Music
Press
De tweede vrijdag van het Vlaanderen Roept! festival belooft op voorhand een Grimbergens avondje te worden. Vanuit de parel van Brabant zijn het Willow en Landfill die niet alleen hetzelfde dorp, maar, in de persoon van Nils Goddeeris, ook nog eens dezelfde gitarist delen. Voor Willow is het niet de eerste keer dat ze afreizen naar de Friese hoofdstad. Eerder maakte de band veel indruk tijdens het Freeze Festival afgelopen september.
Vanavond doet de band dat weer. Het is Willow dat met haar aanstekelijke ritmes en opgewekte zangpartijen de vooralsnog vrij lege Blokhuispoort weet te verwarmen. Een zekere verwantschap met het vroege werk van Bloc Party en Foals is wat dat betreft niet ver te zoeken, maar een cover van New Order verraadt dat de band ook geïnspireerd wordt door het betere werk uit de jaren tachtig. Willow combineert dan ook post-punk uit de beste traditie met een gezonde dosis jeugdig enthousiasme, waarbij frontman Pieter-Jan van den Troost geldt als de absolute personificatie van dit geheel. Met zijn springerige dansjes, open stemgeluid en pakkende zang weet hij het publiek constant te boeien zonder de muziek voor de voeten te lopen.
Het winnen van de KBC-Publieksprijs tijdens de Humo Rock Rally 2010 leverde Willow in Vlaanderen al flink wat naamsbekendheid op, maar in Nederland wil het nochtans nog niet lukken. ‘We hebben nu drie maal in Nederland gespeeld, waarvan twee maal in Leeuwarden’, zo vertelt zanger Van den Troost na afloop. Het is dan ook wachten op de release van het debuutalbum. Navraag bij de band leert dat de eerste officiële single voor mei en het album voor oktober gepland staan. Het handjevol bezoekers dat vanavond naar Podium Asteriks is gekomen wordt terloops ook nog getrakteerd op een nieuw nummer, dat voorlopig de naam Two Children draagt. Een nummer dat laat horen dat Willow zich immer ontwikkelt, wat doet vermoeden dat we nog veel van deze jonge band gaan horen. - 3 voor 12
Als muziekliefhebber is een voorprogramma steeds iets om naar uit te kijken, ook al is dit de laatste tijd teveel een synoniem van “aanhangsel” geworden. Om maar niet te zeggen dat het vaak gaat over acts die geen mens wil zien.
Gelukkig kan dit ook ontaarden in een soort van ontdekkingstocht, wat gisteren het geval was met Willow. Of ze nu vernoemd zijn naar de 80’s-film van Ron Howard mag Joost (of zij zelf) weten, maar ze hebben in ieder geval goed naar de eighties geluisterd. Dat vertaalt zich niet alleen in het dragen van een T-shirt van The Smiths. Na prijzen als het Vlaams-Brabantse rockconcours Rockvonk te hebben gewonnen mochten ze reeds het voorprogramma van Vive La Fête en (slik) Editors spelen. Over 80’s gesproken dus.
Muzikaal vertaalt zich zoiets in ingenieuze indienummers waarbij zanger Pieter-Jan Van Den Troost met volle overgave duidelijk maakt dat het podium zijn plaats is. Terwijl zijn Damon Albarn-achtige poses mooi omringd worden door melancholische 80’s keyboards en een gitaargeluidsmuur waarbij je al gauw vlug in de mot hebt dat het geen toeval is dat één van hun nummers de titel ‘House Of Love’ draagt, genoten wij met volle teugen van deze nieuwe ontdekking. Het is misschien zoals Pieter-Jan zelf aangaf: dit komt ervan als je veel repeteert. Een geslaagd optreden dat weliswaar in mineur afliep doordat een roadie van The Boxer Rebellion op vrij brutale wijze aangaf dat ze naar de kleedkamers moesten verkassen. Zoiets doe je niet mijnheer de roadie. - Indiestyle - Didier Becu
Er stond amper een twintigtal man wat ongemakkelijk te wezen in de concertzaal toen opwarmer Willow het podium betrad. Hun aanstekelijke indie-rock zorgde er snel voor dat de zaal halfvol liep. Een leuke ontdekking, de enthousiaste mannen van Willow - hun derde plaats en de publieksprijs op Humo's Rock Rally vorig jaar was ons ontgaan - die leuke herinneringen aan vroege Bloc Party opriepen. De muziek zit snor en de bewegingen op het podium hebben ze onder de knie. Het wordt uitkijken naar hun debuutplaat. - Cutting Edge - Annelore Brantegem
De indierockers van WILLOW, goed voor een derde plaats in Humo’s Rock Rally 2010, mochten het voorprogramma verzorgen en deden dit op uitstekende wijze. Een ijzersterke zanger, mateloos enthousiasme en vooral een verzameling degelijke songs bewezen dat Willow het voorbije jaar niet heeft stilgezeten. Uitschieters waren hierbij songs als ‘Sweater’, ‘We Walk Alone‘ en afsluiter ‘Weeping Giants’. Voorlopig blijft het vooral uitkijken naar het eerste full album van deze ambitieuze indieband. - Soundslike
Discography
Still working on that hot first release.
Photos
Bio
(ENG)
Willow, a six-piece indie rock band with roots in Leuven and Brussels, diligently and expertly senses out the borderline between pop and experiment. The fertile late eighties form the breeding ground for a verdant mix of spherical riffs, warm synths, pert drums and memorable vocals who all result in ingenious popsongs.
Since 2009 it has been a steep rise toward the status of young heroes for Willow. In that year Willow snapped up the gold in the pop contest Rockvonk in Flemish Brabant. In march 2010 it got even better: the jury of Humos Rock Rally bestowed third place upon the band and on top of that the public honored them with the KBC public award.
After being the supporting act for Editors and some spots at international showcasefestivals in Scotland, Holland and Hungary, the national radio station Studio Brussel proclaimed Willow as one of the five bands that are going to make it in 2011. In the meantime Willow keeps on working on their first long-expected album.
(NL)
WILLOW, een zeskoppige indie-rock band met roots in Leuven en Brussel, tast gretig de grens af tussen pop en experiment. De late jaren 80 zijn voor de groep een vruchtbare voedingsbodem voor een frisse mix van sferische riffs, warme synths, snedige drumpartijen en pakkende zanglijnen met ingenieuze popsongs als gevolg.
Sinds 2009 gaat het steil richting jong heldendom voor Willow. Het zestal pakte toen de gouden plak in het Vlaams-Brabantse popconcours Rockvonk. In 2010 werd het nog mooier: de jury van Humos Rock Rally bedacht de band met de derde plaats en het publiek deed daar nog de KBC-Publieksprijs bovenop.
Na supports voor oa. Editors en spots op internationale showcasefestivals in Schotland, Nederland en Hongarije werd Willow in 2011 door Studio Brussel getipt als één van de vijf Bands die het gaan maken in 2011. Ondertussen werkt Willow onverstoord door aan een langverwachte eerste plaat.
EEN AANTAL PERSQUOTES:
"Geen houthakkersblouse bij het Vlaamse Willow, wel skinny jeans. Iets meer sfeer door gedempter licht had zeker geen kwaad gekund in de Aegon Zaal, maar met gesloten ogen leek het toch of je bij het nieuwe bandje van The Cure-zanger Robert Smith terecht was gekomen. Willow isechter wel een vrolijker en springeriger bandje dan The Cure. De zanger sprong lekker spastisch in het rond in zijn skinny jeans, de toetsenist draaide swingend mee op zijn krukje en de drummer leek te rammen of zijn leven ervan af hing. Aan enthousiasme en energie zeker geen gebrek en dat straalde de band ook uit naar het publiek. Er werd een beroep op de zaal gedaan om Every Day We Celebrate mee te zingen en dat is precies wat Willow deed, een feestje vieren. De heren lieten daarmee duidelijk merken dat ze eerder dit jaar de terechte winnaars waren van de KBC-Publieksprijs tijdens de Humo Rock Rally."
- 3VOOR12.nl
"Willow zorgde al vroeg 's namiddags voor een hoogtepunt. Zijn ritmische postpunk klonk bijna zo opwindend als die van grote namen als Bloc Party en Vampire Weekend. De groep klapte jolig in de handen, was kwistig met oh-oh!'-zangkoortjes en danste zich het pleuris. Een dikke pluim voor de frontman trouwens: een mager kereltje dat zong als Robert Smith en danste als een strijdlustige indiaan. Top, en een fraaie derde plaats plus de KBC-publieksprijs!"
- De Standaard
"Willow opende energiek met zijn sterkste song, Sweater, en ging zonder ook maar één seconde te verslappen op dat elan verder. Dat zij op het einde van slotsong High Frequency nog eens extra tekeergingen alle registers open en de zanger die ging meemeppen met de drummer hadden wij al twee keer eerder gezien, en toch konden wij een glimlach en een stuiptrekking in de linkerkuit en heup niet onderdrukken. Het publiek wist zich met zijn plezier geen blijf en kende Willow de KBC-publieksprijs toe, de jury bedankte hen met een oververdiende bronzen medaille."
- Juryverslag finale Humos Rock Rally 2010
Links
