniz?
Emrah Akar: Içimize sindi. EP'mizi dijital çikartmak, erismek istedigimiz nokta için hard copy'dense bu adimda bizim için daha önemli ve etkin bir yöntem. Dijital yayin, müzik piyasasinin büyük bir kisminda - özellikle yurt disinda - oldukça yaygin ve gitgide de yayiliyor. Önemli olan olabildigince çok ve basit yoldan paylasmak, olabildigince çok insanla tanismak ilk etapta. Bunun disinda daha önce bahsettigimiz müzik disi üretimlerin, okumalarin, tasarimlarin da yer alacagi bir hard copy ‘limited edition’ baski planliyoruz. Bu edisyon, hard copy lezzetini yakalamayi, evine gidip müzik çalarina cd'yi yerlestirip, play’e basip, Soaked'un keyfine eski usul varmayi sevenler için yakin zamanda müzik magazalarinda satilmaya baslayacak.
Balamir’in vokali Dave Gahan’a oldukça benziyor. Depeche Mode’dan olduça etkilenmis olmalisin, dogru mu? Baska kimlerin hayranisin?
B.N: Nick Cave and The Bad Seeds, New Order, INXS, Röyskopp ve David Grey. Depeche Mode’dan etkilenmemek mümkün degil. Kafamda her zaman Nick Cave ile DM karistirmak vardi. 30 yildir müzik yapiyorlar, korkunç bir basari!
Bugüne kadar aldiginiz en yüreklendirici ve en moral bozucu yorum neydi?
Berkay Küçükbaslar: Aldigimiz yorumlar elbette çok degerli ve önemli. Ancak moralimizi bozma ya da yüreklendirme asamasina gelmesine izin vermemek gerekiyor. Zira yorumlar begeniler dogrultusunda sonsuz noktalara varabiliyor. Yapilan isten alinan kisisel keyif ve tatmin üreten insanin en etkili yüreklendiricisi ya da moral bozucusu olmali. Aynayi kendimize tutup bakmak, yapilan isin içimize sinmesi veya sinmemesi yeterince kesin bir degerlendirme ölçütü bizim için. Yapilan yorumlardansa insanlarin keyif alip almadigini görmek daha önemli.
Balamir ayni zamanda bankacilik yaptigini biliyoruz. Müzisyenlikle oldukça zit bir is bizce. Sen de ikili bir hayat yasadigini düsünüyor musun zaman zaman?
B.N: Oldukça zor. Bazen kim oldugumu unutuyorum. Bazen de eglenceli oluyor. Bazen de çok yipratici. Gülünü seven dikenine katlanirmis!
Bankadan çikip stüdyoya mi gidiyorsun? Nasil geçiyor günlerin? Ev, is ve müzik dengesini nasil sagliyorsun?
B.N: Gündüz bankaya gidiyorum. Evden çikip mutlaka esimi görüyorum. Oradan stüdyoya. Uyku ile aram pek iyi degil. Evde kendi stüdyomdada agirlikli çalisiyorum. Bütün sanat dallarini çok severim, film, video, resim ve grafik gibi. Bunlarin arasinda esas malzeme müzik ama mutlaka diger materyelleri de kullaniyorum. Iste bu baglamda günlük hayata yasadigim minik hikâyeleri veya enstanteleri de kullaniyorum. Sürekli yaratim süreci içersindeyim. Hayal dünyasi ile gerçek dünya arasinda gidip geliyorum.
Soaked ile ilgili en büyük hayaliniz nedir?
B. N.: Dünyanin en ücra yerlerinde bile sesimizi duyurmak! Bütün kitalarda konser vermek! Bitmeyen turnelerde kaybolmak istiyoruz - TimeOut Istanbul

Bir röportajda amaçlarinin ne oldugu soruldugunda “Dünyaya hakim olmak” cevabini vermis bir grup var karsinizda. Türkiye’de synth-pop yapan ve Depeche Mode benzetmesinden sikilmis bir gruptan bahsediyoruz: Soaked. Uzun bir geçmisleri ve hatri sayilir bir hayran kitleleri var aslinda. Onlari su anda bizim gündemimize düsüren ise eli kulaginda EP’leri ve 17 Nisan’da Indigo’daki konserleri… Kadrolari ise biraz kalabalik: Beste, söz, vokal ve tasarimlarda Balamir Nazlica, back vokalde Hatice Arici, klavyede Deniz Kunay, gitarda Emrah Akar, bas gitarda Yigit Özkul, davulda Berkay Küçükbaslar ve VJ’likte Murat Kulaçoglu.

Futuristika: “Iki kisinin yapabilecegi” müzigi neden alti kisi yapiyorsunuz?

Soaked: Soaked bir synth-pop grubu. Kisi sayisini minimize etmek istedigimiz zaman bunu aslinda bir kisiye de indirebiliriz, ancak öncelik ya da amaç bu degil. Amaç sahnede canli canli synth-pop yapmak. Biz alti kisi sahnede davulu, basi, gitarlari, klavyeleri, perküsyonlari, vokalleri canli çaliyoruz, Vj’imiz görselleri canli icra ediyor. Her sey o an bir performans olarak gerçeklesiyor.

Yarin öbür gün Balamir Nazlica bu isten vazgeçerse Soaked’un kaderi ne olur?

Balamir’in bu isten vazgeçmesi için birçok sey oldu simdiye dek. Birçok sey oldu ve olacak ama vazgeçmedi, inanan ve emek veren kimse vazgeçmedi. Soaked bir hikaye, Balamir hikayeleri yazan adam, biz de onunla birlikte anlatan, araya cümleler sikistiran anlaticilariz. Anlatilacak, yazilacak ve yasanacak hikayelerimiz var daha… Balamir’in hikayeleri bitmeden Soaked bitmeyecektir. Soaked “haydi hop” diyerek birkaç müzisyenin bir araya gelmesiyle olusan bir müzik grubu degil neticede. Soaked bir olusum, kolay vazgeçilecek bir “etkinlik” degil.

Sonuçta genel kani bu insanlari bir araya getirenin Balamir oldugu yönünde…

Evet, grubu toparlayan, Soaked’u baslatan Balamir. Bestelerini, müzigi birlikte yapmak istedigi insanlari bulup bir araya getiren o. Grupta önceden birlikte müzik yapmis olan, Soaked öncesinde tanisanlar da var. Ama bu olusumu baslatan Balamir.

Neden biyografiniz üç bölüm halinde yazildi?

Aslinda dört bölüm halinde yazildi. Soaked 2003’ten bu yana tahmin edilecegi gibi birçok asamadan geçti. Birçok müzisyen geldi gitti, her biri bir renk, bir iz katti, bazilari bir seyler eksiltti, ama bir sekilde Soaked bu dönemlerden geçerek son seklini kazandi. Her bir dönem Soaked yolculugunun bir viraji, indigi ya da çiktigi bir yokus. Bu bölümler, Soaked hikayesinin bölümleri aslinda. Ilk bölüm, 2003 senesini, Balamir’in Sariyer’deki piyanoda bastigi ilk notayi anlatiyor. O dönem, o tarih, o ev, o piyano önemli, çünkü Soaked orada basladi. Ikinci bölüm, 2005-2006 dönemi. Soaked’un ilk sekillendigi dönem, bol sancili… Üçüncü bölüm, 2008-2009 dönemi, deliler gibi çalismaya, kablolar, ekipmanlar arasinda debelenmeye devam ettigimiz dönem. Dördüncü bölüm ise 2009 ve sonrasi… Bu bölümün sayfalari su an birebir yaziliyor, bunu özetlemek için henüz erken, su an hikayenin bu bölümünü yasiyor ve yaziyoruz.

Konseptinizde görsellik de var. Bunu hiç sahnenizle es zamanli bir sekilde, projeksiyon ve touchpad ile desteklemeyi düsündünüz mü?

Bunu sahnede zaten gerceklestiriyoruz. Vj’imiz Murat Kulaçoglu sarkilarimizin hikayelerini performans esnasinda görsellestiriyor. Bu hikayenin akiciligi ve performansin bütünü açisindan, en önemlisi de bizim anlatmak istediklerimiz açisindan çok önemli, ve Murat Kulaçoglu yaptiklariyla, görsellerle bizi hala ve sürekli sasirtabilen bir yaratici, bir profesyonel.

Biyografinizde iki nokta dikkat çekiyor; prodüktörün solistten yumruk yemesi ve ilk konser sonrasi tuvalette aglamak. Bunlarin hikayesi nedir?

Biraz heyecanli bir insanim. Bir isi yaparken onu olabilecek en yogun seviyede hissederek yapmak istiyorum. Bazen istedikleriniz olmuyor. Bazen oluyor. Bu dengesizligin içinde bir sürü kavga oluyor. Aslinda müzigi sonuca götürmek sadece müzik kulvarinda kalsa, o zaman hiçbir sorun olmazdi. Ama bir sürü hesaplar, çekismeler, planlar, ihtiraslar ve hayaller oluyor. Bu çorbanin içinde bir tane de yumruk ekliyoruz! Ilk konserden sonra tam bir fiyasko yasanmisti. Hiçbir sekilde hiçbir denklem tutmamisti. Bunca emek ve tam bir hayal kirikligi. Sinirden göz yaslari çikiyor.

Türkiye’de Ingilizce sözlü müzik yapiyorsunuz. Bir ayaginizi ülke disina atmak istiyorsunuz diyebilir miyiz?

Bir ayagimiz halihazirda disarida. Ama içerisi-disarisi gibi bir tercihimiz ya da derdimiz yok. Hemcinslerimiz diyelim, siz anlayin, bu türü yapan müzisyenler arasinda çok yaygindir “Bu ülke bunu anlamaz yurtdisina açilalim.” derdi. Kimin neyi anlamaya vakif olduguna degil, ne anlatmak istedigimize kafa yorar durumdayiz. Hep dedigimiz gibi, anlatacak hikayelerimiz var, bunu ne kadar çok insana anlatabilirsek o kadar keyif alacagiz. EP’miz Ingiltere ve Almanya’da dijital olarak yayinlanmaya, iTunes üzerinden satilmaya basladi halihazirda. Diger ülkeler ile ilgili görüsmeler devam ediyor. Festival ve konserler için görüsülüyor, çok güzel tepkiler ve teklifler geliyor. Bunlar tabi ki son derece keyif verici. Soaked bir müzik grubu olmak disinda bir performans ve tasarim konsepti olusturdu. Bu baglamda yurt içi ve yurtdisindan müzisyen ve sanatçilarla ortak performanslar planliyoruz. - Futuristika!

Efes One Love Festival 9’un ilk gününde “Senin Sahnen” de yer alan ve ana sahnedeki Fisherspooner’a ragmen oldukça kalabalik bir kitleye basarili bir performans sergileyen Soaked ile konser öncesi çimlerde ve bir agacin gölgesinde eglenceli ve oldukça uzun bir röportaj yaptik. Iste sizlere “Into the Light” adli EP’leriyle kendinden söz ettiren Soaked ile Santral Istanbul’un çimlerinde gerçeklesen röportajimizi sunuyoruz.

Reset! Magazine: Soaked cephesinde isler yolunda mi? Bu aralar neler yaptiniz ?

Balamir: Son birkaç aydir baya yogun çaldik. Bu festivalden sonra bir kamp dönemine girip kendimize prova stüdyosu kurmak istiyoruz. Yine bu kamp döneminde albüm üzerine de yogunlasmayi düsünüyoruz. Su an elimizde yirmi parça var, bunlarin üzerinde çalisip içinden albüme uygun olanlari seçecegiz ve bu seçtigimiz sarkilar ile devam edecegiz.

Reset! Magazine: Parçalardan bahsetmisken biraz da bunlarin olusum sürecinden bahsedebilir misiniz?

Emrah: Balamir zaten bu sürece kimse yokken baslamisti. Uzun zamandan beri bu isin içinde oldugu için aslinda elinde çok fazla materyal oluyor; besteler, sözler… Sonuçta Balamir bizlere bir seyler sunuyor, kendi ruh halini yansitan sözleri ve besteleri. Sonra biz bunlara stüdyoda bir seyler katiyoruz beraber, aramizda da konusuyoruz. Balamir’in ortaya attigi sey daha sonradan alti kisi içinde “Soaked” olarak sekillendiriliyor. Stüdyo’da daha sonra parçalari bitirdikten sonra oluruna bakiyoruz. Balamir disinda Deniz’in de ortaya attigi besteler oluyor.

Balamir: (Gülerek) Bazen begenmiyorlar da.

Reset! Magazine: Anladigim kadari ile Balamir bir parça ile geldiginde onu öylece kabul etmiyorsunuz?

Hatice: Evet öyle diyebiliriz. Tabii parça geldiginde ana fikri belli oluyor. Onun üzerinden biz devam ediyoruz.

Deniz: Bazen hiç sevmedigim durumlarda bile çok üzerinde ugrastigimda iyi bir seyler ortaya çikabiliyor, bu yüzden daha siki çalismak adina bir stüdyomuz olsun istiyoruz. Bazen bir parçayi ameliyat masasina yatirmis gibi, ikiye bölüp üzerinde oynadigimiz ve bunun üzerine iyi sonuçlar aldigimiz da oluyor. Tabii bunun disinda haftanin dört günü ugrasip sonra bunu çalmayalim bos ver dedigimiz parçalar da oluyor.

Balamir: Müzik repertuarimiz baya genis. Su ana baktigimizda kreatif bakimdan pek bir sikinti çekmiyoruz, umarim ileride de çekmeyiz. Grubun ilk olusum mantigi da bu kreatif sürecin grup elemanlarindaki farkliligi idi zaten.

Reset! Magazine: Elektronik müzik aslinda sistematik bir müzik. Sahneye çiktiginizda yapacaklariniz hemen hemen belli oluyor. Emprovizeye ya da planlanmamis seylere pek de yer vermeyebiliyor. Ama Soaked’in olusumuna baktigimizda tamamiyle “canli” bir grup oldugunuzdan bu durumu kiran bir tarafiniz oldugunu görüyorum. Acaba siz performanslarinizda ve üretim sürecinde emprovizeye ne kadar yer veriyorsunuz ?

Berkay: Biz hepimiz canli çalmayi çok seven müzisyenleriz. Aramizdaki uyum üzerine de çok kafa yormaktayiz. Elektronik müzik dedigin gibi katmanlardan olusan sistemli bir müzik. Biz de üretim sürecinde bunlari uygulayarak parçalarimizi üretiyoruz. Ancak canli performansta degisiklikler yapabilecegimiz çesitli açik kapilar da birakiyoruz. Bugünki performansimizin ilk dördünde de bu durumu hissedebileceksiniz.

Balamir: Elektronik gruplar canli müzik mantigiyla parça yapmaktadirlar. Bir parça yapiyorsunuz misal 3 dakika oluyor, o girer, bu çikar bir çizgi halinde gidersin. Bizde de bu süreçte müzikler öyle yapilsa da stüdyoya girince durum baya degisiyor. 3 dakikalik bir parça 2 dakikaya da inebiliyor 5 dakikya da çikabiliyor. Bir de biz “live synth pop” yaptigimiza inaniyoruz ve bunun hakkini vermek istiyoruz. Yani sadece her enstürmani kanal kanal ve matematiksel olarak olmasi gerektigi gibi çalmanin disinda, Berkay’in da dedigi gibi açik kapilar birakarak canli performansta bunlar sekillendiriyoruz.

Deniz: Bazen 4 synth çalan kisi kullansaniz dahi bize yetisemediginiz durumlar olacagi için altyapi gerekiyor. Ama biz bunu her zaman minimal seviyede tutmaya çalisiyoruz.

Balamir: Çok yakinda bu altyapilari da tamamiyle kaldirip sadece enstürmanlarin hakim oldugu bir duruma da getirmek istiyoruz.

Yigit: Sarkilar her çalindiginda apayni bir sound’da olsun istemiyoruz yani bir nevi.



Reset! Magazine: Bu siralar Istanbul’da çok yogun bir sürece girdiniz ve bir çok konser verdiniz. Bu “Istanbul Turnesi”nden bize biraz bahsedebilir misiniz ?

Balamir: Aslinda Turne oldu cidden her yerde çaldik nerdeyse Istanbul’da

Yigit: 2 haftada 6 konser verdigimizi biliyorum ben. Cuma, Cumartesi mesai modunda.

Berkay: Yorucu ancak çok güzel ve eglenceli bir süreçti.

Balamir: Hedefimiz bunu tabii Istanbul disina tasimak artik . Tabii ki iyi olmak gerekiyor ancak iyi olmakta yetmiyor bazi durumlarda. En büyük hayalimiz Japonya su an aslinda. Ama bunun için de bir sürü sey lazim. Iyi booking agent, tur menajeri vs.. gibi bir çok sey de gerekiyor. Sans bir nevi. Ancak bunlari da asacagimiza inaniyorum ki asiyoruzda aslinda.

Emrah: Bizdeki süreç aslinda biraz yavas ve saglam adimlarla ilerliyor aslinda bu baglamda. Biz baktigimizda beraber çalisali iki sene oldu . Bu kadar süre bekleyip, belli seylerden emin oldugumuzdan sonra islerimizi yayinlamaya basladik. Balamir’in söyledigi bu Japonya süreci için de aynisini diyebiliriz aslinda. Yavas yavas ve saglam ilerleyip zamani geldiginde umariz bunu da gerçeklestirecegiz.

Reset! Mgazine: Bu soruyu özellikle Balamir’e sormak istiyorum. Kendisi gurubun ismini koyan kisi de oldugu için: Acaba müziginizin nerelerinde özellikle “Soaked”u (islanmis olmayi) hissediyoruz?

Balamir: Bizler aslinda baya duygusal yapilara sahip insanlariz. Bu müzik disardan çok ruhani gibi gözükmese de öyle bir durumu da var. Her seyi yogun yasamak istiyoruz ve o yogunluk için de o ruhsal anini yasarsan ingilizcedeki “Soaked In” kavramina girmis oluyorsun. Bu kavrami da nasil yansitalim derken “Soaked” olarak ismi kullanalim dedik. Yani baktigimizda “Soaked”u müzigin ruhsal baglaminda hissediyoruz.

Reset! Magazine: Bu arada isin görsel kismindan da biraz bahsetmek lazim. “Into The light” adli parçaniza çok güzel bir klip çekildi. Acaba bu klibin olusum sürecinden biraz bahsedebilir misiniz ?

Hatice: Klibin ortaya çikis sürecinde fikir olusurken yönetmen Emre Akay da bizimle beraberdi. Emre bize çok vakit ayirdi. Yedigimiz pizzanin kutusuna çesitli planlar çizdi. Bizlere bu konuda çok sey katti.

Balamir: Emre ile konser öncesi yaklasik 5 seans geçirdik. Emre bir baglamda da zor aslinda. Çünkü kendisi is olsun diye is yapmak istemiyor. Çok kafa yoruyor ve en iyisini yapmaya çalisiyor. Düzgün bir fikir olmazsa bu klip olmasin diyordu hatta.

Berkay: Emre’nin çalisma tarzini çok begendik ayrica. Kendisi hem ciddi hem arkadas canlisiydi. Bütün fikirleri kafasinda derleyip, harmanlayip çok güzel bir is ve konsept ortaya çikardi. Seti, her seyi o hazirladi ve o yönetti. Çekim sürecinde o kadar basariliydi ki hayran kaldik.

Deniz: Hem çaliskan hem de çok profesyoneldi. Hazirlik sürecinde gayet el ense muhabbeti yapiyorduk ancak is sete gelince baya ciddiydi.

Berkay: Hiçbir set ekibi yoktu her seyi beraberce yaptik. O gün geçmek bilmedi aslinda. Nasil bir gün oldugunu sabah agrilarla anladin. Yaklasik 8 saat sürmüstü çekimler ve baya yorucuydu.

Balamir: Hepimiz için Emre gibi bir yönetmen ile çalismak çok mutluluk verici idi. Bunun disinda klibi hazirlayis sürecinde üzerinde durdugumuz ana fikirlerden biri de paramizin ve ekipmanimizin olmayisi idi. Bu baglamda bir fikir bulup onun üzerine yogunlasmamiz lazimdi. Görsellerden ziyade iyi bir fikire yogunlastik o yüzden. Biz bu klibi 100 dolara çektik ve hiç de 100 dolara çekilmis gibi durmuyor klibi izledigimizde cidden. Bu masrafi da alti cam olan bir lavaboya yaptik.

Emrah: O lavabo için baya bir sey tasarladik, altini kestik bir arakdasimiz yardimiyla, kameranin durmasi için çesitli konstrüksyonlar ekledik vs.. gerçekten ilginç bir süreçti.

Yigit: Bunun disinda bahsedilmesi gereken bir ilginç olay da, Balamir’i neredeyse elektrik çarpiyordu. Kendisi su altinda sarki söylemeye çalisirken, (gülerek) ve açikça biz onu döverken, Deniz birden bire setteki isigin yavas suya dogru düstügünü gördü ve onu tuttu. (Yine gülerek) iste bu yüzden su an Deniz’i gruptan kovamiyoruz.

Reset! Magazine: Yeni albümü nasil bir yapi içinde olusturmayi planliyorsunuz ?

Balamir: Aslinda yeni albümü çikarmadan EP’yi önce çikarmamizin amaci iste bunu sekillendirebilmek için evelden yaptiklarimizi insanlara gösterip ne yaptik bizi görmek istedik. Yeni albümle ilgili söyleyebilecegimiz seylerden biri ilk EP’deki yapiyi koruyarak ve üzerine belli elementler ekleyerek ki bunlar rock elementleri olabilir ama daha buna daha net bir karar veremedik ki bunu en basta da bahsettigimiz kamp sürecinde netlestirecegiz. Bir de çok önemli bir çizgisi var: isin bir ticari bir de sanatsal kisim var. Ilk EP’de biz bunun sadece sanatsal kismini düsünerek yaptik ancak bu süreçten sonra albüm sürecinde farkli kitlelere de ulasmak istiyoruz özellikle de Türkiye’de. Iste bu baglamda çesitli alternatifler düsünüyoruz. Bunun disinda seyircilerden gelen tepkiler de çok önemli. Stüdyoya kapaniyorsunuz ancak bu sirada yaptiginiz seylerden bir tepki alamiyorsunuz iste bu baglamda seyircilerden gelen tepkilere göre de müzigimizi sekillendirecegiz.

Reset! : Peki ülkemizdeki elektronik müzik sahnesine nasil bakiyorsunuz ? Dj’ler ve Gruplar bakimindan ? Parçalariniza remix yaptirmayi planliyor musunuz ?

Hatice: Aslinda Dj Tangun bizim bu EP’deki bir parçamiza remix yapti ve bundan çok memnun kaldik ve Tangun bizim için çok özel bir insan oldugu için de özel bir remix diyebilirim. Ileride insanlardan gelicek remix taleplerine de açigiz, neden olmasin. Bunun disinda ülkemizdeki elektronik müzik hakkinda pek bir fikrim yok. Çünkü genelde dinledigim müzikler de aslinda biraz daha farkli elektronik müzikte.

Yigit: Ülkemizde büyük bir elektronik piyasasi var demek dogru olmaz tabi. Söyle bir durum var ki çok begendiginiz projeler oluyor ama bir bakiyorsunuz kendileri iki gün sonra ortada olmuyorlar ya da çok saglam sandiginiz projeler aslinda öyle olmadiginizi görüyorsunuz. Daha yeni ve gelisen bir piyasa diyebiliriz ülkemizdeki müzik sahnesi için.

Reset! Magazine: Son olarak ülkemizdeki festivaller hakkinda ne düsünüyorsunuz ? Bu festivalden beklentileriniz nelerdir ?

Deniz: Bir kere Istanbul kültür baskenti olmasina ragmen bu yil ben yine de festivallerin yeterli olmadigini düsünüyorum. 3-5 adet festival ile kültür baskenti olunacagina inanmiyorum. Bir de organizasyonlardaki bazi fikirler ve süreç kesinlikle degistirilmeli ve bazi seyler asilmali.

Balamir: One Love’a baktigimizda ise su anki en iyi festival diyebiliriz ülkemizdeki. Vizyonu oldukça genis bir festival.

Deniz: Bunun disinda ek festivaldaki line up’inda oldukça güzel oldugunu saniyorum. Ama tabii ayni tarzlardaki bazi gruplar iki sahnede ayni anda çalmasi aslinda çok iyi olmayadabilir bunu da belirtmek gerekir. Misal öyle festivaller yapmalisiniz ki ülke disindan insanlarin da gelmek isteyecegi ve turizm atagi saglayabilecegi festivaller olmali bunlar.

Berkan: Festival alani da biraz sorun diyebiliriz. Sehirden ve hayattan izole yerlerde mekanlar olmali ki insanlar sabaha kadar eglensin.

Reset! : Son olarak eklemek istediginiz birsey var mi?

Balamir: Bizleri takip etmek isteyenler, http://myspace.com/soaked2009 ve http://www.soakedart.com adreslerine bakabilir.

Reset! : Çok tesekkürler ! Konserinizde basarilar ! - Reset Magazine

Balamir Nazlica, Deniz Kunay, Yigit Özkul, Berkay Küçükbaslar, Hatice Arici ve Emrah Akar’dan (Isimler grubun MySpace sayfasindaki sirayla verilmistir!) olusan Soaked’u tanimlamakta birçok sifatin yardimini almak mümkün esasinda: Çaliskan, yaratici, yogun, programli ve kesinlikle enerji dolu! Fotograf çekimleri, klip çekimleri; haril haril kayitlarla ugrasip konserden konsere kosmalar… Ve konserlerinde de ele avuca sigmayan 6 kisi! Saygideger Soaked üyeleri; konserlerinizde yeterince dans edemiyorsak, sizi izlerken yorgun düsmemizdendir:)
Soaked’u onlarin anlatmasi en uygunu olurdu; iste bu güzel projenin üyelerinin betaarti’nin sorularina verdikleri cevaplar…

Soakedart.com adli sitenizden inceledigim kadariyla, “Her sey kampüste bir arkadasa sorulan retorik bir soruyla basladi” seklinde bir alinti var elimde. Merak ettim neydi o soru ve nasil atildi ilk temeller?
Balamir: Burçak Daldal adli çok yakin bir gitarist arkadasim var. Üniversiteye beraber gittik. Son derece yetenekli bir müzisyen. Hatta tüm ekibin yakindan takip ettigi ve müzikal yetenegini, müzik sevgisini hepimizin takdir ettigi bir insan. Belli bir dönem onunla beraber müzik yapabilmek için çok zorladim. Burçak bu piyasada uzun zamandir var olan bir insan ve dinamikleri çok iyi biliyor. Bu isin ne kadar zor oldugunu devamli dile getirir. Hak vermemek mümkün degil. Burçak’in sorular serisi içerisinde, meshur, herkesin bir gün müzik piyasasinda tanisacagi soru -bizim tabirimiz ile Sam Amca’nin sorusu- vardir. Iste o soru su ki: “Basari ihtimali %10 olan bu ise girmek ister misin, emin misin?” Ben de varim demistim. Bugüne geldik!
Her yerde sizin çok hos ve orijinal fotograflariniza rastlamak mümkün. Müzik tarzinizda oldugu gibi fotograflariniz ve videonuzda da ayni farkliligi devam ettiriyorsunuz. Bu fikirler kimden çikiyor? Çekim süreçleri nasil geçiyor? Bir sonraki video için nasil bir seyler planliyorsunuz?
Berkay: Bugüne dek çalistigimiz fotografçilarin hepsi, çok sansliyiz ki, kafasinda farkli fikirler olan ve ortak çalismaya açik insanlardi. Fotograf çekiminden önce yapilan uzun maillesmelerde, konsept arayislari ve optimuma karar verme sürecinde tüm grup aktif rol aldi, fikirler döküldü ama son karari hep fotografçimiz verdi.
Video kliplerde de ayni sey aslinda. Tek farki bu güne kadar tek isimle çalismis olmamiz: Emre Akay :) Kendisi hepimizi derinden etkileyen bir sanatsal bakisa ve yaraticiliga sahip.
Ikinci video klibimizin de çekimleri ve diger her seyi neredeyse tamamlandi. Özellikle çekimler çok ilginçti. Bizler bu kez oyuncu degil set isçileriydik :) Durmadan yapilan kazi, jandarmanin yaptigi hazine avcisi uyarisi, isikçimiz “MacGyver” Dursun Abi unutulmaz detaylar olarak zihinlerimize kazindi. Isin bu kisminda, yani aci çekilerek yapilan gerçek üretim alaninda bulunmak bizi daha da gelistiriyor. Klip ise yakinda yayinlanmaya baslayacak ve çok heyecanliyiz.

Kendinizi grup olarak bir “konsept” diye nitelendiriyorsunuz ki, bu alanda tutarli eserleriniz var. Hem müziginiz hem de görsel çalismalariniz birbiriyle paralel. Esinlenmis oldugunuz ünlü ressamlar var mi? Size baktigimda ressam Joan Miro esintisi seziyorum. Biraz futurist, biraz sürrealist. Siz ne düsünüyorsunuz?
Balamir: Esinlenmemek mümkün degil. Çok begendigim ressamlar var. En çok da galiba Amedoe Modigliani. Çocukken hep ressam olmak isterdim. Babam da çok iyi çizim yapar. Ailede resme karsi büyük bir ilgi var. Neticede dedem de ressamdi. Bununla beraber teknolojinin gelismesi ile yeni çizgi roman çizerlerinden de çok etkileniyorum. Bunlarin arasinda Eduardo Risso, Marcelo Frusin, Peter Gross Ryan Kelly, David Mack ve özellikle Ben Templesmith ve Dave McKean var. Ben Templesmith ve DaveMCkean bence birer dahi resim konusunda. Ben de bu ustalara bakarak onlar gibi çizimler yapabilme hayali içerisindeyim. Önceligim her zaman müzik ama görsel olmadan da müzik düsünemiyorum. Ileride umarim bu çizimleri bir sergide sergileyebiliriz. Reel olmayan ve bir sekilde gündelik bakisimizin disinda olan her türlü sapmalara merakim var. Resimlerdeki gibi renkli olsa bu hayat!..
Çizimleriniz oldukça sert ve çizgi roman tadinda. Ileride konseptiniz dâhilinde ürettiginiz ürünlerden bir çizgi roman yaratmayi ya da bu tarzda bir video çekmeyi düsünüyor musunuz?
Deniz: Çizimler Balamir’e ait. Bu çizim konusunda minik bir bilgi vererek yanita baslamak daha dogru, Balamir’in enteresan bir beste süreci vardir. Ilk önce o sert, çizgiroman tadindaki çizimlerini yapar, sonra o çizimlerin üzerine – gerçek anlamda üzerine – sarki sözlerini yazar. Sarkinin ruhu olusur, melodi eklenir, grupla birlikte düzenleme yapilir. Sonra ayni sekilde canli performansimizda o çizimler görselcimiz için ham bir malzeme olur. Yani çizimler aslinda çikis noktamiz, ama sürecin tamaminda varlar. Sorunun özüne gelince, ileride kesinlikle çizgi roman fikrini hayata geçirmeyi düsünüyoruz. Planlamasi hazir.
Müzik tarziniza bakildiginda synth-pop’a yakin duruyorsunuz diyebiliriz herhalde. Bu tarzin çikis yillari 80’ler. Ama siz 2003’te kurulmus bir grupsunuz. Bir bakima synth-pop’a yeni bir soluk katmaya çalisiyorsunuz diyebilir miyiz? Kendi yaptiginiz müzigi nasil tarif edersiniz?
Hatice: Biz hepimiz 80’lerde dogmus insanlariz. Dolayisiyla 80’leri birebir takip edemedik, belki hayal meyal. Ama ayni sekilde hepimizin aslinda özde hoslandigi türler farkli da olsa; müzik keyfimizi, müzikal aliskanligimizi olusturan, müzisyenligimizi besleyen, belki de müzige baslama sebebimiz olan dönemler de o dönemler. Biz dogmadan önceki ve dogduktan hemen sonraki o dönemleri sonradan kesfetmekle, büyülenmekle, ilham almakla tetigimiz çekiliyor. Biz o dönemden daha geliskin altyapi, enstrüman ve donanima sahip ama kesinlikle 2000ler ruhuyla degil, o kökenlerle müzik yapan bir grubuz. Tabii ki 6 farkli kisinin beraberinde getirdigi müzikal birikim, üretim ve sonuç üründe yine bu zamana ait seyler de var. Türkiye’de yapilmamis olan bir sey yapiyoruz, bu amaçla yola çikmadik ama sonuç bu. Synth-pop’a yeni bir soluk kesinlikle getiriyoruz. Gerçek anlamda Synth pop yapiyoruz, bu konuda da yalniz oldugumuzu düsünüyoruz. Soaked’un müzigi karanlik, seksi ve çekicidir. Ama en önemlisi enerjiktir. Güçlüdür. Romantiktir. Ask, tutku, istek ve elestiri içerir. Sözler bir hikâye anlatir. Bunlar sindirmesi pek kolay olmayan, içi dolu hikâyelerdir.
Balamir grup için çok önemli ve her yerde bundan büyük bir mutlulukla bahsediyorsunuz. Peki onun fikirlerini begenmediginiz zamanlar oluyor mu? Ya da içinize sindiremediginiz? 6 kisilik kalabalik sayilabilecek bir grupta dengeler nasil saglaniyor?
Yigit: 6 kisi; 6 farkli ruh, 6 farkli beyin, anlayis ve yaklasim demek… Buna bir de insanlarin zamana ve bireysel yasayislarina dayali farkli ruh hallerini ekleyin. Tabii ki fikirlerin örtüsmedigi zamanlar oluyor, olmamasi garip olurdu. Bu çok dogal ve bizim kesinlikle olumlu gördügümüz bir sey. Biz sürekli toplanti yapan bir grubuz. Kararlari bu 6 filtreden geçirerek aliyoruz, sürekli birbirimizi kendimizi ve üretimlerimizi sorguluyoruz. Prova molalarinda bile kesinlikle yine minik toplantilar yapiyoruzdur. Bu 6 kisinin disinda profesyonel ve mükemmel bir ekibimiz var. Onlarla da sürekli fikir alisverisi halindeyiz. Karsindakini senin ve yarattigin seyin bir parçasi olarak görüp ona ve onun fikirlerine saygi duymayi basarabilmek önemli. Bizim bir araya gelmis müzisyenler olmak disinda kendi içimizde oturmus bir hukukumuz var. Hâlihazirda dengede bir grubuz. Birbirimize karsi saygi ve sevgi duyuyoruz. Ipler fazla gerilmiyor, grup içi görev dagilimlari ve agirlikli toleranslarla dengeler biz çok da çaba sarf etmeden olusuyor.
Belki çok alakasiz diyebilirsiniz ama sizin konsept anlayisiniz ve ortaya çikardiginiz tüm ürünlerle bir bütün olarak düsündügümde aklima örnegin Pink Floyd geliyor. Tarz açisindan degil; sadece onlarin da bu tür bir yol izledigini ve bugün dünyada bir Pink Floyd kültürü oldugunu biliyoruz. Albüm kapaklarindan, konserlerindeki görsel show’a kadar bunu her noktaya tasiyorlar. Fakat onlarin dünyaya karsi bir durusu da var. Mesela “The Wall”da dertlerini anlatiyorlar. Sizin dünya görüsünüz nedir?
Berkay: Konsept dedigimiz sey aslinda sunu ifade ediyor: Soaked sadece müzik üretmiyor. Yasayan, gözlemleyen, farkli mecralarda da üretim yapan bir olusum. Konsept, ilk olarak, görselleri de isin içine katmak ve bir bütün olarak sunmak fikrini ifade ediyor. Eger sadece bu noktada bile akliniza Pink Floyd geliyorsa bundan gurur duyariz :)
Dünya görüsü konusuna gelince, Soaked genel itibariyle çatismalari anlatmaya çalisiyor. Buna kadin-erkek veya birey-toplum diyebilirsiniz. Veya aslinda dans müzigi ve insanlarin eglenerek izledigi bir seyin içinde aslinda çok karanlik bir anlatimin oldugu üzerinde durabilirsiniz. Mikro düzeyde ise bizler zaten ülke sartlarinda ciddi anlamda müzik yapabilmek için birer savasçi olmak durumundayiz ve bence öyleyiz de. Bu da bir dik baslilik yaratiyor ki bunu seviyoruz :)

Grubun en büyük ideali dünyaya sesini duyurmak. Birçok yerde bununla karsilasiyorum. Into the Light’in yurtdisindan aldigi tepkiler nasil oldu? Bu anlamda siradaki hedefleriniz nelerdir?
Emrah: Aslinda hiçbir zaman yurtiçi ve yurtdisi gibi dertlerimiz olmadi. Yani yurtiçi için müzik yapalim, yurtdisi için müzik yapalim gibi bir seçimden geçmedik. Sinir düsünmedigimizi ele alarak amacimiz hep dünyaya açilmak oldu diyebiliriz, ulasabildigimiz her yere ulasmak. Into the Light agirlikli olarak yurtdisinda dinleniyor görünüyor, EP dijital olarak yurtdisinda satisa çikti, ama bu da Türkiye kosullarinin getirdigi bir sonuçtu. Avrupa agirlikli dinleniyor görünüyoruz. Yurtdisina okudugumuzda anlamadigimiz dillerde röportaj vermek enteresan bir keyif. Siradaki hedefler her zamanki gibi ayni. Dünyayi ele geçirmek. Dünyaya yayilmak. Soaked virüsü olarak yayilip, duyulmadik yer birakmamak, söhret anlaminda degil yalnizca. Birey anlaminda ve Soaked’u evinde dinleyen insan ölçeginde… Sonra gidip o insanlara konserler verelim, basarili konser turneleri gerçeklestirelim.
Istanbul’un belli basli mekânlarinda konserler veriyorsunuz. Ghetto konserinizi izleme sansini bulduk; bundan sonraki programinizdan bahseder misiniz? Duyurmus olalim.
Hatice: Ghetto çok keyifli bir konserdi, yeni sezonu güzel bir açilisla baslattik. Simdi sirada 5 Kasim Roxy ve 4 Aralik Indigo konserlerimiz var. Indigo konserimizde yeni klibimizin lansmani gerçeklesecek. Su an kesinlesmis etkinlikler olarak bunlari verebiliriz. Albüm çalismalarimiz devam ediyor, Subat 2011’de albümümüzü çikarmis olmayi hedefliyoruz. Soaked’un üretimi durmaz. Sergi, konser, remix, baska sanatçilarla ortak çalismalar vb üretimler sürekli olasidir. Soaked’la ilgili tüm güncel bilgileri, www.soakedart.com ve www.myspace.com/soaked2009 ögrenmek mümkün. - Beta+

Röportaj: Burcu Çotuk

Yaptiklari müzik, altyapilariyla birlikte sonuna kadar canli. Verdikleri duygu; seksi, karanlik, romantik, sert, enerjik, kiskirtici ve güçlü. Sahnede birdenbire set-up degistirip yepyeni sürprizler yapiyorlar. Canli davul, bas ve klavyeden olusan alt yapilarini, siirsel içerikli vokallerle birlestiriyorlar. Soaked'un en temel özelliklerinden biri bu bes kisiden çikan müzigin enerjisi.

Soaked’un temeli 2003’te grubun solist ve söz yazari Balamir Nazlica’nin kendi bestelerini yapmasiyla atildi. Siirsel sözleri, romantik elektronik alt yapili melodiler ve çarpici görsellerle bütünlestirme fikri de iste tam bu zamanda olustu. Balamir, ilk olarak back vocal ve klavye için grubun prensesi Hatice Arici’yla bir araya geldi. Ardindan bas gitarda Yigit Özkul ve gitarda Emrah Akar gruba katildi. Davulda Berkay Küçükbaslar’in katilimiyla 2009’da Soaked bugünkü halini aldi.

Grup bir yil içerisinde Efes Pilsen One Love Festival 2010, Adidas FG Street Party, Ghetto, Roxy, Indigo, Dogzstar ve Otto - Midnight Juggernauts gibi organizasyonlarda toplam 32 konser verdi, bes parçalik EP’lerini çikardi. Müzikotek’le yayim anlasmasi imzaladi. Yakin dostlari Emre Akay yönetmenliginde iki klip çekti (In Light ve Gemlike – Cervus remix). Beklenen albümleri de nihayet yolda.

Hikâyenizi anlatir misiniz?
Balamir: Soaked’un hikâyesi, 2003’te Sariyer’deki bir evde, piyanoda ilk notaya basilmasiyla basladi. Sorulan sorular, sorgulanan kavramlar üzerinden anlatilan hikâyeler, birkaç yil içinde Soaked adi altinda sekillendi. Basinda tek bir kisiden ibaret olan grup, bugün bes kisiden olusuyor. Hepimizin rengini ve sesini ekledigimiz çok renkli, çok sesli ve yüksek enerjili bir uyum sagladik. Paylasimlar her asamada daha da yogunlasip sekilleniyor. Hikâyenin bundan sonraki kismi da çok heyecan verici olacak.

Soaked’un amaci nedir?
Emrah: Fikri yillar içinde olusan ve hâlâ detaylari gelismeye devam eden bir amacimiz var. O da; Türkiye’de gerçek anlamda ‘synthesizer’ agirlikli çagdas müzik yapabilmek. Bunun için zaman ve yatirim gerekiyor. Soaked, bunu uzun bir süredir yapiyor ve su anda albüm çalismalari haril haril devam ediyor. EP’yi yaparken edindigimiz dostluklarin ve paylasimlarin da bu amaç üzerinde ne kadar etkili oldugunu anliyoruz. Prodüktörlerimiz 3yüz 5yüz adinda yeni bir olusum ve onlarla ayni vizyona sahip olmak bizi daha da umutlandiriyor. Aslinda buna benzer bir umut dünyada çok büyük bir piyasa ve yatirimlarla destekleniyor. Ama biz burada çok mütevazi bir bütçeyle de ayni etkinin gerçeklesebilecegini kanitlamak istiyoruz.

Neden Ingilizce müzik?
Yigit: Bir müzik türü için “yalnizca bu dil gider” gibi bir sey söylemek çok dogru olmaz. Müziginizi en güzel hangi dilde ifade ettiginize inaniyorsaniz o dilde söylersiniz. Mesela; bizim söz yazari ve solistimiz Balamir, kendisini en iyi Ingilizce ile anlattigini söylüyor… Yurt disi hedefleri açisindan bakacak olursak; hedeflerimizi hep büyük tutarak hareket ettigimizi söyleyebiliriz. Ingilizce’nin evrenselligi bu noktada ayrica isimize yariyor. Kisacasi kendimizi en iyi bu sekilde yansitabildigimize inaniyoruz.

Görsel iletisim sizin için ne ifade ediyor?
Hatice: Görsel iletisim müzigin her yerinde var; müzigin dogdugu noktada, gelisim asamalarinda, icrasinda ve sunumunda hep bir dayanak noktasi. Sarkilarin her biri bir hikâye anlatiyor ve bu hikâyelerin imgeleri bizim için çok önemli. Internet sitemiz www.soakedart.com su siralar bu amaç için güncelleniyor. Sahneye de bunu yansitma fikri ise çok heyecan verici. Basindan beri bundan vazgeçmiyoruz ve gittigimiz tüm mekânlardan bize görsel imkâni sunmasini talep ediyoruz. Bugüne kadar isini profesyonelce yapan görselcilerimiz sayesinde, sarkilarla senkronize olarak onlarin hikâyelerini anlatmayi basardik. Simdi, çalismalarini heyecanla izledigimiz VJ Junk ile birlikte çalisacagimiz ilk konser için de çok heyecanliyiz.

Ikinci video klibiniz Gemlike’i izledik. Bize çekim süreci hakkinda bilgi verebilir misiniz?
Berkay: Video kliplerimizde sadece Emre Akay ile çalistik. Ilk çekimleride çok eglendik ve güzel bir iletisim kurduk. Ikinci klibin, Gemlike’in remix’ine çekilmesi kararini da birlikte aldik. Gemlike bir ask sarkisi ve DJ Cervus bunu yeniden ele alarak daha minimal bir hale getirdi. Emre’nin yaklasimi da bizim için çok önemliydi. Sonunda çikan sey bizi yine çok tatmin etti, klibimizle gurur duyuyoruz. Çekim süreci ise yine isin bizim için hem en zor hem en keyifli kismiydi. Ilk klipten farkli olarak bu kez bizler oyuncu degil, set isçileriydik. Jandarmadan alinan izin, ormanin issizligi ve sabaha kadar süren kazi bizim için unutulmaz bir deneyimdi.

Etkinlik planlariniz arasinda neler var?
Yigit: Istanbul’da yasiyoruz, bu sehrin mekânlarinda bilinir hale gelmek bizim için önemli. Bugüne kadar birçok önemli kulüpte çaldik, her birinden farkli tatlar aldik ve deneyim kazandik. Sehir disina da çikmaliyiz dedik ve ilk sehir disi konserimizi Ankara’da verdik. Her yönüyle çok keyifliydi. Bundan sonraki ilk konserimiz 25 Mart’ta Roxy Club’ta olacak. Merak edenler bizi, www.facebook.com/soakedtheband adresinden takip edilebilir. - istanbul.com