Someone Who Isn't Me

They make beautifully off-kilter organic, synth-laden pop songs [SWIT] - SWIT

Πρόκειται για ένα synth pop διαμάντι με μια εθιστική επαναλαμβανόμενη μελωδία, που θα έλεγε κανείς ότι είναι γραμμένο για να παίξει σε κάποιο φιλμ τύπου «Drive». Το κλιπ που συνοδεύει το single γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Άλκη Παπασταθόπουλο. - VICE

…the songs reveal S.W.I.M’s elegant instrumental pulse, driven by a keyboard-aquarium ambition that rivals early 1980s sounds, producing grooves that are captivating in both texture and composition. Forget the average fast and jerky electro noises – S.W.I.M. enjoy long, silky builds, suitable for after-midnight highway cruising to anywhere dim and beautiful. [Europavox] - europavox

‘Stop & Remember’ is a swirling assortment of analogue sounds, off-beat rhythms and transcending vocals, courtesy of Σtella… [Indietronica] - [Indietronica]

An interview presenting the newly formed band Someone Who Isn't Me. The interview focuses on their collaboration with director Athina Rachel Tsangari on her film Chevalier (Greece's official Entry at the Oscar for Best foreign film), their first EP ( January 2017, Inner Ear Records), their musical inspirations and their future plans

Tρεις γυναίκες, το παιδικό τραγούδι «Πουν’το το δαχτυλίδι» και έξι άνδρες που ανταγωνίζονται πάνω σε ένα σκάφος: η λύση του γρίφου είναι απλή αλλά σε καμία περίπτωση συνηθισμένη. Πρόκειται για το Chevalier, την πολυσυζητημένη, ανδροκρατούμενη ταινία της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη που αν και φειδωλή στον τομέα του soundtrack, εμπιστεύτηκε το βασικό μουσικό της θέμα (δηλαδή το τραγούδι των τίτλων) στις S.W.I.M. Η Μαριλένα Ορφανού (γνωστή από τις Berlin brides) ήταν η πρώτη που μπήκε στο κόλπο και πρότεινε στις Μαρία Χατζάκου (που τη βρίσκουμε και στην παραγωγή του Chevalier) και Τζίνα Δημακοπούλου (των Katrin the Thrill) να συνεργαστούν σε κάτι που ξεκίνησε ως soundtrack project και μορφοποιείται ήδη σε full time μπάντα με EP στα σκαριά για τους πρώτους μήνες του 2016. Πάντως, μέχρι στιγμής ο κινηματογράφος τους πάει πολύ – τον περασμένο Μάρτιο έντυσαν μουσικά την Αστέρω του Γαζιάδη στο 16ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Ετοιμάζοντας το επόμενο single τους, Stop & Remember σε συνεργασία με τη Σtella, οι S.W.I.M. βρήκαν χρόνο να εξηγήσουν στην Popaganda τι σημαίνει το όνομά τους και τι μουσική ακούνε όταν δεν τις βλέπει κανείς.

Πώς διαλέξατε το όνομα της μπάντας και τι συμβολίζει για εσάς; Ψάχναμε για όνομα καιρό και δεν μας ικανοποιούσε τίποτα. Μια μέρα είχε μπει η Μαριλένα σε forum για ναρκωτικά όπου διάφοροι users έγραφαν τις εμπειρίες τους άλλα ποτέ δεν έγραφαν σε πρώτο πρόσωπο. Μόνο με τη λεξη S.W.I.M. Που σήμαινε someone who isn’ t me feels like that…etc. Αμέσως λατρέψαμε την ιδέα μιας διπλής έννοιας στο όνομα της μπάντας. Η ποπ μουσική έχει να κάνει και με τις διαφορετικές περσόνες που φτιάχνεις. Αυτό. Επίσης θα έχουμε πολλούς guests να ερμηνεύουν κομμάτια μας, οπότε και αυτό.

Αλήθεια, που θυμηθήκατε το «Πούν’ το πούν’ το δαχτυλίδι»; Έχει άμεση σχέση με την ταινία της Αθηνάς Τσαγγάρη, Chevalier. Μας ζήτησε να γράψουμε ένα κομμάτι χορευτικό με τους στίχους του συγκεκριμένου παιδικού τραγουδιού και το κάναμε!
Τι μουσική ακούτε όταν είστε μόνοι σας και δεν σας βλέπει/ακούει κανείς;

Τζίνα: Ό,τι ακούω κι όταν με βλέπουν.

Μαριλένα: Βill Εvans, Debussy, Τechnoκαι λατρεύω τον Sam Paganini.

Μαρία: Folk (James Taylor, Townes Van Zandt), κλασική (τελευταία Ravel και Debussy) και όπου έχουν συμμετάσχει σημαντικοί ντράμερ για να μελετάω τη δουλειά τους.

Ονομάστε τέσσερις βασικές μουσικές σας επιρροές.

Μαρία: Δύσκολη ερώτηση. Τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό σήμερα είναι PJ Harvey, Royksopp, Depeche Mode, Pet Shop Boys, Caribou.

Mαριλένα: Συμφωνώ με τη Μαρία και θα προσθέσω και την επιρροή από τις σπουδές μου στη μουσική και συγκεκριμένα στη σύνθεση ( Bach, Debussy,Bela Bartok, μινιμαλιστές). Και τέλος θεωρώ το Μιχάλη Δέλτα μεγάλο δάσκαλο για μένα.

Τζίνα: Sonic Youth, Electrelane, Ellen Alien, The Field
Τρία επικά soundtrack ταινιών.

Μαριλένα: The Devil In Miss Jones – Alden Shuman, The End Of The Affair – Michael Nyman, Le Mepris – Georges Deler.

Μαρία: Twin Peaks – Angelo Badalamenti, τα soundtracks του John Carpenter γενικά, Last Tango in Paris – Gato Barbieri.

Τζίνα: 2046, Βroken Flowers, Laurence Αnyways.

Συμπληρώστε τις παρακάτω φράσεις:

Τζίνα: α) Θα σταματούσα να παίζω μουσική μόνο αν δεν μπορώ να φανταστώ καν… β) Αν ζούσε η Nico θα ήθελα πολύ να μοιραστώ τη σκηνή μαζί της. γ) Το τελευταίο κομμάτι που πρόσθεσα στο mp3 player ήταν Chromatics – «Girls just wanna have fun».

Μαρία: α) Θα σταματούσα να παίζω μουσική μόνο αν δεν μπορώ να φανταστώ καν… β) Αν ζούσε ο Johnny Cash θα ήθελα πολύ να μοιραστώ τη σκηνή μαζί του. γ) Το τελευταίο κομμάτι που πρόσθεσα στο mp3 player μου ήταν John Grant Ft Tracey Thorn – «Disappointing».

Μαριλένα: α) Θα σταματούσα να παίζω μουσική μόνο αν δεν μπορώ να φανταστώ καν… β) Αν ζούσε η Delia Derbyshire θα ήθελα πολύ να μοιραστώ τη σκηνή μαζί της. γ) Το τελευταίο κομμάτι που πρόσθεσα στο mp3 player μου ήταν το «Fight» του Nicolas Jaar.
Σε ποιο μουσικό φεστιβάλ θα θέλατε να παίξετε; Στην Ελλάδα στο Plisskën φυσικά! Από εξωτερικό στο Coachella και στο Sonar.

Χαρακτηρίστε τη μουσική σας με πέντε λέξεις. Synth Pop, Epic, Melodramatic, Dance.

Ποιο πιστεύετε ότι θα ήταν το πιο περίεργο μέρος που θα μπορούσε να ακουστεί η μουσική σας; Στο πανηγύρι του χωριού!

Είστε με την παρέα σας σε ένα μαγαζί και πέφτει πρόταση να συνεχίσετε σε άλλο, στο οποίο εσείς δεν ακολουθείτε γιατί σιχαίνεστε τη μουσική του. Τι μουσική είναι αυτή; Σύγχρονα χορευτικά λαϊκά και Thrash/Death Metal.

Ποιες άλλες ελληνικές μπάντες εκτιμάτε; Πολλές. Silly Boy, Τhe Man from Managra και ό,τι κάνει ο Coti, Στέρεο Νόβα, Minimaximun, Ta troktika, No clear mind, Τρύπες, Σtella, Felizol, Mary & The Boy. Larry Gus, NTEIBINT,

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας; Να βγάλουμε το επόμενο μας single Stop & Remember που είναι σε συνεργασία με τη Σtella και να ξεκινήσουμε τα live. Από την καινούρια χρονιά να βγάλουμε το πρώτο μας EP σε παραγωγή Silly Boy! - Popaganda

A presentation and interview of Someone Who Isn't Me by one of the best music editors is Greece, Mr Hulot. Conversation on their first single Never Find it (Chevalier OST), the Astero original OST and their forthcoming EP and LP.

Το απόγευμα που συνάντησα τις S.W.I.M. για να γίνει η συνέντευξη θα το θυμάμαι για καιρό. Και όχι μόνο για την ωραία θέα από το διαμέρισμα που συναντηθήκαμε που έχει φάτσα την Ακρόπολη και βλέπει μέχρι τα καράβια του Πειραιά. Η ηχογράφηση του πιο μεγάλου μέρους της συνέντευξης χάθηκε επειδή είχε τελειώσει η μπαταρία στο μαγνητοφωνάκι. Όσα ωραία είχαν πει, τα πήρε ο αέρας. Και μετά, τελειώνοντας, έβγαλα 200 ευρώ από το ATM κι αφηρημένος πήρα μόνο την κάρτα και έφυγα. Χωρίς τα λεφτά. Επειδή μιλούσα στο τηλέφωνο. Φυσικά και τα πήρε ο επόμενος, χαζός ήταν; Το μόνο που έχει προλάβει να γραφτεί από τη συνομιλία μας για το κομμάτι «Αναζήτηση (Never Find It)» που ακούγεται στην ταινία Chevalier -που από χθες παίζεται στις αίθουσες- και το δίσκο που ετοιμάζουν, είναι αυτό το απόσπασμα: «Η ταινία λέγεται Chevalier, που είναι ένα δαχτυλίδι, ένα ειδικό δαχτυλίδι με οικόσημο, είναι τίτλος τιμής, κι η ταινία έχει σχέση με αυτό το δαχτυλίδι. Η Αθηνά Τσαγγάρη που είναι η σκηνοθέτης της ταινίας μας ζήτησε να γράψουμε ένα κομμάτι στο οποίο θα χρησιμοποιούσαμε τους στίχους του παιδικού τραγουδιού «Πούν’ το, πούν’ το δαχτυλίδι» που το τραγουδάνε κι οι πρωταγωνιστές στην ταινία. Στην αρχή διστάζαμε κάπως, σκεφτόμασταν τι μπορείς να κάνεις με ένα παιδικό τραγούδι, ήταν περίεργο, αλλά τελικά βγήκε μια χαρά». Οι S.W.I.M. είναι τρία κορίτσια που τα τελευταία χρόνια είναι ενεργά μέλη της καλλιτεχνικής σκηνής της Αθήνας: η Μαριλένα Ορφανού είναι η μία από τις Berlin Brides, η Τζίνα Δημακοπούλου από τις Katrin the Thrill και η Μαρία Χατζάκου είναι παραγωγός στην εταιρία παραγωγής Haos Film. Η Μαριλένα και η Τζίνα ασχολούνται εδώ και χρόνια με τη μουσική και όταν πριν από δύο χρόνια η Αθηνά Τσαγγάρη ζήτησε από τη Μαριλένα να γράψει τη μουσική του Chevalier, εκείνη σκέφτηκε να φτιάξει ένα σχήμα για τις ανάγκες του soundtrack. Η Αθηνά αποφάσισε να μην χρησιμοποιήσει τελικά πρωτότυπη μουσική, αλλά μόνο μερικά γνωστά κομμάτια στην ταινία, κι έτσι η μουσική τους έμεινε. Κι αποφάσισαν να φτιάξουν μια μπάντα. Πηγή: www.lifo.gr
Η πρώτη φορά που έπαιξαν ζωντανά μαζί ήταν το soundtrack για την ταινία Αστέρω του Δημήτρη Γαζιάδη που έγραψε η Μαριλένα σε ανάθεση του Γαλλικού Ινστιτούτου. Από τότε δουλεύουν μαζί για την πρώτη τους κυκλοφορία που έρχεται σύντομα. «Θα προτιμούσαμε να βγάλουμε το υλικό μας σε single ή EP» λέει η Μαριλένα, και να το κυκλοφορούμε όποτε έχουμε κάτι ολοκληρωμένο». Εκτός από το κομμάτι για το Chevalier που ακούγεται στο τέλος της ταινίας και υπάρχει ήδη στο YouTube, ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν ένα κομμάτι που τραγουδάει η Σtella –το single θα βγει σύντομα- ενώ στο άλμπουμ που θα βγει μέσα στο 2016 θα συμμετέχουν με φωνητικά η Νατάσσα Γιανναράκη -η έτερη Berlin Bride, η οποία τραγουδάει μαζί τους και στο Αναζήτηση (Never Find It-, ο Coti K. και η Σtella. Στο μπαλκόνι που βγαίνουμε για να φωτογραφηθούν την ώρα που κοκκινίζει ο ουρανός η θέα είναι εντυπωσιακή. Σχολιάζουν την τεράστια αλόη και τις ρωτάω για το S.W.I.M. «Το όνομα του γκρουπ είναι ένα ακρωνύμιο», εξηγούν. Το πρόσεξαν τυχαία σε ένα φόρουμ για χρήστες ναρκωτικών, οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν ως υποκείμενο για να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους. Όταν είδαν ότι σημαίνει «Someone Who Isn’t Me», τους άρεσε και έτσι βαφτίστηκαν S.W.I.M. Δεν έχουν σχέση ούτε με θάλασσες, ούτε με κολύμπι. Το όνομά τους είναι αρκετά συμβολικό και αναφέρεται και στον τρόπο που δουλεύουν, δηλαδή τις συνεργασίες. «Γράφουμε μουσική στο στούντιο στα Εξάρχεια» λένε «και μετά δίνουμε τα κομμάτια στους καλλιτέχνες που θα τα τραγουδήσουν για να γράψουν τους στίχους». Στο άλμπουμ, εκτός από τον Coti που έχει κάνει παραγωγή στο κομμάτι που τραγουδάει, συνεργάζονται με τον Sillyboy. «Είναι από τους λίγους που ξέρουν να γράψουν τόσο καλή ποπ» συμφωνούν κι οι τρεις. Πηγή: www.lifo.gr
Από τις τρεις, η μόνη που ασχολείται αποκλειστικά με τη μουσική είναι η Μαριλένα, οι άλλες δύο δεν βιοπορίζονται από τη μουσική. Η Τζίνα δουλεύει ως ψυχολόγος. Σχολιάζουμε το πόσο δύσκολο είναι να ζήσει κάποιος από τη μουσική στην Ελλάδα και την απογοήτευση που ήρθε μετά τις μεγάλες προσδοκίες και τις ελπίδες που πέρσι τέτοια εποχή προκαλούσε το «πρώτη φορά αριστερά». Εκεί που περίμενες μερικά πράγματα να μπουν στη θέση τους, ήρθε το τρίτο μνημόνιο και τα capital controls και όλα έγιναν χειρότερα. «Δεν είναι μόνο η οικονομία που πήγε κατά διαόλου» συμφωνούν, το χειρότερο είναι ότι δεν έγινε τίποτα σε κοινωνικό επίπεδο, δεν έγινε καμία από τις δραστικές αλλαγές που όλοι οραματίζονταν. Σύμφωνο συμβίωσης, διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους, κράτος πρόνοιας. «Θέλει να έχει κότσια να βάλεις χέρι σε αυτό το πράγμα» λέει η Μαριλένα «και το ακόμα χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει πια αντιπολίτευση». Τις ρωτάω πώς είναι να είσαι γυναικείο γκρουπ στην Ελλάδα κι αν είναι πιο δύσκολα τα πράγματα για μια γυναίκα. «Έχουμε κάποια θέματα γιατί μας αντιμετωπίζουν λίγο διαφορετικά, με αρνητικό τρόπο» λένε. «Είναι θέμα ανθρώπου, όμως. Όταν ο άλλος σου συμπεριφέρεται κάπως επειδή είσαι γυναίκα, είναι καθαρά προσωπικό του πρόβλημα. Υπάρχουν και άντρες που συμπεριφέρονται νορμάλ, είναι κάτι που διαμορφώνεται μέσα από την κοινωνία, την οικογένεια, και τα προβλήματα που έχει ο καθένας. Συμβαίνει, πάντως, να πρέπει να αποδείξεις πράγματα που μια αντρική μπάντα δεν θα χρειαζόταν να αποδείξει. Ότι ξέρεις να χρησιμοποιείς τα πετάλια σου για παράδειγμα. Έχει τύχει να στήνουμε για live και να έρχεται να τσεκάρει ο τεχνικός. Δεν νομίζω ότι τα κάνουν αυτά στις αντρικές μπάντες. Τον άντρα μουσικό δεν θα τον ενοχλήσει κανείς, ενώ αν είσαι γυναίκα έρχεται αυτός που δουλεύει στο μαγαζί, παίρνει την κιθάρα και σου λέει ‘άκου’ και κάνει τα σόλο του ποζέρικα. Και καλά εσύ δεν ξέρεις να το κάνεις». «Δεν ξέρω αν υπήρχε αυτό και πριν από μερικά χρόνια ή αν άλλαξε ξαφνικά πρόσφατα» λέει η Μαριλένα, «αλλά βλέπουμε ακόμα και στο Χόλιγουντ τη διαφορετική αντιμετώπιση των γυναικών. Γενικότερα υπάρχει θέμα με τις αξίες και επιστροφή στον συντηρητισμό σε παγκόσμιο επίπεδο, τρομερή στροφή. Και αντί να γίνονται τα πράγματα καλύτερα, γίνονται χειρότερα σε όλους τους τομείς». Η μουσική είναι διέξοδος. Ακόμα και μέσα από τις μεγάλες δυσκολίες και την οικονομική στενότητα τα πράγματα που βγαίνουν τελευταία στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Ίσως καλύτερα από ποτέ. Οι μπάντες που ξεκίνησαν να φτιάχνουν μουσική στο μεγάλο μπαμ μετά το 2005 έχουν μεγαλώσει σε ηλικία και έχουν αποκτήσει εμπειρίες και τεχνικές γνώσεις, οι περισσότεροι μουσικοί είναι ασύγκριτα καλύτεροι από τότε που ξεκίνησαν. Μιλούν για τα σχέδιά τους να κάνουν live μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ και να εμφανιστούν σε μεγάλα φεστιβάλ και για το στοίχημα να γίνει και η Αθήνα ένας πολιτιστικός προορισμός όπως και η Βαρκελώνη. Ετοιμάζουν μουσική και ονειρεύονται να γίνουν λίγο καλύτερα τα πράγματα. Όπως όλοι μας. Το Chevalier παίζεται στις αίθουσες. Πηγή: www.lifo.gr - Lifo

Ένα χρόνο σχεδόν μετά την πρώτη πολύ επιτυχημένη προβολή της ταινίας στο 16ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου και στο πλαίσιο του νέου αφιερώματος της «μικρής λέσχης» της Ταινιοθήκης της Ελλάδος που έχει τίτλο «5 δεκαετίες, 50 ταινίες» η θρυλική βωβή ελληνική ταινία "Αστέρω" (1929) του Δημήτρη Γαζιάδη, η οποία στέκεται επάξια απέναντι σε μεγάλες βωβές δημιουργίες του παγκόσμιου κινηματογράφου της εποχής με τον αειθαλή ρομαντισμό της, θα προβληθεί εκ νέου με τη ζωντανή μουσική επένδυση από τις S.W.I.M. την Παρασκευή 11 Μαρτίου στην Ταινιοθήκη. Η δημιουργία αυτή των S.W.I.M. προκάλεσε εγκωμιαστικά σχόλια κατά την πρώτη της εκτέλεση και μας έκανε να αδημονούμε όχι μόνο για την επανάληψη του εγχειρήματος, αλλά και για την κυκλοφορία του ευφάνταστου score σε δίσκο.

Διασκευή του μυθιστορήματος της Αμερικανίδας Έ. Χ. Τζάκσον Ραμόνα, μιας ρομαντικής ιστορίας μεταξύ Ινδιάνων, η οποία είχε ήδη μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη από τον Ν. Γκρίφιθ, η "Αστέρω" προσαρμόζει ξένα μελοδραματικά μοτίβα στη φουστανέλα και αποτελεί για το σημερινό θεατή μια αποκαλυπτική και πολύτιμη απεικόνιση της ζωής της υπαίθρου, σε μια Ελλάδα ανέγγιχτη σχεδόν από τη Βιομηχανική Επανάσταση. Αθώο κι αφοπλιστικό όπως όλοι οι αρχετυπικοί έρωτες, το φιλμ του Γαζιάδη είναι ένα μάθημα πολιτιστικής κληρονομιάς κι ένας εθνικός κινηματογραφικός θησαυρός που πρέπει να ανακαλύψετε κι η νέα μουσική επένδυση των S.W.I.M. αποτελεί την κατάλληλη αφορμή και την ιδανική συνοδεία.

Με ιδρυτικά μέλη την Μαρία Χατζάκου, παραγωγό στη Haos Film, την Μαριλένα Ορφανού από τις Berlin Brides, και την Τζίνα Δημακοπούλου (Katrin The Thrill), οι S.W.I.M. (Someone Who Isn't Me) έχουν αδυναμία στα αναλογικά και toy-synths, τις χαοτικές κιθάρες, τα ψεύτικα βιολιά, τα γυναικεία φωνητικά και τα περίεργα ρυθμικά σχήματα και με το score για την Αστέρω έκαναν την πρώτη τους εντυπωσιακή εμφάνιση, την οποία ακολούθησε το πρώτο τους single από την Feelgood Records "Αναζήτηση (Never Find It)" που γράφτηκε ειδικά για τους τίτλους τέλους της νέας της ταινίας της Αθηνάς Τσαγγάρη, "Chevalier", κι αποτέλεσε μεγάλη κι απρόσμενη επιτυχία στο ελληνικό ραδιόφωνο.
Λίγες μέρες πριν από την εμφάνισή τους στην Ταινιοθήκη, αλλά και την κυκλοφορία του επόμενου single τους σε συνεργασία με την Σtella, το Jumping Fish μίλησε με τις S.WI.M. σχετικά με την" Αστέρω", τις επιρροές τους και τα μελλοντικά τους σχέδια:


Τι σας ενέπνευσε για τη σύνθεση της μουσικής για την «Αστέρω»;
O αιωνιος βουκολικός έρωτας, το βλέμμα της Αστερως (εξαιρετική η Αλίκη Θεωδορίδου), ένα 80s Yamaha αρμόνιο και οι soft porn ταινίες των 70s.

Πιστεύετε ότι η ταινία έχει διαχρονικό μήνυμα; Πώς το προσεγγίσατε με τη μουσική σας;
Ε ναι. Love Conquers all! το προσεγγίσαμε γράφοντας μελοδραματική, πληθωρική, ηλεκτρονική μουσική. Έχουμε 4 synths, επί σκηνής, drum pad και κιθάρες. Kαι φυσικά την υπέροχη φωνή της Νατάσας Γιανναράκη σ' ένα τραγούδι.

Η προβολή βωβών ταινιών με σύγχρονη μουσική είναι τα τελευταία χρόνια πολύ δημοφιλής και πολλοί καλλιτέχνες κατά το παρελθόν (Giorgio Moroder, Pet Shop Boys), αλλά και πρόσφατα (Goldfrapp, Jeff Mills) έχουν γράψει μουσική γι' αυτές. Έχετε ξεχωρίσει κάποια τέτοια δουλειά; Για ποια βωβή ταινία του παγκόσμιου κινηματογράφου θα γράφατε μουσική;
Ναι, το "Θωρηκτό Ποτέμκιν" που έκαναν οι Pet Shop Boys. Και βέβαια το "Metropolis" που έκανε ο Giorgio Moroder! Χμ, έχουμε την επόμενη ταινία στο μυαλό μας αλλά δε θα θέλαμε να το αποκαλύψουμε. Προσπαθούμε να το στήσουμε. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι θα είναι μια συνεργασία με πολλούς μουσικούς!

Τι μπορείτε να μοιραστείτε για το επόμενο βήμα των S.W.I.M.;
Ετοιμάζουμε την πρώτη μας κυκλοφορία σε παραγωγή Sillyboy. Θέλουμε να την κυκλοφορήσουμε μέσα στο 2016. Ετοιμάζουμε live και video clip. Και βέβαια ψάχνουμε την επόμενη συνεργασία για να γράψουμε το επόμενο μας soundtrack. Ήδη φέτος ξεκινήσαμε με το τραγούδι "Αναζήτηση (Νever Find It)" που ακούστηκε στην ταινία "Chevalier" και κυκλοφορεί από την Feelgood Records. To πρώτο μας single θα είναι το "Stop and Remember" σε συνεργασία με την Σtella.


Παρακάτω μπορείτε να δείτε δύο κλιπ από την "Αστέρω" στα οποία ακούγεται η μουσική των S.W.I.M.: - Jumping Fish

Μαρία Χατζάκου (παραγωγός στην εταιρία παραγωγής Haos Film), η Μαριλένα Ορφανού (από τις Berlin Brides) και η Τζίνα Δημακοπούλου (από τις Katrin the Thrill) σχημάτισαν τις S.W.I.M.. Λίγο πριν κυκλοφορήσουν τον πρώτο τους δίσκο μας συστήνονται με αφορμή το πρώτο τους κομμάτι που κυκλοφόρησε και ντύνει τους τίτλους τέλους της ταινίας Chevalier, της Αθηνάς Τσαγγάρη. Αυτό ήταν μια καλή αφορμή για να τις γνωρίσουμε... Πώς και πότε συναντηθήκατε μουσικά; Μαριλένα Ορφανού: Γνωρίζω τη Μαρία και την Τζίνα πολλά χρόνια. Είμαστε φίλες. Εγώ είχα ένα συγκρότημα τις Berlin Brides, η Τζίνα τις Katrin the Thrill, και η Μαρία ήταν στο χώρο του σινεμά. Πριν δύο χρόνια περίπου η Αθηνά (σ.σ. Τσαγγάρη) μου ζήτησε να ξεκινήσω να γράφω μουσική για την ταινία Chevalier. Τότε είπα «Κορίτσια, τη μουσική θα τη γράψω εγώ και θα παίζουμε οι τρεις μας, σαν μια μπάντα». Έτσι ξεκινήσαμε να τζαμάρουμε και γράψαμε 6 – 7 κομμάτια τελικά. Ωστόσο, η Αθηνά αποφάσισε να μη ντύσει μουσικά την ταινία. Αποφάσισε ότι δεν της ταίριαζε τελικά να έχει soundtrack και θέλησε να χρησιμοποιήσει μόνο ήδη γνωστά κομμάτια σε συγκεκριμένα σημεία της ταινίας. Οπότε εμάς μας έμειναν τα κομμάτια. Έτσι, είπα στα κορίτσια «θέλετε να κάνουμε μπάντα;» Τα κορίτσια απάντησαν ενθουσιωδώς «ναι». Τότε ήταν που μου ζητήθηκε από το Γαλλικό Ινστιτούτο να γράψω μουσική για τη βωβή ταινία του Δημήτρη Γαζιάδη Αστέρω. Ρώτησα τα κορίτσια αν ήθελαν να παίξουν μαζί μου και ήθελαν, με αποτέλεσμα να παίξουμε μαζί ζωντανά το soundtrack και αυτή να είναι η πρώτη εμφάνιση του συγκροτήματός μας. Πώς γεννήθηκε το όνομα των S.W. I. M.; Μ. Ο.: Το όνομα του συγκροτήματός μας S.W. I. M. είναι ένα ακρωνύμιο. Ήμασταν στην περίοδο που ψάχναμε όνομα για την μπάντα. Είχαμε κάποιες ιδέες στις οποίες ήμασταν πιο κοντά, αλλά δεν πεθαίναμε κιόλας. Τυχαία κάποια στιγμή, κι ενώ δεν είχαμε καταλήξει ακόμη στο όνομα, εγώ διάβαζα σε κάποια φόρουμ για τις παρενέργειες των ναρκωτικών. Παρατήρησα λοιπόν ότι, καθώς μιλούσαν για απαγορευμένες ουσίες, οι χρήστες που μοιράζονταν εμπειρίες χρησιμοποιούσαν το ακρωνύμιο S.W. I. M. ως υποκείμενο στις φράσεις τους. «Ο S.W. I. M. έπαθε αυτό», «στον S.W. I. M. συνέβη εκείνο»… και λέω ποιος είναι αυτός ο S.W. I. M.; Ψάχνω και βλέπω ότι σημαίνει Someone Who Isn’t Me και λέω… «τι ωραίο όνομα»! Στα κορίτσια άρεσε πολύ κι έτσι πήραμε το όνομά μας από εκεί. Γιατί όμως «κάποιος που δεν είστε εσείς»; Θέλατε να αποποιηθείτε κάποιο κομμάτι του εαυτού σας; Τζίνα Δημακοπούλου: Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ ακόμη αλλάζω άποψη για το τι ακριβώς σημαίνει για 'μένα αυτό το όνομα. Αυτό στο οποίο είμαι πιο κοντά είναι ότι μέσα από αυτό το συγκρότημα μου δίνεται η δυνατότητα να εκφράζω πλευρές μου που σαν Τζίνα στην καθημερινότητά μου μπορεί να μην έχω άλλη ευκαιρία να τις εκφράσω. Επίσης, μια σκέψη που μου αρέσει -κάτι πιο βαθιά ψυχολογικό- είναι ότι πολύ συχνά μιλάμε με ανθρώπους και καμιά φορά κάνουμε «προβολές» πάνω τους, ανθρώπους που δεν είμαστε εμείς και μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικοί από μας. Μαρία Χατζάκου: Για μένα η μουσική ποπ κουλτούρα είναι ακριβώς αυτό το πράγμα. Μία εναλλακτική περσόνα. Σου δίνει τη δυνατότητα να βγάλεις κι ένα ψεύτικο πράγμα. Κι ακόμη, τώρα που το σκέφτομαι, στον πρώτο μας δίσκο, η Μαριλένα γράφει τη μουσική, εμείς παίζουμε αλλά έχουμε διαφορετικούς ανθρώπους να τραγουδάνε. Τραγουδάμε κι εμείς οι τρεις… αλλά και κάποιοι που δεν είμαστε εμείς! Θα έχουμε και guests. Θα τραγουδήσουν η Νατάσσα Γιανναράκη, η Σtella, o Coti K και είμαστε σε επικοινωνία και με άλλους. Οπότε το όνομα προδίδει και τις συνεργασίες μας με άλλους μουσικούς, οι οποίοι δε θα έχουν μόνο το ρόλο ερμηνευτή, «πάρε ένα κομμάτι να πεις», αλλά κάνουν arrangements στα κομμάτια τους και γράφουν και στίχους. Ο δίσκος θα έχει κάποια ορχηστρικά κομμάτια αλλά θα έχει και κανονικά τραγούδια με στίχους κι όχι μόνο φωνητικά, όπως το κομμάτι Αναζήτηση (Never Find it). Αυτό ήταν μία ιδέα της Αθηνάς (σ.σ. Τσαγγάρη) και γράφτηκε ειδικά για την ταινία. Εγώ και η Μαριλένα ζούσαμε από μέσα την ταινία γιατί δουλεύαμε σε αυτή. Η Αθηνά ήθελε να κάνουμε ένα κομμάτι με το παιδικό τραγούδι «που’ν’το, που’ν’το το δαχτυλίδι;». Εμείς της λέγαμε «Έλα ρε Αθηνά, παιδικό κομμάτι;» Η Μαριλένα είχε γράψει ήδη τη μουσική και δοκίμασε τους στίχους πάνω σε αυτή και λέμε… «τελικά ωραίο είναι»! Το τραγουδήσαμε όλες μαζί, καλέσαμε και τη Νατάσσα (σ.σ. Γιανναράκη) στα φωνητικά και έτσι έγινε το τραγούδι.
Πηγή: www.musicpaper.gr - Music Paper

Never Find it, the 1st single by Someone Who Isn't Me (Feelgood Records), presented as song of the day by the Athens Voice.

Οι S.W.I.M. παρουσιάζουν με το πρώτο τους single μια synthpop εκδοχή του παιδικού τραγουδιού “Που ‘ν’ το δαχτυλίδι» γραμμένo ειδικά για τους τίτλους τέλους της νέας ταινίας της Αθηνάς Τσαγγάρη, "Chevalier" (26 Νοεμβρίου από την Feelgood). Είναι γραμμένο από την Μαριλένα Ορφανού, η οποία συμμετέχει στα φωνητικά μαζί με την Μαρία Χατζάκου και την Νατάσσα Γιανναράκη (Berlin Brides) ενώ κιθάρες παίζει η Τζίνα Δημακοπούλου σε παραγωγή του Χρήστου Λαϊνά. - Athens Voice