The Tunes

In juni 2007 zag ik ze voor het eerst: vijf jonge gasten die vol jeugdig enthousiasme een feestje bouwden in een minuscuul prieeltje op het Indian Summer Festival. Een trekharmonica, contrabas, gitaren en drums, en zingen deden ze allemaal. The Tunes heetten ze, en ze smeedden folk met rock & roll tot een vrolijke mix waar je wel op móest dansen. Anderhalf jaar later wonnen ze met twee vingers in de neus de Amsterdamse Popprijs, speelden in studentenkamers en achterafkroegjes, en vertrokken op de bonnevooi naar Frankrijk om een maand lang op stadspleinen en in parken te spelen.

Langzaam maar gestaag groeide zowel hun fanbase als hun reputatie van niet te missen liveband en kregen hun tunes steeds meer vorm. Die ervaring betaalt zich uit op het verslavend leuke Pududu!. Veertien nummers lang overtuigen The Tunes door de energie en attitude van rock & roll te combineren met folk en Europese volksmuziek, gegoten in liedjes die zó aanstekelijk en catchy zijn (Apples, Hard To Say, Quit It) dat ze je tot in je slaap achtervolgen.

Mumford & Sons hebben er een zonnig Nederlands broertje bij dat alles in zich heeft om de liveact van 2011 te worden.

Jasper van Vugt, OOR - OOR

Het jonge Amsterdamse vijftal van The Tunes is sinds 2006 enthousiast in de weer om hun plekje in de muziekindustrie te veroveren. Vol elan wordt er volop gespeeld en dat valt niet alleen ons op, zo werden ze door 3VOOR12 al snel opgemerkt wat uiteindelijk weer leidde tot extra optredens in het land en zelfs wat airplay. De drive van de jongens is bewonderenswaardig en goed terug te horen in hun vrolijke nummers.

Vanaf dit najaar kunnen we ons gaan vermaken met het debuutalbum ‘Pududu!’ waar zowel ‘Damn Fine Scissors’ als 'Pududu!’ van de in 2007 uitgebrachte ep op staan. Deze twee tracks vullen het geheel aan tot 14 nummers binnen een schamele 36 minuten. Dat betekent dat er in een uitermate hoog tempo gespeeld wordt en dat de songs barstensvol energie zitten en verdomd opgewekt klinken. The Tunes komen dan ook als liveband nog het beste tot hun recht, want daar krijg je de volle laag van hun enthousiasme en uitbundigheid.

De gebruikte instrumenten, zoals de contrabas, trekharmonica, drums, wasbord en gitaren zijn vooral die we kennen uit de folk en grassyblues, maar deze jongens halen er zo veel meer dan dat uit. Door het kenmerkende geluid van de trekharmonica heeft het geheel soms iets Frans over zich, iets wat ons dat heerlijke zomerse vakantiegevoel geeft. Met het titelnummer ‘Pududu!’ pakken ze dit helemaal goed aan door ons in het Frans toe te zingen. En we betrappen ons zelf erop dat we mee zitten te fluiten bij 'Hard To Say', super aanstekelijk.

De onderwerpen van de tracks liggen nogal uiteen en er moet ook niet te zwaar aan getild worden, zo wordt er gezongen over de liefde, een favoriet chipje en een bekendheid in 'Elizabeth Taylor' en we eindigen bij het geloof met 'Jesus Was Too Biblical'. Dat de heren allemaal hun steentje bijdragen bij het zingen stemt ons helemaal vrolijk. De meerstemmigheid is er een van positiviteit en vrolijkheid. Zo zijn we dan ook meer dan bereid het goede medische advies dat in ‘Apples’ wordt bezongen op te volgen.

Voor we het goed en wel weten zijn we al door de cd heen en glimlachend drukken we op repeat om het geheel nog eens dunnetjes over te doen. Ja, de Tunes zijn speelsheid ten top iets dat we terug horen in hun muziek maar ook door het grappige stickerplakboekje dat bij de cd geleverd wordt. Interactief bezig zijn met de bandleden en de door hen bespeelde instrumenten. Leuk extraatje dus naast dit geweldige debuutalbum. - Musicfrom.nl

Pududu! is de debuutplaat van de Amsterdamse band The Tunes. Het vijftal maakt naar eigen zeggen folk ‘n roll en dat is ook de beste verwoording voor de opgewekte liedjes op dit schijfje.

In 2008 werd de vijf muzikanten van The Tunes samengebracht. In de jaren die volgden werden ruim 200 shows gespeeld en werd ook dit professionele album tot stand gebracht. De muziek is dansbaar en wordt gekenmerkt door een authentiek en ietwat ouderwets karakter.

Het veertien nummers tellende album start met Train Of Life, dat wordt ingezet met gezellig trekharmonicaspel. Wat direct opvalt is de manier waarop het nummer wordt aangekleed: de drummer slaat op potten en pannen, er wordt geklapt en een rock ’n roll gitaarsolo vult de laatste maten.

Diversiteit
Die diversiteit blijft ook op de rest van het album de boventoon voeren. De teksten van The Tunes zijn bovendien leuk en origineel, zodat de aandacht van de luisteraar niet verslapt. Zo wordt in single Apples de liefde van The Tunes voor appels en appeltaart bezongen. Een origineel en terugkerend thema op de plaat.

Pududu! is een plaat met pieken en dalen. Vooral de eerste helft van het album is ijzersterk en staat vol met vrolijke, hitgevoelige zomerhits. Toch komen we ook een stel nummers tegen die originaliteit missen. De instrumentale intermezzo’s als Grachtengordel en Jesus Was Too Biblical zijn te voor de hand liggend om iets aan de plaat toe te voegen.

Balkan
Pas als de Balkanachtige titeltrack Pududu! aanspringt is de energie van het begin weer helemaal terug. De sterke kant van The Tunes zit hem dan ook in de opgefokte, energieke folksongs die worden ingespeeld door de meest uiteenlopende instrumenten, waardoor een echt volks karakter ontstaat.

Het lukt The Tunes om met Pududu! een eigen geluid neer te zetten in een tijd waarin dat niet vaak wordt gedaan, en dat is een compliment waard. De authentieke folk ‘n roll kan echter soms wat eentonig worden. Om maar in het appeltaartthema te blijven: verander de ingrediënten eens voor een nieuw recept.

7/10 - Nu.nl

De jonge twintigers van de Amsterdamse band The Tunes komen dan eindelijk over de brug met hun echte debuutplaat Pududu!. De band is al een aantal jaartjes bezig om via zoveel mogelijk podia (en dorpspleinen) zoveel mogelijk zieltjes voor zich te winnen en doen dat met aanstekelijk enthousiasme, overtuiging én originaliteit, dat Pududu! ongetwijfeld een relatief succesvol debuut zal zijn. De releaseparty komende maand in Paradiso is immers al uitverkocht en een tweede Paradiso-show is al aangekondigd.

De band speelt folk & roll en is in zekere zin best te vergelijken met DeVotchka, Gogol Bordello of Kaizers Orchestra. Met een afwijkend instrumentarium (contrabas, trekharmonica, drums, wasbord en twee gitaren) kom je sowieso al in de buurt van laatstgenoemde. Toch zijn termen als ‘gypsy’, ‘balkan’ of ‘hoempapunk’ niet van toepassing op The Tunes. Folk & roll is de term en die hanteren we dan ook.

Met 14 nummers is 36 minuten weet de band er de vaart goed in te houden. Korte liedjes waar genoeg in gebeurt, maar waarin geen plaats is voor langgerekte, instrumentale intermezzo’s. Opener ‘Train of Life’ overtuigt direct, Pududu! is vrolijk, dansbaar en leuk. Misschien dat de lengte van de nummers juist wel een goede keuze is, want vervelend zal het toch niet snel worden op deze manier. Het aanstekelijke en grappige ‘Apples’ (”Seven apples in a week and i’ll be fine”) toont, net als ‘Elisabeth Taylor’ (”I do like Doritos, padapadapa”) aan dat de teksten vooral niet al té serieus genomen hoeven te worden. ‘Humanity Insanity’ is de eerste single van het album en verdient zeker enkele luisterbeurten. Het vrolijke, positief ingestelde ‘Let The Sunshine’, het Franstalige vlugge trekharmonicanummer ‘Pududu’, het muzikale interlude ‘Grachtengordel’, Pududu! is gewoon leuk en vrolijkmakend.

3voor12 noemde de band in 2008 de belofte van 2008. In datzelfde jaar wonnen ze de Amsterdamse Popprijs en mochten door Nederland touren met de Popronde. Met Pududu! zal de prijzenkast in dat opzicht zeker verder gevuld moeten worden, want deze folk & roll-plaat is wederom een verrijking voor de Nederlandse popscene. De vraag is of deze plaat ook in Frankrijk uitgebracht zal worden, hun tour langs dorps- en stadspleinen door dat land was bij vlagen een succes. - Festivalinfo