VanOrly

Van Orly

Hier sta ik, dit ben ik

"Hier sta ik, dit ben ik," vertelt Saskia over Somebody Hold Me van vanOrly. En Saskia van Orly is pure soul met bluesinvloeden. Van Aretha Franklin, Ann Peebles en Al Green tot Bonnie Raitt, maar ook de geest van Janis Joplin waart rond op haar solodebuut.

Somebody Hold Me is weliswaar het eerste solo-album van deze raszangeres, maar bij veel mensen zal de naam Saskia van Orly een belletje doen rinkelen. Waarschijnlijk is dat de band Tambourine met de hit High Under The Moon. Verder heeft ze vocaal studiowerk gedaan voor diverse nationale en internationale artiesten. Met Tambourine maakte Saskia twee albums, Flowers In September (1989) en Waterland (1991). De band werd onderscheiden met zowel een Zilveren Harp als een Edison. En toen? "Met Tambourine ben ik gestopt vanwege onverenigbare muzikale opvattingen. Daarna volgde een periode van persoonlijke groei waarin ik veel zelfkennis heb opgedaan. Ik heb zo'n anderhalf jaar in Indonesië en Australië gewoond." In Nederland heeft ze een programma gepresenteerd bij Talk Radio en sprak ze reclamespotjes in. Aanbiedingen om een soloplaat te maken sloeg ze af. "Als het toch niet helemaal kon zijn wat ik wilde en de echte gedrevenheid was er niet, dan hoefde het voor mij ook niet."

Aan die voorwaarden is met Somebody Hold Me wel voldaan. De directe aanleiding tot haar solodebuut is Saskia's ontmoeting met Pim Kilian, nu drie jaar geleden. "Een vriend van me zei dat ik eens met hem moest praten. Iets dergelijks had ik al zo vaak gehoord. Maar ik ben toch naar een borrel gegaan in de studio waar hij werkte. Hoewel we toen alleen maar over muziek hebben gesproken, was er meteen een soort chemie tussen ons. De meeste muzikanten kunnen zich muzikaal wel goed uiten, maar weten verbaal niet zoveel nuance aan te brengen. En ik ben nu eenmaal vrij verbaal ingesteld. Bij Pim was het leuke dat hij mij begreep en ik hem. Hij gaf mij wat grooves en een iets verder uitgewerkt idee mee. Korte tijd later belde ik hem op dat ik iets had gemaakt. We zijn bij elkaar gekomen, hebben één nummer opgenomen, en zijn daarna op ons gemak samen gaan schrijven en demo's opnemen."
Het resultaat van deze bijzondere samenwerking heet Somebody Hold Me van vanOrly. "Ik wíst dat er in mij iets zat wat eruit moest. Ik heb moeten accepteren dat wie ik ook allemaal zou willen zijn, dit is wie ik nu ben. Misschien heb ik me nog niet zo vaak gemanifesteerd, maar ik heb ook nooit iets gedaan waarvoor ik me schaam. Ik ben gewoon een laatbloeier."

Het titelnummer, waarop de invloed Janis Joplin onmiskenbaar doorklinkt, was een van de eerste songs die Saskia samen met Pim maakte. "De zang die je daarop hoort komt zelfs van een heel oud analoog Fostex-recordertje, dat nog met cassettebandjes werkte. Eigenlijk kan dat helemaal niet en misschien is het te horen in de sound van de zang, maar dat vind ik niet erg."
Op de cd-inlay staan geen sjieke opnamestudio's vermeld. "Alles heb ik ingezongen in mijn huiskamer. Ik heb daarvoor een hok gebouwd met een gordijn erover, nou ja hok gebouwd… het was een kamerscherm met een lap erover." Ook de eerste single, het meeslepende Calling Out, is op deze intieme manier ontstaan.
"Love Can Make You Bleed heb ik heel zachtjes ingezongen vanwege de buren. Maar die sfeer past wel weer heel goed bij de zwoele, latinachtige sfeer van het nummer."
Thank You heeft een funky feel, Wisdom klinkt als een echte Amerikaanse gospel, terwijl de bluesballad is Walking Through This Fire direct doordringt tot in je haarvaten . Wat alle elf songs van Somebody Hold Me bindt, is het gevoel, de soul.
Voor de teksten heeft Saskia geput uit haar liefdesleven. "Je liefdesleven zegt namelijk alles over hoe je denkt en bepaalt je hele outlook op de wereld. Crisis of geen crisis, oorlog of geen oorlog, uiteindelijk wordt je mood het meest bepaald door je eigen kleine leventje." Sarah Sugatt schreef mee aan zeven van de tien eigen songteksten. Het elfde nummer is Did Somebody van Tony Joe White.
Voor de volledigheid moet vermeld worden dat Saskia van Orly Nederlandse is. Aan Somebody Hold Me is dat namelijk niet af te horen.

Ook voor de productie van Somebody Hold Me tekenden Saskia en Pim zelf. "Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die het ook hadden gekund, maar zowel Pim als ik zijn bloedeigenwijs. We hebben sowieso weinig gebruik gemaakt van anderen, omdat we het zo dicht mogelijk bij onszelf wilden houden. Bij elke keuze, ook die voor een noot of een woord, loop je op tegen vragen als: wat is mooi? wat is diep? wat is oppervlakkig? wat is waar en wat is niet waar? Daar knok je je doorheen, want je wilt zoveel mogelijk van jezelf laten zien."

Somebody Hold Me ís vanOrly. "What you hear is what you get."