The Blacklies
Gig Seeker Pro

The Blacklies

Band Rock Alternative

Calendar

This band has not uploaded any videos
This band has not uploaded any videos

Music

Press


"Wow!"

THE BLACKLIES
Groundfloor
UK Division Records,

Puntuación: 8,5/10

Si alguno suele leer las idas de olla que suelo escribir en estas páginas, y si alguien llega a escuchar a causa de esta reseña este disco, definitivamente sé que va a hacer dos cosas: ponerme dos velas negras y cada vez que vea mi nombre en la web huir de lo que escriba y al mismo tiempo, o alternativamente, escribir una carta a los responsables de RockTotal para recomendar mi salida cuanto antes de esta página. ¿A qué vienen todos estos preliminares? Sencillamente a que me ha encantado “Groundfloor”, primer trabajo serio de los italianos THE BLACKLIES. ¿Y dónde está el escándalo? Simplemente hay que escuchar un poco “Burning” o “Sorry But I Feel So Bad” para comprenderlo. Más cercano del Pop que del Metal o del Rock en general. Pero al césar lo que es del césar, este disco engancha, es variado, rico en matices y no me lo quito de la cabeza desde hace varias semanas.

No sé si este disco se puede calificar como Modern Rock, o directamente si esto es ni tan siquiera Rock (a excepción de por las guitarras, claro está). Lo que tengo claro es que “Groundfloor” es un compendio de muchos sonidos y muy buenos: música electrónica en algunos pasajes breves pero necesarios, Pop accesible e hipnótico a lo U2 en otros tantos momentos, Rock electrificado que me recuerda bastante a los THE CULT del infravalorado “Beyond The Good And Evil”, claras alusiones, sobre todo en las ambientaciones y la excepcional labor de Rossi en el bajo, a la New Wave de finales de los ochenta, de donde salieron tantos grupos siniestros que en España funcionaron muy bien... y así un sinfín de sonoridades. Desde luego no es un disco que pueda gustar a los puristas, pero lo mejor de THE BLACKLIES es la combinación de todos estos elementos modernos, alternativos o como los queráis llamar, con elementos verdaderamente clásicos como es la voz con deje Funk de Ferretti, las guitarras con aires Zeppelianos de Mammini y en general una forma de componer bastante convencional, sencilla y atractiva que engancha desde el primer momento.

Debo confesar que cogí el disco con mucho escepticismo. El artwork, la forma de vestir de los miembros del grupo (ataviados con trajes a medio camino entre GLUECIFER y THE HIVES), y definitivamente, el sonido del trabajo... demasiado prefabricado todo pensaba yo. ¡Ay amigo cuándo me sorprendí disfrutando como un enano con cada tema! Aunque gran parte de la culpa de que haya acabado tan enganchado a este disco la tiene su vocalista, Ferretti, con una voz muy versátil que a veces te suena a Glenn Hughes, otras a Bono y otras a Ian Astbury. Eso y el hecho de que este cuarteto sabe ofrecer una enorme variedad con cada elemento de producción: han tardado más de dos años en componer el disco, pero se puede considerar tiempo bien invertido dados los resultados. Aquí hay momentos emotivos y oscuros (el cierre del disco con “Go On Flyin´ You Crazy Angel” sería un ejemplo, uno de los temas más influidos por la New Wave y que se basa en samplers y teclados, con alguna que otra guitarra, pero que hipnotiza gracias a la voz susurrante de Ferretti), momentos muy dinámicos y excitantes (“The Drawing Of The Sun”, un tema de formas alternativas, mecánicas y prefabricadas que engancha a golpe de estribillo y una voz propia del Soul en muchos momentos), momentos hipnóticos y apacibles (“September Dust”, una de las que más Pop pero con unas atmósferas que atrapan)...

Aunque si me tuviera que quedar con un par de momentos en particular, serían los dos temas que he citado al principio de esta reseña. “Burning”, cuyo estribillo me recuerda bastante a THE CULT, es pura dinamita, desde su inicio juguetón con elementos electrónicos, pasando por sus guitarrazos y ritmos industriales, y acabando con un bajo que es un pulsómetro absoluto. En el otro lado “Sorry But I Feel So Bad”, un tema en el que vuelve a tener mucho peso la electrónica pero que es de los más macarras de todo el trabajo gracias a la labor de Ferretti que literalmente se sale, adoptando dejes a lo Robert Plant en más de un fraseo pero que casan a la perfección con el aire moderno del corte. Pero aún me falta por resaltar algo, y es que “Groundfloor” viene envuelto con un sonido sorprendentemente tan versátil como el mismo grupo. Es increíble ver como Dillon Gallagher, que ha trabajado con gente como James Blunt o Kyle Minogue, consigue orientar la producción por el lado que mejor le conviene a cada tema: potenciando las guitarras unas veces, potenciando los samplers y elementos atmosféricos otras... fundamental su labor para completar un disco que traspasa las fronteras de los géneros y que, escuchado sin prejuicios, hará disfrutar a más de uno.

Puede que me esté volviendo loco, puede que haya perdido definitivamente mi criterio... pero, objetivamente hablando, “Groundfloor” es un disco potencialmente atractivo para un público muy amplio, y a la vez muy íntegro y honesto en su interesante propuesta. Lo quieras llamar Modern Rock, lo quieras llamar Pop guitarrero, lo quieras llamar Alternativo... lo llames como lo llames, lo que ha conseguido THE BLACKLIES en este disco es una gran obra. Subjetivamente hablando me tienen ensimismado y no paro de escuchar “Groundfloor” desde hace ya bastantes días, y aunque no pueda decir que vaya a estar en mi top ten de este año, desde luego sí que va ser un disco muy recurrente para mis oídos en el futuro. Grata sorpresa.



TRACKLIST FORMACIÓN

1.- Waiting For
2.- The Drawing Of The Sun
3.- Burning
4.- Faded
5.- Inside
6.- My First Day On The Earth
7.- Sorry But I Feel So Bad
8.- New Worlds
9.- Scarlet Memories
10.- September Dust
11.- Go On Flyin´ You Crazy Angel

- F. Thomas Ferretti: Voz, piano y programaciones
- Emiliano Mammini: Guitarra
- Francesco Rossi: Bajo
- Salva Labella: Batería - Rock Total.com


"!!!"

The Blacklies - Groundfloor
UK Division/Alkemist Fanatix, 2008

Alweer een clubje Italianen dat acte de presence geeft op Zware Metalen. The Blacklies heet de club en de cd heet Groundfloor. Niet gemakkelijk om te vertellen wat het nu voor muziek is, beetje grunge, beetje crossover, beetje nu, beetje rock en zo hier en daar wat Depeche Mode. Het zit er allemaal in. Om nou te zeggen dat het resultaat sensationeel is, dan overdrijf ik sterk. Terwijl dit draait zit de kat van de buren nog gewoon te spinnen op de vensterbank en kijkt er geen bovenbuur verontrust naar beneden. Het blijft ijzig kalm in huize Peterse en dat zijn ze hier in de buurt bij echte toppers wel anders gewend.

De grondslag voor The Blacklies werd gelegd op een middelbare school ergens in Toscanië, Italië. In 2005 werd de oorspronkelijke band aangevuld tot een viertal, begon men met optreden, vooral in de thuisregio, en er werden demo's opgenomen. Uiteindelijk leidde dat tot een platencontract en het opnemen van de eerste cd . Ook werd er op diverse Italiaanse festivals gespeeld en uiteindelijk werd de cd eind augustus 2008 uitgebracht.

De muziek heeft kent veel invloeden en klinkt bij vlagen zelfs een beetje industrial, toch is het meer op rock, garage en grunge gebaseerd. Echt slecht is het allemaal niet, maar het mist eigenheid. Steeds weer is een patroon te ontdekken van een boeiende, nieuwsgierig makende intro die wordt gevolgd door een tamelijk eentonige song. Qua geluid en productie is de boel netjes afgewerkt en instrumentaal en vocaal valt er verder ook weinig op aan te merken. Niet alleen aan te merken, ook op te merken en dat is meer een probleem, er is weinig dat de muziek in positieve of negatieve zin doet opvallen.

Grijze, middenmoot dit en het is dan ook maar de vraag of The Blacklies binnen en buiten Italië potten gaan breken. Misschien moet je deze cd zien als een eerste stap in de ontwikkeling van de band. Bij dit debuut zie ik echter geen wilde horde fans gillend naar de platenzaak hollen voor een exemplaar van Groundfloor, ook al is het boekje bij de cd nog zo mooi qua vormgeving. En dat is werkelijk alles wat ik er over kan zeggen.

Tracklist:
Waiting For
The Drawing Of The Sun
Burning
Faded
Inside
My First Day On The Earth
Sorry But I Feel So Bad
New Worlds
Scarlet Memories
September Dust
Go On Flyin' You Crazy Angel
Line-up:
F. Thomas Feretti - Vocals/Piano
Emilliano Mammini - Guitars
Francesco Rossi - Bass
Salva Labella - Drums
Links:
The Blacklies
The Blacklies MySpace
UK Division
Score: 68/100 - Zware Metalen.com


"Interessanter Alterna-Mix zwischen HIM und LED ZEPPELIN"

Wow! Da sage doch mal jemand, die italienische Hard & Heavy-Szene habe außer unzähligen Klischees und einer noch größeren Menge Rezitierungen nichts Besonderes zu bieten. THE BLACKLIES, seit nunmehr drei Jahren professionell zugange, beweisen den eingefahrenen Skeptikermeinungen mit ihrem neuen Album "Groundfloor" das absolute Gegenteil und präsentieren sich als eine der interessantesten, vielschichtigsten Alternative-Rock-Bands, die der europäische Kontinent in den letzten jahren hervorgebracht hat.

Allerdings machen es die Südländer ihrem vermeintlichen Publikum nicht gerade einfach. Die Songs schwanken zwischen bedrückt, sperrig und vertrackt und offenbaren ihren teils süßlichen Melodien erst nach intensiverem Hörgenuss. Gehen Stücke wie 'Burning' und 'Faded' in der ersten Hälfte noch einigermaßen weich und straight in die Gehörgänge, nähert man sich in der folgenden Halbzeit verstärkt den Einflüssen aus den Siebzigern und mischt leichte Prog-Tendenzen im PORCUPINE TREE-Stil mit dem groovigen Basisfundament einer Legende wie LED ZEPPELIN. Und als sei dies nicht schon außergewöhnlich genug, präsentiert die Band ab und an einen leicht verspielten Hang zu dezenter Elektronik und Gothic-Rck-Volieben, so dass gerade die melodischen Passagen klar mit Bands wie HIM und bisweilen sogar TYPE 0 NEGATIVE zu vergleichen sind.

Die Kunst an dieser Mischung besteht nun darin, diesen äußerlich krude anmutenden Crossover unter einen Hut zu bekommen, dabei aber nicht die Red Line zu verlassen. Aber auch hier zeigen sich THE BLACKLIES unglaublich geschickt und kreieren trotz der sehr variantenreichen Ausrichtung ein durchweg homogenes Gemisch, welches sich spätestens in der Gitarrenarbeit oder beim eindringlichen Gesang wieder als solches identifizieren lässt. Dass sich innerhalb der erstaunlich eigenständigen elf Kompositionen zudem kein einziger Durchschnitts-Track verbirgt, spricht zusätzlich für diese Italiener und macht sie auf alle Fälle zu einem ganz heißen Geheimtipp für Liebhaber anspruchsvollerer, melodischer Alternative-Rock-Sounds. Im Auge behalten sollte man THE BLACKLIES daher auf jeden Fall - ein Wink mit dem Zaunpfahl an so manches größere Label...

Anspieltipps: Sory But I Feel So Bad, New Worlds, September Dust - Powermetal.de


"Nichts für reine Metalheads"

Achtung: Bei dem Debüt die- ser progressiven Italiener handelt es sich nicht um Metal, sondern um Alternative Rock. Direkt am Anfang wird man
zwar mit harten Riffs bombadiert, doch klingen diese Salven schnell ab. Des Weiteren ist die Musik gespickt mit Soundclips, die in erster Linie von Krieg handeln. Durch diese Spielerei- en bekommt die Musik eine sehr technische Note, was zur Progressivi- tät beiträgt. Teilweise kommt auch ein Klavier zum Einsatz, beispielswei- se bei dem balladesken „Inside“. Anspieltips sind weiterhin „The Dra- wing Of The Sun“ und „My First Day On The Earth“, wobei letzterer eine sehr technische Endzeit-Atmosphäre vermittelt. Eine weitere Überra- schung ist „Sorry I Feel So Bad“, wel- cher irgendwo zwischen Kid Rock und Rage Against The Machine ansiedelt. Was bei allen Songs gleichermaßen hervorsticht, sind die Vocals, die sti- listisch ständig wecheln und mit Ef- fekten versehen werden. Unterm Strich ist Potenzial erkennbar, sofern man die Ohren mal vom reinen Metal abwenden kann. - Metal-Mirror Magazine


Discography

"Groundfloor" - UK Division Records 2008
"Sorry But I Feel So Bad" - UK Division Records 2009

Photos

Bio

• The very first line-up of the band was formed by F. Thomas Ferretti (vocals) and Salva Labella (Drums) during the high school days: their great passion for music and a strong determination since the early days helped them to put together a band and start playing and composing songs. After some years of hard work, recordings demos, EPs and live shows around Tuscany and Italy, in 2005 "The Blacklies" found its perfect match with the new entry members Emiliano Mammini (Guitars) and Francesco Rossi (Bass). Since then they started working and composing what now have become their new studio album "Ground floor".
• In 2006 it partecipated at the "Lucca Summergiovani Music Contest" and won as the "Best Band" and "Best Guitarist" of the competition. After that the guys started collaborating with the Producer and Sound engineer Nicola Baronti of City Music recording studio and decided to record and arrange the whole tracks with him. The mixdown was done at the famous "Britannia Row Studios" (ex-Pink Floyd studios) in London by the Master Engineer Dillon Gallagher (Mika, James Blunt, Kylie Minogue).
• In 2007 The Blacklies was invited to join the first scheduled live show of one the most important festival in Italy: the "Lucca Summer Festival" organized by D'alessandro & Galli productions. That was a wonderful opportunity to test the new songs and the power of live performance in front of a real crowd.
• After that, the only purpose of the band was to find the right label to promote its music and start playing it live as much as possible. Here it is ...this is now "The Blacklies: Ground floor ".